Flash^Exporteur importeert

Is zelfvoorzienendheid nog belangrijk als je onder de voet wordt gelopen?

De grote vraag is niet of we zelfvoorzienend zijn voor voedsel maar of de hedendaagse Nederlander nog wel in de hand te houden is als hij plotseling beperkt wordt in zijn keuze en moet eten wat voorhanden is.

Om zelfvoorzienend te zijn (alleen voedsel) zouden we op 1448 m2 per Nederlander uitkomen.
Dit is afgeleid van Vlaanderen (B) waar van de 808.700 hectare grond 222.700 hectare nodig is voor plantaardig voedsel (40% daarvan voor oliën en vetten, 31% voor granen, 10% voor fruit en suikerbieten, 9% voor aardappelen, 7% voor groenten en 3% voor overige gewassen). Daarnaast is 586.000 hectare grond nodig voor het produceren van het veevoer voor de 150.800 melkkoeien, 120.600 vleesveekalveren, 143.300 zoogkoeien, 1,86 miljoen varkens, 59 miljoen vleeskippen, 4,7 miljoen legkippen en 4,3 miljoen opfokhennen die de Vlamingen jaarlijks 'consumeren'. (Bron: FL 2014)

Over overleven gesproken.....
Interessanter lijkt mij hoe het resultaat van dit soort berekeningen er uit komt te zien als we niet van het huidige consumptiepatroon uitgaan, maar andersom.
I.e. hoe ziet ons productassortiment eruit wanneer optimaal gebruik wordt gemaakt van onze verschillende grondsoorten en klimatologische omstandigheden, inclusief continentaal plat (vis, kweekvis) en energie (wind, zon, aardgas, ...).
- Voor hoeveel personen zou dat toereikend zijn.
- Hoe zien de maaltijden er dan uit.

Kunstmest en gewasbeschermings middelen, zijn wel geen etenswaren, maar hoe goed kunnen we overleven zonder deze? Olie?
Cuba ging destijds bijna kapot aan het het niet meer voorhanden zijn van deze zaken.

Die LEI studie was mij bekend. De bedoeling van mijn opmerking is om het verhaal dat agrarisch Nederland zo fantastisch is en zoveel produceert en exporteert iets te nuanceren. Agrarisch Nederland is echt fantastisch hoor, daar gaat het niet om.

Is onze voedselvoorziening wel zo vanzelfsprekend als we denken? Zowel import als export zou lastiger kunnen worden als ik denk aan bijvoorbeeld toenemende concurrentie van andere producenten, aan geopolitiek en handelsoorlogen en aan gevolgen van - en ons reageren op - klimaatverandering. Ons agrarisch produceren zal in ieder geval heel anders worden, boeiende tijden in het verschiet.