Een prachtig voorbeeld van hoe ambtenarij de biodiversiteit van onze voeding om zeep helpt in Le monde van 2 januari.
De Franse FIOD-ECD - de beruchte dienst 'Répression des Fraudes' - heeft een vereniging voor het behoud van bijzondere (= vrijwel verdwenen, maar verder volstrekt 'gebruikelijke') groentezaden beboet en hun koopwaar uit de handel genomen.
De vereniging heet Kokopelli - naar de vruchtbaarheidsgod. De moeite waard als je om de saaiheid van je supermarktaanbod te doorbreken op zoek bent naar bijvoorbeeld 'andere' tomaten (550 soorten!) of sla (130 soorten).
Dominique Guillet is voorzitter van Kokopelli, een groep moestuingaardeniers die simpelweg oude eetplantensoorten in stand proberen te houden door ze weer in de tuin van mensen te krijgen. Voor deze hobby - ik kan me ergere voorstellen - werd Guillet eind december veroordeeld tot een boete van ruim € 17.000. Omdat ..... .... deze lieden planten verkopen die niet bestaan.
De zaden die je kunt kopen in het winkeltje van Kokopelli in Alès (voor hen die willen gaan: het is niet ver van Nîmes in de Gard) bleken niet voor te komen in de officiële registers. Logisch dat ze uit de handel worden gehaald, denk je dan. Die FIOD-ECD-mensen doen gewoon hun werk: ons beschermen tegen misschien wel giftige planten en zorgen voor kwaliteit van de zaden.
OK, dat is zo. Maar ... het gaat hier veelal om planten die 5/600 - wellicht nog meer - jaar lang verbouwd en gekweekt zijn. Ergens tussen WO I en WO II verdwenen ze. Het doek viel waarschijnlijk pas definitief in de jaren '50 van de vorige eeuw.
Zou nou nooit iemand in al die jaren hebben ontdekt dat ze giftig of anderszins slecht zijn?
Ze zijn alleen maar verdwenen omdat ze niet efficiënt genoeg waren: te lage opbrengst, te veel verlies, te lastig te vervoeren, te kort shelf life. Daar heeft de druk van economische efficiency in de tuinbouw voor gezorgd.
Nu een paar decennia later een paar 'gekken' ze weer willen gaan verbouwen en de laatste zaden uit overwoekerde oude tuinen en naar de natuur 'ontsnapte' planten weer in hun tuinen wilden zetten, slaat dat efficiency-denken nogmaals terug: de verfokte, efficiënte rassen zijn 'echt' en de echte 'oorspronkelijke' bestaan niet meer.
To be or not to be, is een kwestie van op een lijst staan.
Ik kan het even niet achterhalen, maar het is mogelijk dat Kokopelli gedwongen is het genetisch materiaal te vernietigen (de Franse wet biedt die ruimte). Als dat zo is, wordt zelfs echt bestaan bepaald door de virtualiteit van een lijstje. Da's toch raar?
Ik ga er volgende week even heen, en hoop dat ze stiekum wat zaadjes hebben achtergehouden ;-)
Bij deze dus: ik ben vanaf morgen voor komende week regelmatig lang offline.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Goed plan Dick. Heeft Nederland ook een dergelijke belachelijke wet? Lijkt me geweldig om dat soort zaden opnieuw te kweken en te vermeerderen en zo oudere soorten weer opnieuw onder de aandacht te brengen.
Ergens in mijn achterhoofd meen ik mij te herinneren dat er in Nederland een zadenbank is met allerlei oude landbouwgewassen. In ieder geval zijn er een aantal mensen mee bezig. Vreeken in Dordrecht verkoopt oude rassen. Het is de enige plek die ik ken waar je nog zaad voor "Lange Jan" schorseneren kunt aanschaffen.
Al googlend kom ik een "Stichting Erfgoedgewassen" tegen:
http://home.scarlet.be/groenteninfo/2006/06/123-ouderwetse-tomaten-planten-te-koop.html
Ik zie de mensen van Kokopelli elk jaar op de "fête des potirons" in Noduwez (bij Geldenaken, Wallonië). gedreven groene jongens die niet alleen zaden en boeken verkopen, maar ook gratis uitwisselen met iedereen die wat te bieden heeft. Een echt geitenwollensokkenbedrijf.
Een beslissing als deze vanuit een land als Frankrijk verwondert mij. Kan iemand dit bericht natrekken? Is er toch niet iets anders in het spel?
Nick, dat zal ik doen omdat ik sowieso wilde weten hoe het argument juridisch exact in elkaar zit. Ik ken twee gevallen op het gebied van wijn waar de Répression des Fraudes - geheel binnen haar mandaat - verboden en vernietigingen heeft/had kunnen opleggen. In het ene geval heeft de stille interventie van de INAO (door de vorig jaar overleden voorzitter René Renou) gezorgd voor redelijkheid. In het andere geval is het keihard gespeeld. In de juridische procesgang gebeurt dan vervolgens iets merkwaardigs (dat schijnt standaard te zijn, reden waarom de inefficiency daarvan me boos maakt): iets mocht niet omdat het volgens de wet niet bestaat, maar er is ook geen reden het op inhoudelijke gronden te verbieden. Blijkt het niet schadelijk en wordt het beschreven, dan mag het wel. Het ging me om die onzin.
Dominique Guillet zit op dit moment in Californië en gaat daarna nog verder op reis naar andere continenten. Kennelijk gaat het Kokopelli goed ;-)
Ik ben op dit moment dicht bij ze in de buurt en was van plan serieus dit verhaal te checken op z'n echte technische inhoud. Hopelijk tot snel hierover.