Tuinder Henric van der Krogt probeert te begrijpen waarom boeren bescherming nodig zouden hebben tegen de krachten van de markt. Omdat hij er geen argumenten voor kan vinden, vraagt hij kenners om hulp.
Mensen die zeggen dat ze verstand hebben van de boereneconomie, beweren vaak dat een vrije markt voor de agrarische sector niet kan. Agrarische productie zou iets heel anders zijn dan bijvoorbeeld schoenen maken, of fietsen. Daarom wordt op allerlei manieren geprobeerd om agrarische markten en producenten te beschermen.
In Europa is dat na WO II met verschillende sectoren gedaan, maar inmiddels begint de wind uit een andere hoek te waaien. Daarom werd bijvoorbeeld begin 2015 het melkquotum afgeschaft. Dat gebeurde mede op aandringen van melkveehouders zelf omdat er in de wereld meer behoefte zou zijn aan zuivel. Als reactie op het verdwijnen van het quotum is de productie van melk sterk uitgebreid. Zoals altijd wanneer het aanbod toeneemt, daalt nu de prijs, een logisch gevolg van de snelle productiestijging. Daardoor komt een aantal bedrijven in de problemen, zoals dat in alle sectoren nu eenmaal regelmatig gebeurt. In de melkveehouderij wordt echter meteen door de hele sector steen en been geklaagd, en al meteen weer om steun en bescherming gevraagd. Gezien de geschiedenis is dat een heel natuurlijke reactie. Maar goede argumenten voor het trekken van de portemonnee door burgers, want daar komt steun direct of indirect altijd op neer, zijn er niet echt.
Ik kan ze met de beste wil van de wereld ook niet verzinnen. Ook niet als ik heel erg mijn best doe argumenten te vinden die een consument overtuigen. Ik werk zelf in snijbloemen, een sector die wel een vrije markt kent. Door die vrije markt is er een ongekend breed aanbod van producten tegen sterk concurrerende prijzen. Er is een constante druk op de producenten om het beter te doen dan vorig jaar, want nieuwe aanbieders uit allerlei delen van de wereld staan te trappelen. Gevolg is dat de productie daar plaatsvindt waar de mix van productiefactoren het gunstigst is. En dat leidt soms tot het bijna verdwijnen van bepaalde teelten. Het zwaartepunt van de rozenteelt ligt op dit moment in Oost-Afrika; vanuit Nederland worden uitsluitend nog niches bediend. In de rest van Europa is de teelt nagenoeg verdwenen. Vervelend misschien voor de voormalige kwekers, maar consumenten hebben er geen greintje last van.
Waarin verschilt mijn deel van de agrarische sector van bijvoorbeeld de varkenssector, de akkerbouw of de melkveehouderij? Ik pijnig mijn hersenen nu al weken, maar kan het antwoord niet vinden. Wie helpt me?
Fotocredits: freemarketmyass
Dit artikel afdrukken
In melkveehouderij wordt nu echter meteen door de hele sector steen en been geklaagd, en al meteen weer om steun en bescherming gevraagdWaarom moeten burgers de portemonnee trekken?
In Europa is dat na WO II met verschillende sectoren gedaan, maar inmiddels begint de wind uit een andere hoek te waaien. Daarom werd bijvoorbeeld begin 2015 het melkquotum afgeschaft. Dat gebeurde mede op aandringen van melkveehouders zelf omdat er in de wereld meer behoefte zou zijn aan zuivel. Als reactie op het verdwijnen van het quotum is de productie van melk sterk uitgebreid. Zoals altijd wanneer het aanbod toeneemt, daalt nu de prijs, een logisch gevolg van de snelle productiestijging. Daardoor komt een aantal bedrijven in de problemen, zoals dat in alle sectoren nu eenmaal regelmatig gebeurt. In de melkveehouderij wordt echter meteen door de hele sector steen en been geklaagd, en al meteen weer om steun en bescherming gevraagd. Gezien de geschiedenis is dat een heel natuurlijke reactie. Maar goede argumenten voor het trekken van de portemonnee door burgers, want daar komt steun direct of indirect altijd op neer, zijn er niet echt.
