We zijn haast vergeten dat het kán. Kaas maken met blote handen. Zonder koeling, zonder pasteurisatie, zonder gevriesdroogde industriële melkzuurbacteriën en zonder plastic korst. Om het over 'mogen' maar niet te hebben. De Friese Doetie Trinks doet het wel. Ondanks geitenstops, bestemmingsplannen, banken die haar bedrijf te 'risicovol' vinden en huiver bij consumenten die bang zijn voor 'bacteriën'.
Trinks is ingenieur in de medische microbiologie. En weet dus precies wat ze doet. Van de invloed van haar eigen microflora en die van de bacteriën die zich in de houten kuipen en wilgentenen mandjes ophouden tot de onderbouwing van waarom haar hygiënecode veilig is. Moderne kennis van oude risico's en het gezond daarmee omgaan.
Het resultaat mag er zijn: kaasjes vol smaak. Gemaakt met het stremsel uit de lebmaag van de door Trinks zelf geslachte bokjes. Het vlees daarvan, en van de geiten die geen melk (meer) geven verkoopt Trinks ook. Tot verbazing van haar veelal stadse klanten, die wel kaas, maar geen vlees eten. Dat snapt Trinks dan weer niet. Immers: zonder vlees geen kaas.
'We zijn haast vergeten dat het kán'.
Bij onze zuiderburen (F) zijn ze het nooit vergeten en liggen de kleine geitenkaasjes op de meeste markten en in de markthallen. Veelal als enige product, aangeboden door de kaasmaker zelf. Het adres en telefoonnummer staat er bij, net zoals andere producten zoals honing, eieren en worst. Bij ons heten ze pélardon terwijl de echte pélardon eigenlijk uit een andere streek komt. Geitenvlees wordt veel gebruikt in de 'saucisson de chèvre'.
Misschien zou het helpen ja, ook voor koemelk kaas heb je kalfjes nodig voor het stremsel in de maag. Veganisten die denken dat je voor gewone kaas niet hoeft te slachten komen ook dan van een koude kermis thuis
Help de schrijver de juiste toon te vinden waarop je naar hem of haar wilt luisteren.
Klik op de naam van de schrijver en gebruik het "Stuur een mail" veld op zijn of haar profiel om je bericht te versturen.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.
