Cellulose, een voedingsvezel, is voor mensen niet te verteren. Dat we toch vezelrijk voedsel kunnen eten, zoals granen en groente, is te danken aan bepaalde bacteriën die in onze darmen leven. Op zoek naar bacteriestammen die cellulosomen produceren, de enzymen die de onoplosbare vezels afbreken tot suikers, waar ons spijsverteringssysteem wél mee uit de voeten kan, ontdekten Israëlische onderzoekers 3 onbekende Ruminococcus-stammen.
De onderzoekers stelden vast dat Ruminococcus-stammen over de hele wereld voorkomen, maar dat ze opvallend zeldzaam zijn in geïndustrialiseerde samenlevingen. Dat zou, suggereren ze, samen kunnen hangen met het westerse dieet van stedelingen, dat minder vezels bevat, en met de stadse voedselomgevingen. Ook het microbioom van dierentuinapen verandert door 'stads' dieet dat minder planten bevat.
De verschillende Ruminococcus-stammen blijken duidelijke voorkeuren voor gastheren te hebben. Zo komt R. hominiciens voornamelijk voor bij mensen en grote apen en R. primaciens in de darmen van niet-menselijke primaten, bij jager-verzamelaars en in plattelandsgemeenschappen.
Op basis van evolutionaire analyse denken de onderzoekers dat R. hominiciens ontstaan zou kunnen zijn in de darm van herkauwers - zoals geiten en koeien - en bij hun domesticatie naar mensen is overgegaan. De Ruminococcussen blijken zich namelijk functioneel aan te kunnen passen aan hun gastecosystemen - het darmbioom waar ze in leven - en genen te verwerven van andere darmbacteriën in datzelfde darmmicrobioom. Dat betekent dat R. hominiciens specifiek vezels van mais, rijst en tarwe kan afbreken, terwijl R. primaciens met chitine uit de voeten kan, wat wijst op een gastheerdieet met insecten.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.