Door die vrije markt is er een ongekend breed aanbod van producten tegen sterk concurrerende prijzenZe hebben nergens last van
Ik kan ze met de beste wil van de wereld ook niet verzinnen. Ook niet als ik heel erg mijn best doe argumenten te vinden die een consument overtuigen. Ik werk zelf in snijbloemen, een sector die wel een vrije markt kent. Door die vrije markt is er een ongekend breed aanbod van producten tegen sterk concurrerende prijzen. Er is een constante druk op de producenten om het beter te doen dan vorig jaar, want nieuwe aanbieders uit allerlei delen van de wereld staan te trappelen. Gevolg is dat de productie daar plaatsvindt waar de mix van productiefactoren het gunstigst is. En dat leidt soms tot het bijna verdwijnen van bepaalde teelten. Het zwaartepunt van de rozenteelt ligt op dit moment in Oost-Afrika; vanuit Nederland worden uitsluitend nog niches bediend. In de rest van Europa is de teelt nagenoeg verdwenen. Vervelend misschien voor de voormalige kwekers, maar consumenten hebben er geen greintje last van.
Waarin verschilt mijn deel van de agrarische sector van bijvoorbeeld de varkenssector, de akkerbouw of de melkveehouderij? Ik pijnig mijn hersenen nu al weken, maar kan het antwoord niet vinden. Wie helpt me?
Fotocredits: freemarketmyass
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
"Omdat hij er geen argumenten voor kan vinden, vraagt hij kenners om hulp." Dan heeft hij er niet naar gezocht. Sorry. Vorm van verregaande geestelijke laksheid. Ken je geschiedenis. Hoeft in de toekomst niet meer? We zullen zien.
Kun je het toch beargumenteren, Hendrik?
Hendrik, ik zou mijn verregaande geestelijke laksheid kunnen overwinnen en een paar dagen gaan lezen. Dan weet ik het ook. Wat ook kan is dat jij je kennis en inzichten hier deelt, dan weten veel meer mensen het (en kan ik lekker verregaand geestelijk laks blijven).
Dat begint al goed hier. Iets inhoudelijker dan. Los van het feit dat er 'no such thing is as a free market' (overal wordt arbeid zwaar gereguleerd), gaan markten over marktgoederen. Landbouw gaat ook over 'non-market goods' zoals grondwater, organische stof in de bodem, lucht(kwaliteit), biodiversiteit. Sterker nog, landbouw is de grootste verbruiker van natuurlijk kapitaal en dus verantwoordelijk voor het onderhoud ervan. Nu kun je natuurlijk kapitaal op 1 of andere manier wel tot een marktgoed 'verheffen', maar hoe voorkom je dat ze wordt uitgeput in een vrije markt?
M.i. zul je de schaal van het gebruik ervan moeten reguleren en zul je daarom - omdat er een beperkte schaal is - ook de distributie moeten reguleren. Tenslotte, maar wel in die volgorde, heb je een vorm van vrije markt nodig om goederen efficient te alloceren.
Sommige mensen willen het niet snappen, ze zijn mogelijk ideologisch bevangen. Het is een misverstand te denken dat google hier helpt en dat boeken lezen kwalijk zou zijn.
Omdat onze landbouw in Europa een echo is van die van de VS, begin eens met "The City Man's Guide to the Farm Problem, van Willard W. Cochrane. Ook het werk van Murray B. Benedict is aan te bevelen. "Can we solve the farm problem? Wanneer jullie het uit hebben hoor ik het wel. Maar allemaal hier al vaak gezegd. Statements uit zo uit de losse pols brengen helemaal niks. In de VS schafte men in 96 het oude systeem van subsidies, interventies etc. af. Alleen het over de grens gooien bleef bestaan. Ik heb toch echt de indruk dat men dat hier niet wil. Inmiddels gaat de slinger in de VS al weer de andere kant op. Lopen wij ideologisch achter?