Voor cliënten die in zorginstellingen worden moet het gewone leven zo veel mogelijk door kunnen gaan als zij in een instelling verblijven. Bijvoorbeeld als het gaat om de maaltijden. Dus geen eten uit een gaarkeuken op de kamer, maar liefst een maaltijd die is bereid door een instellingskok en die wordt geserveerd aan een gedekte tafel. Dat zei staatssecretaris Bussemaker van VWS tijdens de conferentie 'Zeker van zorg, nu en straks' over de toekomst van de AWBZ.
Bussemaker noemde de belangrijkste uitgangspunten van dit kabinet als het gaat om de toekomst van de AWBZ: 1) de AWBZ blijft, in aangepaste vorm, gehandhaafd en 2) de AWBZ moet ook op de lange termijn staan voor kwalitatief goede zorg voor kwetsbare mensen die langdurig zorg nodig hebben.
- versterking van de positie van de cliënt;
- verbetering van de kwaliteit van de zorg;
- bevorderen van de keuzevrijheid en de diversiteit in wonen;
- vereenvoudiging AWBZ en vermindering van de bureaucratie;
- solidariteit onder premiebetalers.
bron: Ministerie van VWS met dank aan foodholland
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
deze madam bussenmakers staat ver van de werkelijkheid. hoe een maaltijd in een ziekenhuis is samengesteld: dat zal wel op 'wetenschappelijk verantwoorde calorie-duurzame wijze gebeuren'. waarbij alleen gereageerd wordt door de verpleging met intraveneuze voeding als bij herhaling het op de gram uitgekiende kwantum niet verorberd wordt. de kwaliteit is slecht: een centrale gaarkeuken in zeeuws-vlaanderen, waarvan met de euvel moed heeft die 'Zorg-Cuisine' te noemen. Noem iets ‘cuisine’ hier en men suggereert hoowaardige ambachtelijke toewijding. Smakeloze lauwe troep met ‘namen’ die ontleend zijn aan een sterrenrestaurent.
We hebben onlangs moeten aandringen mijn vader (84) naar huis te sturen omdat hij in anderhalve week van 51 naar 46 kilo terug viel, en nu ligt mijn mama (88) er, en vermagert ook sterk.
recent onderzoek toont aan dat een groot percentage mensen in ziekenhuizen (24,3%) en zorginstellingen (28,3%) ondervoed is.
bravo ! men maakt zich hier zorgen om duurzaam en ethisch verantwoord voedsel en kan zijn zieken en behoeftigen niet eens fatsoenlijk te ‘vreten’ geven !
onderzoek ondervoeding
pardon ! met 'hier' bedoel ik niet 'foodlog', maar holland
Alsof in een gaarkeuken geen kok staat!
Nu Ailko,de vorige week de laatse vijf jaar metamorfose nog steeds niet meegemaakt.Dat er een kok zal staan,ongetwijfeld.Heren,dames eromheen stel ik mij er ook zo bij voor.
Vorige week dus.Mee gegeten met mijn moeder.Je houd het vol,omdat je ziet,dat zij er zeer gelukkig van wordt en zoals Marieke aangeeft ze niet helemaal ondervoed raakt.De deur zwaait open,het eten op tafel gezet.Eet smakelijk.Dat zal wel weer lukken.
Een onooglijk roze dienblad,met zo,n scheidings-streep in het midden uit het jaar nul.
Daarop,van een nog lelijker grauwheid,een bord met een deksel.De inbrengwinkels weigeren dit soort van spul zelfs.Je zou wensen,op dat moment kleurenblind te zijn.Duidelijker kan ik het niet omschrijven.
Wat heb ik besteld Anne,vraagt mijn moeder.En dat is dan wel weer mooi,er ligt een menu kaart naast.Met koeie-letters erop geschreven wat het is voor die dag.Ik pak het op.Gelijk de handen onder het vet.Ook op het dienblad en rond het bord.Dan wil ik de deksel optillen.Moet er zowaar aan sjorren.Vast gezogen.Eraf,spat,spat.
Hete bliksem had de kaart al aangegeven.
Een bliksem,die het er lauw op heeft geschept.En een kok,die i.p.v.stampot zoete appelen,per ongeluk een dikkegige soep ervan heeft gebrouwen.Een stenen potje overvol met jus?aan de zijkant in de stampotsoep gezet.Daarnaast half erboven uitkomend,een blinde vink.In het geheel drijven,zoals ik later proef een aantal spekjes.
Mijn arme moeder,ze begint met een plakje van de de blinde vink te snijden.Het ding zo hard,dat het pardoes naast het roze dienblad terecht komt.Gelukkig heeft ze nog een zwilk op de tafel.Godzijdank,begon ze zelf te lachen en gevat:,,En doar betoal ik nou veur,,.
Ik pak een ander bord erbij.Zeg dat we doen alsof dat andere bord een pan is.Het liep er echt overheen als je de lepel erin zette om op te scheppen.
