Op de ene staat dattie duurzaam gevangen is. Op de andere staat niks, behalve dattie gezond is omdattut fruit is. Maar het ene toeval wil dat alle haring duurzaam gevangen is. Onduurzame bestaat niet meer, da's pas nieuws. Het andere toeval wil dat alle druiven groeien. Net zoals alle maatjesharingen zwemmen en duurzaam worden gevangen. Waarom is dan het ene vanzelfsprekende het vermelden waard en het andere niet?
Het maakt immers niet uit voor jouw 'duurzame' koopbeslissing.O, ja, nee, ik hoor het je zeggen, inderdaad. Bij die druif maakt het wel uit omdattie niet duurzaam is. Bij de haring maakt het niks uit. Die is zoals het moet. Altijd. Dan is het alleen maar overbodige informatie en koop je sowieso al het beste.
Dat hoef je het ook niet te weten. Toch?
Dit artikel afdrukken
waarbij de haring ook nog puur en eerlijk is en de Griekse druif niet. Dat vind ik dan weer niet eerlijk. Druivendiscriminatie?
Trouwens, maatjesharing is toch ook een gezonde keus? Of blijkt dt uit het groenomrande blauwe klavertje?
Wat ik dan weer verwarrend vind: eet twee stuks fruit: twee druiven? een pond druiven is één stuks? Hoe moet de consument dát weten?
"dattie", "omdattie", wat een grappig taalgebruik:-) Zit er een verband tussen duurzaamheid en foneties srijven?
Positieve kwaliteite benadrukke is juist de kern van marketing. Duurzaamheid is in en dus zettezedat oppet pak.
Om mij waarover te informeren, Wouter? Dat ik blij mag zijn omdat ik - gelukkig - geen onduurzame haring meer kan kopen?
Ja, Dick, nou ja jou misschien niet. Maar meer AH-klanten willen weten of hun vis wel ok is kwa duurzaamheid. Ook als hij dat al was.
Of AH er wellicht overdreven marketing mee bedrijft en een hogere prijs vraagt (doe hij dat?) is een andere kwestie.
Kijk Wouter, dat is nou het verschil tussen weten hoe het zit en erover fantaseren vanuit een luie leunstoel.
Of een vis gevangen wordt op een manier die de visstand niet schaadt heeft pas de interesse van een leunstoelconsument als het op de verpakking staat. Hij is blij daar over te worden geïnformeerd, zeg jij.
Dat het gaat om een vis die al net zo lang als hij - die bewusteloze consument - leeft fatsoenlijk bevist wordt zodat mensen er tot in de eeuwigheid van kunnen eten wist hij niet en kon hem niet interesseren. Tot het ter sprake komt vandaag.
Het enige verschil is een keurmerk. Dat keurmerk kost geld, veel. Uiteindelijk zullen altijd consumenten dat extraatje moeten betalen voor dezelfde vis die al jaren verstandig word bevist. Omdat we hen graag laten betalen voor irrelevante informatie. Daar kunnen weer mensen van leven en nutteloos werk voor doen.
Herinner je je nog een stukje over makrelen? Da's van hetzelfde laken een pak.