Het Israëlische bedrijf AlefBet is gevraagd in totaal vijf melkveebedrijven op te zetten in Soedan. Elk van de bedrijven telt straks 2.000 koeien. Het warme klimaat zorgt voor uitdagingen. De dieren - grote drinkers - moeten voorzien kunnen worden van een goed watersysteem om een constante stroom van drinkwater te kunnen garanderen. Ook moeten de dieren gewapend worden tegen het warme klimaat. "Daarnaast moet er iets bedacht worden voor de levering van voer en moet er gekeken worden naar de verwerking van melk", schrijft Boerenbusiness.
De bedenkers van dit grote project zijn Indiase ondernemers. Als de bouw doorgaat dan is er een bedrag van $600 miljoen mee gemoeid. Eerder zette AlefBet een succesvol project op met 15.000 koeien in Vietnam.
De bedenkers van dit grote project zijn Indiase ondernemers. Als de bouw doorgaat dan is er een bedrag van $600 miljoen mee gemoeid. Eerder zette AlefBet een succesvol project op met 15.000 koeien in Vietnam.
Raar verhaal. Dat wordt heel dure melk. Er moet uit het niets een complete high-tech infrastructuur uit de grond gestampt worden, inclusief alle know-how, onderhoud, en voorziening van goede kwaliteit veevoer, water, en een 24/7 betrouwbare elektriciteitsvoorziening.
Wat zit hier achter, hoe wordt dit gefinancierd, wie wordt daar wijzer van, wat koopt de lokale bevolking er voor? Ik heb in Kenia langs het Victoriameer met ontwikkelingsgelden gebouwde, en troosteloos verlaten en onttakelde melkfabrieken gezien.
Onder meer "ticks" - teken - waren een probleem.
In het algemeen is het ook sociaal beter "volhoudbaar" locale oude technieken geleidelijk te verbeteren, in plaats van ze naar de 21e eeuw met "gekoelde koeien"??? te katapulteren.
Eigenlijk te gek voor woorden: hier krijgen melkboeren geld toe als ze minder produceren, hebben we boter- en melkpoederbergen, en gaat de melk bijkans de sloot in.
Je zou bijna zeggen: als we toch gek gaan doen: exporteer dat melkpoeder dan maar.
Er zijn 2 totaal verschillende manieren van melk produceren: de NLse (en Nieuwzeelandse, Wisconsinse, NW Europese) met vee in weide of met gemaaid gras en snijmaïs, regenafhankelijk, en de Californische, Italiaanse , koe op stal met geirrigeerde alfalfa, snijmais/sorghum en krachtvoer. De Israelische is afgekeken van de Californische, vanwege het klimaat en irrigatie-infrastructuur. De Soedanese zal ook die Californische manier moeten volgen,tenminste, als ze kiezen voor de kapitaalsintensieve (want ze hebben daar 1000en veehouders die locale zeboerunderen hoeden en melken, die helemaal niks kosten, de locale mensen (semi-nomaden, kleine veehouders) aan het werk houden, en de atmosfeer niet bezwadderen met CO2, de 3de manier dus, die eigenlijk niet bestaat, want niet modern is). Ik vraag mij af welke idioot dit project weer heeft bedacht. Is het iets dat vanuit het land zelf komt? Of iets dat ze wordt opgedrongen? En wie betaalt dit? Oliegeld? Die Indische ondernemers alleen? En waarom? Irrigatieprojecten zijn vaak een middel om ergens een voet tussen de deur te krijgen, zoiets als kiloknallers van AH dus! Een ding is zeker: de toekomstige koeien zullen beter gehuisvest (airco?) en gevoed zijn dan de meeste Sudanezen dat zijn.
ik weet vanuit het verleden dat Israel een van de grootste afnemers was in Nederland van Embrio's.
als je maar lang genoeg afkijkt haal je de leermeester in.
Voor het project van TH True milk (Hanoi) moest er aanvullende financiering geregeld worden voor de techniek. In dat gat zijn de Israeli gesprongen met een subsidie. TH heeft een eigen bank, dus financiering moet op zich geen probleem zijn. Het project is dus 'gekocht'.
Wat kosten een koe, koeplaats en graas voor de koe in Nederland per dier?