Die 2 verdeling van het dienblad,kwam nu van pas.Kon ik op het andere deel een schoon bord zetten.Ik schep haar op,snijd de helft van het onooglijk,smakeloze harde ding.Altijd handig in zulkse gevallen,zo,n zaagmes,die je bij Pizzeria,s naast je bord krijgt.
Verder echt niet leuk om voor mij te zien.Mijn moeder is gewent,de helft te eten van wat HET BORD schaft.Maar,doordat HET BORD verschoven was,at ze,van wat ik haar opgeschept had in eerste instantie,ook maar de helft.Ik schepte haar nog een keertje op.Dat schepte verwarring.Ik heb al de helft op,ja maar moeder,dat was eigenlijk nog niet echt de helft.Ohja,maar ik vind het eigenlijk ook niet zo lekker.T,is net soep.Hebben ook geen verstand van ,,stampot zuide appels,,.Vind jij het lekker? Heerlijk zeg ik met een dapper en uitgestreken gezicht.Nou geef me dan nog maar wat.
In die zin,kan ik erg blij worden,van de uitspraak van mevr.Bussemaker als ze zegt:Eten aan een gedekte tafel serveren.Niet meer onpersoonlijk eten van een gaarkeuken.Door een goede kok en let wel,het hoeft voor mij echt geen sterrenkok te zijn,maar met eentje,die in ieder geval stampot van soep kan onderscheiden en andersom.
Weg uit die gaarkeuken,voor kok hem of haar, lijkt het me toch ook veel aardiger.En voor de opschep dames/heren toch ook mooi te zien,dat bewoners uit schalen kunnen opscheppen en dan pas van een bord.Ik neem aan,dat diezelfde borden,zoals dat van mijn moeder,terug gaan naar de keuken en dat diezelfde opschep mensen,het toch ook een doorn in het oog moet zijn,wanneer,bijna complete maaltijden terug komen.En toch ook een beetje zielig voor de kok vind ik,die hoe dan ook waarschijnlijk zijn of haar best heeft staan te doen.Daar ga ik vanuit.
Verder Ailko,de echte metamorfose,mag voor mijn part op dit moment plaats vinden.
Anne, wat een triest verhaal eigenlijk. Jammer dat het tegenwoordig zo gaat...
Voor wat betreft je vertrouwen in bordenwassers en institutiekoks: ik vrees dat voor het grootste deel dit mensen zijn, voor wie koken slechts werk is. Niet iets om eer mee te behalen, maar slechts een middel om de portemonnee te vullen.
Niets bijzonders. Zie je in elk beroep gebeuren.
Maar dat maakt het in geval van omgang met mensen natuurlijk niet minder vervelend...
Mark,het is in feite ook triest.Een dosis opgewektheid meebrengen zo,n dag is niet overbodig en een heerlijke gemberkoek van Bakker Knol uit Groningen.
En hier heb je weer zoiets.Je kan wel tegen de A.Heijn,Jamie Oliver en Unilever etc.zijn,maar mooi dat A.Heijn in Appingedam deze koek van Knol te koop heeft.Ik maak ook daar mijn moeder in haar laatste levensfase gelukkig mee.Mijzelf,door niet een Ommelandse reis over Groningen te hoeven maken.
Zag ook liever,dat de bakker bij haar op de hoek nog voldoende openingstijd kon hebben en dat ik daar de gemberkoek kon kopen.Maar helaas.
Verder voor de duidelijkheid.
Ik kom niet met dit verhaal om zieligheid of een persoonlijke aandacht hierdoor te verkrijgen ofzo.
Ik meen het beschreven,integer.Wie weet,wie dit allemaal lezen en dan toch ook weer geraakt kunnen worden of het aan kunnen kaarten.Want ook daar moet je soms moed voor verzamelen.
Mark,ik heb ooit eens Herman den Blijker een metamorfose in een bejaardenhuis zien doen.Ik keek n.a.v.mijn verhaal.
Daar zag ik,dat de koks en zijn personeel,echt wel anders wilden,maar het hun ontbrak aan: MAAR HOE DAN.
Daarom geloof ik er ook in dat de kok,die o.a.voor mijn moeder kookt,vast een aardige man of vrouw,kan zijn.Maar dat ze waarschijnlijk niet weten,hoe het een en ander te veranderen.Dat ze murw gekookt zijn,daar kan ik me ook wel iets bij voorstellen.En dat was nu zo aardig van dat programma te zien.De kok en z,n personeel kregen juist weer volop zin in koken en hun baan.
Daarnaast,heb ik een zekere clementie,doordat ik zelf ooit eens in een zorgstelling voor kinderen,eens 6-wekenlang de keuken moest overnemen.Koken voor kinderen en personeel.Nou,dat is wel wat anders,dan eten te verzorgen voor,zeg 12 personen.Dan moet je een rust bewaren.En je hoofd,als je dat kunt,in creatieve stand omzetten.