Consumenten, opgelet! Na stijgende prijzen, voedselinflatie en krimpende verpakkingen, moeten consumenten nu ook uitkijken voor 'skimpflation', ofwel beknibbelpraktijken van voedingsmiddelenproducenten. Door stilletjes goedkopere ingrediënten te gebruiken of de grootte van hun producten te verminderen, proberen producenten en supermarkten hun schapprijzen laag te houden.
Consumenten hebben de afgelopen jaren al veel over zich heen gehad in de vorm van prijsverhogingen en 'krimpflatie', ofwel minder inhoud voor meer geld. Nu de kosten van grondstoffen en energie hoog blijven, vinden leveranciers en supermarkten nieuwe manieren om kosten te besparen. Door te beknibbelen op de kwaliteit van producten, zonder de prijs te verlagen.

Beknibbelen kan op veel verschillende manieren. Bijvoorbeeld door de hoeveelheid product te verminderen, de ingrediënten te vervangen door goedkopere alternatieven of het formaat van het product verkleinen zonder de verpakking te veranderen.

In Groot-Brittannië deed een lezer van The Guardian zijn beklag bij de krant, nadat hij opmerkte dat de Aldi-spread die hij had gekocht slechts 10% olijfolie bevatte, terwijl dat voorheen 21% was. Het 'Money'-team van de krant ging op onderzoek uit en vond een aantal opvallende beknibbelgevallen bij zowel de grote supermarktketens als de discounters. Zo bevatte de guacamole van Morrisons 80% avocado en 5% rode ui, en nu nog maar 77% avocado en een ongespecificeerde hoeveelheid ui (die het afgelopen jaar fors duurder werden). In de Aldi pesto rosso daalde het olijfoliegehalte van 33% naar 27% en de zongedroogde tomaten van 26% naar 23%. De extra grote tissues van Tesco bleken gekrompen van 300mm bij 260mm tot 280mm bij 235mm. De 9% eidooier in Bramwell mayonaise bleek vervangen door 6% ei en 1,5% eidooier.

Beknibbelen kan moeilijk te ontdekken zijn omdat het vaak stilletjes gebeurt zonder het duidelijk te vertellen op de verpakking. Dit betekent dat consumenten zich niet realiseren dat ze minder voor hun geld krijgen totdat ze thuiskomen en het product proeven of het etiket nader bestuderen. De producenten en supermarkten verhullen de veranderingen. Zo blijkt op de website van Tesco bijvoorbeeld de informatie over de grootte van de tissues verwijderd te zijn.

Het gaat soms om kleine veranderingen, maar ze hebben allemaal betrekking op de vermindering van belangrijke en dure ingrediënten. Zo dreef de crisis in Oekraïne en de droogte in heel Europa afgelopen jaren de prijs van zonnebloem- en olijfolie fors op. Fabrikanten pasten de recepten met die oliën aan. Ook de prijzen van papierpulp gingen omhoog, net als de eierprijzen.

Sue Davies van de Britse consumentenbond Which? noemt het zorgwekkend dat consumenten "onbedoeld meer betalen voor minder", omdat de retailers hun beknibbelpraktijken niet aan de grote klok hangen. "Terwijl het winkelend publiek kan worden afgeschrikt van het kopen van een product als ze zien dat de verpakking kleiner wordt of de prijzen stijgen, is het minder waarschijnlijk dat ze merken dat fabrikanten en supermarkten stilletjes de ingrediënten van producten veranderen," zegt Davies.

Consumenten moeten zich bewust kunnen zijn dat ze producten kopen die minder waar voor hun geld bieden dan vroeger. Wie niet ongemerkt naar 'minder' wil, moet dat kunnen door meer te betalen. Dat klinkt misschien tegen-intuïtief, maar het is vaak zo dat de duurdere producten eigenlijk de producten zijn waarop niet is beknibbeld.