2 min
Gisteravond ontving ik een mailtje van een dierenarts die het zat is: de antibiotica in m.n. het varkensvlees. Maar dat blijkt niet alles.
Hier weer eens - wie weet - een begin van een onthulling dus. En een vraag. Het begin van een 'affaire'?
Eergisteren was in het RTL-nieuws te zien dat we in Nederland steeds meer antibiotica in ons vlees stoppen. Dat doen we niet omdat de beesten ziek zijn, maar om te voorkomen dat ze het worden. Goeie zaak zou je denken.
Nee dus, want zoals het filmpje laat zien, kan het ervoor zorgen dat wij zelfs straks onbehandelbaar blijken als we zelf antibiotica nodig hebben. De MRSA-bacterie die in het ziekenhuizen werd aangetrofen is afkomstig van varkensboeren. Dankzij het antibioticagebruik op hun mesterijen hebben zich resistente stammen ontwikeld die niet meer gevoelig zijn voor de voor mensen belangrijkste antibioticakuurtjes, zoals doxycycline en tetracycline (die je vast wel eens door je huisarts hebt voorgeschreven gekregen).
Da’s ernstig, want de uitvinding van de antibiotica heeft ervoor gezorgd dat er veel minder mensen dood gingen. En al helemaal ernstig, want de bacterie heeft zich, blijkens de MRSA-cases, al kunnen nestelen in ziekenhuizen (waar nou juist mensen komen op hun meest vatbare moment).
What's new? Mailde ik terug. En ik kreeg antwoord.
Er blijkt een nieuw bedrijf te zijn opgericht: PorQ (spreek uit: porkjoe), een samenwerking tussen een dierenarts van de faculteit Diergeneeskunde in Utrecht (hij is in beeld in het RTL-nieuwsbericht) en 2 van Nederlands grootste varkens-dierenartspraktijken. Pikant was volgens mijn informante dat er ook een ander bedrijf aan mee doet dat niet op recept voor te schrijven varkensmedicamenten verkoopt (zoals middelen tegen wormen, teken e.d.), die binnenkort wél op recept gaan.
Ik snapte er nog steeds niks van. Dus mailde weer terug. Ja, hoezo?
Toen kwam het antwoord. De 5 grootste varkenspraktijken behandelen ongeveer 80% van de varkens in NL. Maar hoe verdienen ze hun geld?
Niet door medische handelingen, maar door de verkoop van medicijnen. Dierenartsen krijgen nl. onvoldoende betaald voor hun uren en moeten het dus wel halen uit medicijnen. Zij moeten dus rennen - en vaak ook rijden - als gekken om medicijnen te pushen. Als je deze logica volgt, is de conclusie dat het bijna drugsdealers zijn.
Maar waarom is dit nou spannend?
De afgelopen jaren (zie het RTL-filmpje) is bij een gelijke tot dalende varkensstand in ons land het antibioticagebruik explosief gestegen. In het verleden hebben we hier al eens laten zien dat varkens goedkoper zijn geworden (dat doet de prijsdruk van consument en het grootwinkelbedrijf), terwijl de medicijnkosten fors zijn gestegen. Geen wonder, want de dierenarts moet er van leven om te kunnen overleven en de boer moet van kostprijs omhoog jagende extra handelingen af. Tegen het laatste helpen preventief gegeven antibiotica. Boer blij, want die is weliswaar meer kwijt aan medicijnen maar dat weegt op tegen zijn lagere arbeidskosten en mogelijk ook voerkosten. Dierenarts en antibioticafabrieken blij, want hun omzet groeit.
Maar we hebben nog steeds zo’n 300 varkensdierenartsen. Zij blijven afhankelijk van medicijnen en blijven dus pushen. PorQ – niet dat ze fout zijn, wie ben ik om daarover te oordelen? – maar de partners binnen het bedrijf laten al zien dat het bloed mogelijk straks weer kruipt waar het niet kan gaan: nieuwe medicijnenpush met God weet wat voor gevolgen.
Met andere woorden: 300 veterinaire ondernemers in ons land bezorgen ons mogelijk een gezondheidsprobleem. De antibioticabom wordt mogelijk onklaar gemaakt, maar de tijdbom blijft tikken.
