Vijftig duizend ton macadamia-noten produceert Australië ieder jaar. Het is het grootste inheemse exportproduct van het land. Maar al die noten groeien aan de nakomelingen van maar een paar oorspronkelijke macadamiabomen. Ook de macadamiaplantages elders in de wereld (de grootste zijn te vinden in Zuid-Afrika, Kenia en de Hawaï) stammen van die paar bomen af. Om de weerbaarheid van de bomen te garanderen is meer biodiversiteit nodig. Daarom zijn onderzoekers en telers wanhopig op zoek naar de laatste wilde macadamias op het Australische vasteland. Om de genenbank van de huidige teelt te kunnen verbreden en de macadamia te beschermen. De smalle herkomstlijnen maken de bomen kwetsbaar voor ziekten, ongedierte, natuurrampen (zoals bosbranden) en klimaatverandering. De eerste stappen zijn gezet: in een kweekkas staan de eerste 38 scheuten (dat moeten er 640 worden) en na 3 jaar onderzoek zijn al 30.000 genen van het genoom van de macadamia in kaart gebracht.
Niet alleen heeft men de wilde macadamias uit het oog verloren. Bij gebrek aan oerbossen is bij ons de oorspronkelijke inheemse hazelaar niet of nauwelijks terug te vinden. Het zijn allemaal door vogels verspreidde nakomelingen van één van de vele gecultiveerde soorten die worden aangeplant in hagen, bermen en plantsoenen.
Help de schrijver de juiste toon te vinden waarop je naar hem of haar wilt luisteren.
Klik op de naam van de schrijver en gebruik het "Stuur een mail" veld op zijn of haar profiel om je bericht te versturen.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.