In de Andes komt een ruwharige muizensoort voor, de Abrothrix hirta. Onderzoekers dachten zelfs dat het twee verschillende soorten waren, omdat sommige individuen, afkomstig van de westzijde van de Andes, veel groter waren dan die van de oostzijde. Maar uit het dna bleek dat het echt om dezelfde muizensoort ging.
Tot onderzoeker Noé de la Sancha een inval kreeg. Wat als het grootteverschil veroorzaakt zou worden door de 'regenschaduw'? Dat is het verschijnsel dat de ene kant van een (hoge) berg heel nat en regenachtig is omdat de opstijgende lucht waterdamp 'loost', waardoor er aan de andere kant koude droge lucht overblijft waardoor er praktisch van een woestijnlandschap sprake is. En ja, dat bleek ook bij de Andesmuizen het geval. Door de regen aan de westzijde van de bergen groeit daar meer voedsel en worden de muizen groter dan aan de veel drogere en dus voedselarmere oostzijde.
Het is voor het eerst dat onderzoekers een verband zien tussen regenschaduw en zoogdiergrootte. De onderzoekers denken met hun idee een gloednieuwe biologische wet op het spoor te zijn. Ze zijn er niet opgetogen over. Want het is 'eng' om te zien dat klimaatpatronen, zoals de regenschaduw, van invloed is op de morfologie van een zoogdier. Als weerpatronen veranderen en bijgevolg de plantengroei verandert, is misschien ook de lekkere dikke westelijke Andesmuis een minder florissante toekomst beschoren. Voor mensen is het niet anders.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.
