Een groep van 63 Franse parlementariërs uit alle hoeken van het politieke spectrum heeft eind juli een wetsvoorstel ingediend waarmee het voor grote supermarkten (meer dan 1000m2) verplicht wordt hun onverkochte, over de houdbaarheidsdatum gelopen maar nog eetbare levensmiddelen aan een voedselhulpinstantie te geven. Daarmee volgen de Fransen het Waalse voorbeeld: eind mei werd daar een vergelijkbare maatregel van kracht in het kader van het verminderen van de voedselverspilling, schrijft Le Figaro.
Supermarkten zijn relatief gulle gevers
In Frankrijk produceert iedere grote supermarkt jaarlijks 200 ton afval. Een groot deel heeft de weg naar de voedselbanken en andere liefdadigheidsinstellingen al gevonden: in 2013 was de helft van de maaltijden die door de instelling Secours populaire verstrekt werden samengesteld op basis van giften en inzamelingsacties van de grote supermarkten. Ook de Franse Fédération des banques alimentaires, die zo'n 5300 lokale voedselbanken voorziet van levensmiddelen, meldt dat van de 100.000 ton voedsel die in 2012 ingezameld werd, 32.000 afkomstig was van de grote en middelgrote supermarkten. Mede dankzij fiscale maatregelen.
Wie betaalt de voedselveiligheid, opslag en belevering?
De voedselbanken en liefdadigheidsinstellingen verwelkomen het wetsvoorstel, omdat daarmee weer een stap gezet kan worden in het terugdringen van verspilling én het helpen van mensen die in armoede leven. Waarbij ze overigens wel de vraag stellen wie voor de kosten op gaat draaien. Want voor de (gekoelde) opslag, transport en aanlevering van de onverkochte etenswaren zijn opslagruimtes en logistieke capaciteit nodig.
Vermoedelijk is dat één van de belangrijkste redenen dat het wetsvoorstel alleen voor de grote supermarkten zou gelden. Die worden geacht de logistieke organisatie gemakkelijker op te kunnen brengen dan de kleintjes of de liefdadigheidsinstellingen zelf.
Dit artikel afdrukken
Supermarkten zijn relatief gulle gevers
In Frankrijk produceert iedere grote supermarkt jaarlijks 200 ton afval. Een groot deel heeft de weg naar de voedselbanken en andere liefdadigheidsinstellingen al gevonden: in 2013 was de helft van de maaltijden die door de instelling Secours populaire verstrekt werden samengesteld op basis van giften en inzamelingsacties van de grote supermarkten. Ook de Franse Fédération des banques alimentaires, die zo'n 5300 lokale voedselbanken voorziet van levensmiddelen, meldt dat van de 100.000 ton voedsel die in 2012 ingezameld werd, 32.000 afkomstig was van de grote en middelgrote supermarkten. Mede dankzij fiscale maatregelen.
Wie betaalt de voedselveiligheid, opslag en belevering?
De voedselbanken en liefdadigheidsinstellingen verwelkomen het wetsvoorstel, omdat daarmee weer een stap gezet kan worden in het terugdringen van verspilling én het helpen van mensen die in armoede leven. Waarbij ze overigens wel de vraag stellen wie voor de kosten op gaat draaien. Want voor de (gekoelde) opslag, transport en aanlevering van de onverkochte etenswaren zijn opslagruimtes en logistieke capaciteit nodig.
Vermoedelijk is dat één van de belangrijkste redenen dat het wetsvoorstel alleen voor de grote supermarkten zou gelden. Die worden geacht de logistieke organisatie gemakkelijker op te kunnen brengen dan de kleintjes of de liefdadigheidsinstellingen zelf.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
"hun onverkochte maar nog eetbare levensmiddelen"
Dat is dus alles wat ze nog in de winkel en het magazijn hebben liggen? :P 'Onverkoopbare' is misschien een beter woord?
Verder lijkt het me een prima plan, in ieder geval vanuit het opzicht van voedselverspilling en eten voor de armen.
Een late reactie, maar wellicht interessant als hier naar wordt gezocht.
Zojuist nog een keer genoten van een documentaire van Agnes Varda (F), welke (illegaal?) hier te vinden is:
Les Glaneurs et la Glaneuse.
Voordat de grondstoffen op de veiling, in de groothandel of bij een verwerkende fabriek aankomt, gaat er al het een en ander verloren of is ondermaats.
Zowel in Frankrijk als in België voorziet de wet in regels m.b.t. het rapen van producten direct na de oogst.
In België vastgelegd in het Veldwetboek art. 11:
"Alleen bejaarden, gebrekkigen, vrouwen en kinderen beneden twaalf jaar mogen van zonsopgang tot zonsondergang aren lezen en naharken in de plaatsen waar zulks gebruikelijk is en slechts in niet-omheinde, op het grondgebied van hun gemeente gelegen velden waar de oogst geheel ingezameld en weggehaald is."
In Frankrijk mag iedereen het doen, echter na zonsondergang.
Frankrijk, Glanage