We proeven de smaak van eten doordat vluchtige deeltjes uit het eten achteruit de mond de neusholte bereiken. Wetenschappers vroegen zich af hoe we die vluchtige deeltjes kunnen waarnemen. Er zit immers geen 'klep' in onze luchtwegen die de stroming van vluchtige stoffen in de lucht reguleert. Het zou logisch zijn dat de vluchtige deeltjes met de hoofdstroom van onze ademhaling rechtstreeks de longen in verdwijnen.
Een onderzoeksteam printte een 3D model van de menselijke luchtwegen om dit proces te begrijpen. Via de neus ingeademde lucht blijkt een 'gordijn' te vormen, dat voorkomt dat de vluchtige deeltjes uit je voedsel naar de longen ontsnappen. De geurdeeltjes van ons voedsel hopen zich achterin de mond op, in een soort zijholte van de hoofdstroom. Vooral tijdens de uitademing blijkt dat de luchtstroom de vluchtige deeltjes meeneemt naar de neusholte, zodat wij ze kunnen ruiken.
De snelheid van ademen blijkt van invloed op hoe de deeltjes zich bewegen. Een soepele, relatief langzame adem zorgt voor de meeste deeltjes in neus, vertelt onderzoeker Rui Ni op Science Daily. Daarmee is meteen verklaard waarom voedsel beter ruikt en proeft als je de tijd neemt voor je eten.
Een onderzoeksteam printte een 3D model van de menselijke luchtwegen om dit proces te begrijpen. Via de neus ingeademde lucht blijkt een 'gordijn' te vormen, dat voorkomt dat de vluchtige deeltjes uit je voedsel naar de longen ontsnappen. De geurdeeltjes van ons voedsel hopen zich achterin de mond op, in een soort zijholte van de hoofdstroom. Vooral tijdens de uitademing blijkt dat de luchtstroom de vluchtige deeltjes meeneemt naar de neusholte, zodat wij ze kunnen ruiken.
De snelheid van ademen blijkt van invloed op hoe de deeltjes zich bewegen. Een soepele, relatief langzame adem zorgt voor de meeste deeltjes in neus, vertelt onderzoeker Rui Ni op Science Daily. Daarmee is meteen verklaard waarom voedsel beter ruikt en proeft als je de tijd neemt voor je eten.