De obesitasproblematiek vergrijst. Het aantal ouderen met obesitas groeit en wordt een steeds groter probleem in de ouderenzorg. The New York Times beschrijft de problematiek van obese ouderen - en jongeren - die op een verpleeghuis zijn aangewezen.
Verpleeg- en verzorgingshuizen in Amerika zijn overweldigd en onvoorbereid om de zorg voor deze nieuwe groep patiënten op zich te nemen. "Er is onvoldoende personeel, geen adequate apparatuur en onvoldoende kennis". Verpleeghuisbeheerders zeggen dat ze zich de zorg voor deze groep patiënten niet kunnen veroorloven. Daar komt namelijk gespecialiseerde apparatuur bij kijken. Denk aan gemotoriseerde tilliften, grotere rolstoelen, bredere en stevigere bedden en douchestoelen, langere naalden en grotere bloeddrukmanchetten, maar ook aan bredere deuren en wc's. Aan dat alles hangt een kostenplaatje. Zwaarlijvige patiënten vragen ook meer tijd en inzet van personeel. Wat bij een 'normale' patiënt een kwartiertje duurt kost bij een obese patiënt soms tot 5 keer zoveel tijd en vaak twee keer zoveel handen. Daar komt bij dat dikke mensen ook niet eenvoudig te transporteren zijn naar een EHBO als er er wat gebeurt.
De kosten van arbeid en gespecialiseerde apparatuur leiden ertoe dat obese patiënten alleen met veel moeite een plek kunnen vinden in een verpleeghuis. In het zuiden van de VS, waar meer dan een kwart van de ouderen obees is, stapelen de problemen zich op. Het is niet ongewoon dat er 30 tot 40 aanvragen nodig zijn om een plekje te vinden. Patiënten verblijven onnodig lang in het ziekenhuis omdat verpleeghuizen hen niet op willen nemen.
Verpleeg- en verzorgingshuizen in Amerika zijn overweldigd en onvoorbereid om de zorg voor deze nieuwe groep patiënten op zich te nemen. "Er is onvoldoende personeel, geen adequate apparatuur en onvoldoende kennis". Verpleeghuisbeheerders zeggen dat ze zich de zorg voor deze groep patiënten niet kunnen veroorloven. Daar komt namelijk gespecialiseerde apparatuur bij kijken. Denk aan gemotoriseerde tilliften, grotere rolstoelen, bredere en stevigere bedden en douchestoelen, langere naalden en grotere bloeddrukmanchetten, maar ook aan bredere deuren en wc's. Aan dat alles hangt een kostenplaatje. Zwaarlijvige patiënten vragen ook meer tijd en inzet van personeel. Wat bij een 'normale' patiënt een kwartiertje duurt kost bij een obese patiënt soms tot 5 keer zoveel tijd en vaak twee keer zoveel handen. Daar komt bij dat dikke mensen ook niet eenvoudig te transporteren zijn naar een EHBO als er er wat gebeurt.
De kosten van arbeid en gespecialiseerde apparatuur leiden ertoe dat obese patiënten alleen met veel moeite een plek kunnen vinden in een verpleeghuis. In het zuiden van de VS, waar meer dan een kwart van de ouderen obees is, stapelen de problemen zich op. Het is niet ongewoon dat er 30 tot 40 aanvragen nodig zijn om een plekje te vinden. Patiënten verblijven onnodig lang in het ziekenhuis omdat verpleeghuizen hen niet op willen nemen.