Jumbo dacht goed te doen door Kerst met maatschappelijke organisaties en onbaatzuchtige artiesten te vieren. Maar er kwam kritiek. Waarom?
Lezer Dick Dörr mailde ons zijn antwoord naast de forse discussie die hier al plaatsvond.
Natuurlijk is het fijn om goed te doen naar een ander. Het liefst zo dat het heel duidelijk is. En daar voldoet de Jumbo Kerstcommercial volledig aan. Het oude 'pannetje soep' in een modern jasje.
"Niet zeuren over een commercieel initiatief met een maatschappelijk goed doel" is de begrijpelijke reactie. In werkelijkheid zien we een Walt Disney-gemeenschap: onder dwarrelende namaaksneeuw zingende jonge strakke blije succesvolle mensen (Sound of Music?), die met vrolijke gezichten voor schone armlastige gerimpelde (!) marginale mensen in een gloed van dankbaarheid iets 'goed' doen.
We zien ook het ongemak. Dit is niet de civil society, waarin ieder als gelijkwaardig mens een plaats heeft. Als burgers van één soort.
Nee, dit is de Mark Rutte-samenleving, de aalmoezensamenleving, waarin de sociale verhoudingen tussen 'haves' en 'have nots' niet langer punt van aandacht zijn, maar worden bestendigd. 1965 is ver weg. Toen, met de start van de Algemene Bijstandswet, leek een transitie in de maatschappelijke verhoudingen voltooid. Geen aalmoezen meer, benarde medeburgers niet meer afhankelijk van de individuele goedheid van kerk of stichting. Van gunst naar recht. Maar in deze tijd van ego-voeding willen we graag het politieke vooral weer persoonlijk maken. Zonder ongemakken, zonder moeilijke vragen Lekker Goed Doen. En er een goed gevoel aan over houden. Zoals bij een Walt Disney-sprookje.
Fotocredits: Are you happy? Nick Harris1
Dit artikel afdrukken
"Niet zeuren over een commercieel initiatief met een maatschappelijk goed doel" is de begrijpelijke reactie. In werkelijkheid zien we een Walt Disney-gemeenschap: onder dwarrelende namaaksneeuw zingende jonge strakke blije succesvolle mensen (Sound of Music?), die met vrolijke gezichten voor schone armlastige gerimpelde (!) marginale mensen in een gloed van dankbaarheid iets 'goed' doen.
We zien ook het ongemak. Dit is niet de civil society, waarin ieder als gelijkwaardig mens een plaats heeft. Als burgers van één soort.
Nee, dit is de Mark Rutte-samenleving, de aalmoezensamenleving, waarin de sociale verhoudingen tussen 'haves' en 'have nots' niet langer punt van aandacht zijn, maar worden bestendigd. 1965 is ver weg. Toen, met de start van de Algemene Bijstandswet, leek een transitie in de maatschappelijke verhoudingen voltooid. Geen aalmoezen meer, benarde medeburgers niet meer afhankelijk van de individuele goedheid van kerk of stichting. Van gunst naar recht. Maar in deze tijd van ego-voeding willen we graag het politieke vooral weer persoonlijk maken. Zonder ongemakken, zonder moeilijke vragen Lekker Goed Doen. En er een goed gevoel aan over houden. Zoals bij een Walt Disney-sprookje.
Fotocredits: Are you happy? Nick Harris1
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik vind dit heel scherp en mooi verwoord.
"Van gunst naar recht", schrijft Dick Dörr terecht in bovenstaande topic.
"Zorg is een mensenrecht dat in een moderne maatschappij geborgd moet zijn !", schreef ik eerder.
We zijn het eens.
Hoe moet ik Dick Dörr nu een duim geven ?
Dan komt nu de hoofdvraag: als we dit een 'terug' vinden naar een rangen en standen maatschappij, moet dat dan Jumbo (en al die maatschappelijke organisaties!) worden verweten?
Je kunt ook zeggen: die lui doen ook maar wat ze kunnen.
Dick#3 :“Je kunt ook zeggen: die lui doen ook maar wat ze kunnen.”
Zo simpel lijkt Jumbo me niet, Dick.
En je kunt Jumbo niets verwijten. Net zo min Fairtrade of Starbucks. Net zo min de Postcodeloterij. Opportunisme (en we hadden het er hier eerder over dat dat ook ‘sec’ beschouwd mag worden als ‘het anticiperen op kansen/mogelijkheden) is onderdeel van hun bestaansrecht. Ze zijn niet altruïstisch en hoeven dat ook niet te zijn. De enige ethiek die Jumbo moet nastreven is transparante kwaliteit van zijn verkoopproducten. Daar mee sjoemelen is juridisch aanvechtbaar.
Zelfs Jumbo’s winst is niet onderhevig aan ethiek. Of ze leveranciers uitspelen of niet.
En ethiek speelt ook geen rol voor de schnabbelende BN’ers, die zich voor Jumbo’s marketingdoeleinden lenen. Want ze vertegenwoordigen de opportunistische fun & emotie markt. Niets meer of minder.
De ethisch verantwoordelijkheid ligt uniek bij de consument, die geacht mag worden de op hem/haar afgeschoten marketing te corrigeren door wel of niet er op te reageren.
Kan die dat niet meer, murw geslagen door het marketing-raffinement ? Jammer.
Dan zal die consument niet alleen in de Jumbo’s marketing tuimelen, maar dagelijks wel 4, 5 maal ook in andere valkuilen. Moet die consument of marketing-doelgroep beschermd worden ? Wel tegen productbedrog, niet tegen verleiding, wat de motor van onze economie is.
Hield Jumbo rekening met zo veel reactie ?
Ik denk van wel, want als ze dat niet incalculeerden zijn het geen slimme marketeers… En ik vrees dat ze dat zeker zijn, vanwege twee opmerkelijke ‘evenmenten’ in één maand…
Jumbo slaagde er in één maand in twee maal ‘positief controversieel’ te zijn:
1. Een groep klanten te laten walgen van meelwormen, maden en pissebedden onder de positieve mom van ‘groen’ en ‘duurzaam’
2. Een groep klanten te jennen door met een doorzichtige Coca-cola plagiaat en valse kitsch emotie van BN’ers onder de positieve mom ‘iets voor een goed doel’ te doen.
Die strategieën zijn analoog aan elkaar. Ik ben zonder meer benieuw wat deze intrigerende, nieuwe vorm van marketing voor effect heeft. De tweedeling is niet meer gericht op arm versus rijk, maar op manipuleerbaren en anderzijds critici. En ook die laatste groep wordt getriggerd.
De wonderen in marketingland zijn nog niet de wereld uit.
Wat denk jij, Dick ? Ga ik te ver ?
Vrolijk Kerstfeest.