Hiske Versprille, culinair recensent van Het Parool, schrijft deze week in haar rubriek Proefwerk over het nieuwe Viscafé De Gouden Hoek in Amsterdam. Het viscafé biedt eenvoudige gerechten van bijvangst, volgens Versprille een uitstekende manier om de prijs laag en de kwaliteit hoog te houden.
Versprille schrijft: "Het is me altijd een raadsel geweest waarom het iconische Britse gerecht fish & chips in Nederland nooit een steviger voet aan de grond heeft gekregen." Daar is sinds kort een einde aan gekomen. De Gouden Hoek legt zich namelijk toe op 'dit mooie gerecht'. "Wat de zaak extra sympathiek maakt, is dat ze wat de vis betreft bijna volledig werken met bijvangst: leverancier Nico Waasdorp uit IJmuiden komt elke dag de vissen brengen die, naast de zogenoemde 'doelsoorten' (meestal zijn dit schol en tong) in de netten van Noordzeevissers zijn binnengehaald. Welke vis door het beslag wordt gehaald kan dan ook van dag tot dag verschillen: van kabeljauw en griet tot minder gangbare soorten als hondshaai, zeepaling, mul en wijting. Deze nauwe samenwerking met de leverancier is niet alleen een slimme manier om de prijs laag te houden, maar zet daarbij prachtige vissoorten op de kaart waarvoor in Nederland ten onrechte maar zeer weinig markt is."
Het fish & chips-avontuur bevalt goed. "Beide vissen zijn zeer vers en hebben een perfecte garing, waarbij het visvlees in mooie glanzende lamellen uiteenvalt." De bijgerechten zijn smakelijk en eigenlijk valt alleen het slappe stokbrood tegen. Versprille besluit: "Wat een uitstekend idee, wat een uitstekende plek en wat een ongelooflijk goede prijzen: hulde."
Versprille schrijft: "Het is me altijd een raadsel geweest waarom het iconische Britse gerecht fish & chips in Nederland nooit een steviger voet aan de grond heeft gekregen." Daar is sinds kort een einde aan gekomen. De Gouden Hoek legt zich namelijk toe op 'dit mooie gerecht'. "Wat de zaak extra sympathiek maakt, is dat ze wat de vis betreft bijna volledig werken met bijvangst: leverancier Nico Waasdorp uit IJmuiden komt elke dag de vissen brengen die, naast de zogenoemde 'doelsoorten' (meestal zijn dit schol en tong) in de netten van Noordzeevissers zijn binnengehaald. Welke vis door het beslag wordt gehaald kan dan ook van dag tot dag verschillen: van kabeljauw en griet tot minder gangbare soorten als hondshaai, zeepaling, mul en wijting. Deze nauwe samenwerking met de leverancier is niet alleen een slimme manier om de prijs laag te houden, maar zet daarbij prachtige vissoorten op de kaart waarvoor in Nederland ten onrechte maar zeer weinig markt is."
Het fish & chips-avontuur bevalt goed. "Beide vissen zijn zeer vers en hebben een perfecte garing, waarbij het visvlees in mooie glanzende lamellen uiteenvalt." De bijgerechten zijn smakelijk en eigenlijk valt alleen het slappe stokbrood tegen. Versprille besluit: "Wat een uitstekend idee, wat een uitstekende plek en wat een ongelooflijk goede prijzen: hulde."
Dringend nodig, enig inzicht. En Foodlog zou er een gewichtige rol in kunnen spelen. Wat is bijvangst en hoe kan het dat je er van kan eten in een Amsterdams restaurant, waar elders in Nederland bijvangst ongeschikt gemaakt wordt voor consumptie?
Vissers mogen van de vangst niets meer overboord zetten, op een paar uitzonderingen na.
Alles moet aangeland maar niet alles mag daarna aan ons, visjesvreters, worden verkocht. Kleine visjes, zogenoemd ondermaats bijvoorbeeld, mogen niet terug in zee, mogen niet aan ons worden aangeboden maar moeten gedwongen door de Europese regering, vernietigd worden of op z'n best worden verwerkt tot visvoer voor kweekvis.
Het doel: dat het vissen in zee beter gaat. Althans, zoiets.
Een nieuw draadje op Foodlog kan mogelijk verhelderen.