Hoe onderzoek je hoe het ecosysteem in de afgelopen 40 jaar is veranderd? Met 40 jaar oude zalm uit blik, ontdekten Amerikaanse onderzoekers.
De onderzoekers telden hoeveel haringworm, een darmparasiet in zeedieren, te vinden was in 178 blikjes met 4 soorten zalm, gevangen over een tijdspanne van 42 jaar in de Golf van Alaska en de Bristol Baai.
Haringwormlarven komen vrij in de oceaan voor; kleine zeedieren, zoals krill, voeden zich met de nog kleinere beestjes. Kleine vissen, zoals haringen, eten op hun beurt krill. Deze cyclus gaat door, totdat de haringworm in de darm van een groot zeezoogdier terechtkomt, waar hij zich kan voortplanten. Toename in het aantal haringwormen in de zalm is dan ook een teken van een gezond ecosysteem: zouden de wormen geen geschikte gastheren meer vinden, zou hun aantal afnemen. Het inblikken maakt de wormen onschadelijk voor mensen.
De haringworm is een parasiet. Als mensen de larven door het eten van vis binnenkrijgen, kunnen ze darmontsteking krijgen. Dat leidt tot hevige buikkrampen. Ook kan de worm de darmwand doorboren en zich nestelen in ons spierweefsel
De onderzoekers constateerden dat van 1979 tot 2019 de hoeveelheid haringwormen in chumzalm en roze zalm toenam. Er zijn verschillende verklaringen voor de toename: in 1972 nam het Amerikaanse Congres de Marine Mammal Protection Act aan, die de populaties zeehonden, zeeleeuwen, orka’s en andere zeezoogdieren liet herstellen. Daarnaast kunnen de hogere temperatuur en schoner water ook bijdragen aan de toename.
In sockeye en coho zalm bleef de hoeveelheid haringworm gelijk over de tijd. Het verschil verklaren de onderzoekers door verschillen in prooivoorkeur van de zalmsoort.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.