Volgens nieuw onderzoek is het opruimen van plastic in kustwateren de meest efficiënte manier om mariene ecosystemen te beschermen tegen plasticvervuiling. Dat zou effectiever zijn dan het aanpakken van de 'plasticsoep'.
De plasticsoep is een gebied in de Stille Oceaan waar door de oceaanstromen plastic afval bijeen gedreven wordt. Er zijn projecten als The Ocean Cleanup gaande om de plasticsoep op te ruimen.
Peter Sherman van Imperial College en dr. Van Sebbille van Imperial's Grantham Institute berekenden wat het effect van een tienjarig project zou zijn van enerzijds 'plastic collectoren' dichtbij de kust en anderzijds 'plastic collectoren' in de plasticsoep. Het blijkt dat collectoren voor de kust 31% van de microplastics zouden kunnen verwijderen, collectoren in de plasticsoep maar 17%.
Volgens onderzoeker Sherman is het logischer om de vervuiling bij de de kust aan te pakken omdat daar de aanvoerstroom van plastic het grootst is. Ook heeft het plastic minder tijd gehad om schade aan te richten aan ecosystemen. Daarnaast is volgens Sherman de plasticsoep een zone waar maar weinig leven is in tegenstelling tot de kustecosystemen.
De belangrijkste bron van plasticvervuiling zijn dichtbevolkte kustgebieden. GRIST meldde recent dat 60% van het plastic in de oceanen afkomstig is van maar vijf landen: China, Indonesië, de Filipijnen, Thailand en Vietnam. In deze landen wordt maar 40% van het afval opgehaald. Plastic tassen, doppen, verpakkingen en vezels spoelen in de oceaan via stadsrivieren, riolen en afvalstortplaatsen. Grotere plastics breken af in zeer kleine plasticfragmenten die meer dan honderden jaren in het oceaanwater kunnen blijven zweven. Deze microplastics worden gegeten door plankton en zeedieren en belanden daarmee in de voedselketen.
De plasticsoep is een gebied in de Stille Oceaan waar door de oceaanstromen plastic afval bijeen gedreven wordt. Er zijn projecten als The Ocean Cleanup gaande om de plasticsoep op te ruimen.
Peter Sherman van Imperial College en dr. Van Sebbille van Imperial's Grantham Institute berekenden wat het effect van een tienjarig project zou zijn van enerzijds 'plastic collectoren' dichtbij de kust en anderzijds 'plastic collectoren' in de plasticsoep. Het blijkt dat collectoren voor de kust 31% van de microplastics zouden kunnen verwijderen, collectoren in de plasticsoep maar 17%.
Volgens onderzoeker Sherman is het logischer om de vervuiling bij de de kust aan te pakken omdat daar de aanvoerstroom van plastic het grootst is. Ook heeft het plastic minder tijd gehad om schade aan te richten aan ecosystemen. Daarnaast is volgens Sherman de plasticsoep een zone waar maar weinig leven is in tegenstelling tot de kustecosystemen.
De belangrijkste bron van plasticvervuiling zijn dichtbevolkte kustgebieden. GRIST meldde recent dat 60% van het plastic in de oceanen afkomstig is van maar vijf landen: China, Indonesië, de Filipijnen, Thailand en Vietnam. In deze landen wordt maar 40% van het afval opgehaald. Plastic tassen, doppen, verpakkingen en vezels spoelen in de oceaan via stadsrivieren, riolen en afvalstortplaatsen. Grotere plastics breken af in zeer kleine plasticfragmenten die meer dan honderden jaren in het oceaanwater kunnen blijven zweven. Deze microplastics worden gegeten door plankton en zeedieren en belanden daarmee in de voedselketen.