De vraag zou dus zijn: hoe komen we weer bij een grootindustriële dierenartsenij die dieren verzorgt als ze ziek zijn en zorgt voor hun welzijn? De PvdD wil daar geld voor vrijmaken, maar dit probleem zien ze niet. Wellicht zijn er wel 2 vliegen in één klap te slaan, maar de discussie kan niet gevoerd worden.
Daarom maar eens zo’n vraag ver achter ons eten:
Is dit echt waar? Houden 300 varkensdierenartsen 20 miljoen varkens (ongeveer de Nederlandse jaarproductie) en 16 miljoen Nederlanders in gijzeling?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Hulde... en ik neem aan dat jullie bij een infectie, die moeilijk bestreden kan worden nu ook tegen de huisarts zeggen: 'Neen, dank u..."
Of .. eh.. toch wel ?
Want MRSA wordt in de topic wel exclusief geclaimed als afkomstig van varkensboeren, maar o.a. op deze site 'alles over mrsa' link wordt vooral gewezen naar overmatig gebruik in zorginstellingen ziekenhuizen.
Het komt mij logisch voor, dat in dat milieu zich net zo goed resistentie kan voordoen, als bij de boeren.
Daarbij is het fenomeen in Nederland vrijwel te verwaarlozen ("Dankzij een streng landelijk beleid raakt in Nederland ‘slechts’ 0,5% - 1% van de ziekenhuispatiënten met de bacterie besmet. In het buitenland wordt een minder streng antibiotica-beleid gevoerd en loopt 20 tot 50% van de ziekenhuispatiënten een MRSA-besmetting op....")
Het is niet ongebruikelijk dat patienten komende van de UV-ziekenhuizen in Gent en Brugge, en terugkeren naar Terneuzen in quarntaine gaan.
Is MRSA nu wel of niet exclusief afkomstig van varkens ? Of is het onderdeel in Nederland van de hetze tegen varkenkwekerijebn ?
Er zijn ook mogelijkheden om het antibioticaverbruik te verminderen, maar omdat dierenartsen meer verdienen aan antibiotica vinden deze oplossingen moeilijk doorgang naar de bedrijven.
In Denemarken is de situatie blijkbaar anders of de varkenshouders denken anders en zijn wel bezig met het zoeken naar andere mogelijkheden om het antibioticaverbruik terug te dringen. Bovenal blijkt dat dit nog kan ook.
Weet dat er ook varkenshouders zijn die nauwelijks nog antibiotica gebruiken!
Het antibiotica-dossier breidt zich uit naar de kalversector
Vorig jaar werd 7% meer antibiotica gebruikt, maar de dieren werden niet 7% meer ziek.
De nieuwsbrief van het AGD meld vandaag het volgende:
Het effect van spoelcharges in veevoer op de darmflora van vee moet niet onderschat worden.
Dat zegt onderzoeker Dik Mevius van het CIDC uit Lelystad op het symposium over antibiotica van de Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde (KNMvD). ÒDoordat er in veevoerfabrieken zowel voer met toegevoegde medicatie als veevoer zonder medicatie wordt geproduceerd via dezelfde productielijnen, komen ook in de gewone voeders residuen van medicijnen terecht. Voor deze zogeheten spoelcharges geldt een maximale norm van 10 ppm. Dit heeft effect op de darmflora van het veeÓ, aldus Mevius.
Bij onderzoek naar antibioticaresistentie moet deze bron volgens Mevius ook meegenomen worden. ÒHet draagt bij aan de blootstelling aan de medicatie.Ó
Ter vergelijking noemt Mevius de gehalten groeibevorderaars die tot vorig jaar gebruikt werden. ÒDat lag tussen de 5 en 50 ppm. De maximumwaarde van 10 ppm in gewoon voer moet dus effect hebben. Bovendien zijn er net zoveel partijen voer met een spoelcharge als partijen medicinaal voer.Ó
In Zeeland hoorde ik van een inventieve tarbotkweker het volgende. De snelheid van de groei van de vissen wordt mee bepaald door de temperatuur van het water. Gulzige tarbotkwekers (hij noemde Spanje) doen het in warm water. Bij een temperatuur waarin ziekteverwekkende bacterien ook goed gedijen.
De Zeelandse kweker houdt de temperatuur van zijn water lager. De bacterien voelen zich er niet lekker bij. Dan maar wat langer over de kilo's vis doen, zegt ie laconiek.