Hans Pollemans

Sectoren offshore, petrochemical, process ind.; gaf lezingen over contract-review, restricted liability. Volgde op m’n 50ste een eenjarige masterclass economie in het weekend op Erasmus.

Juni 2020.
Ik stop na 10 jaar op FL. Als kind van een Vlaamse moeder en Nederlandse vader, voel ik mij geen Hollander,  maar Europeaan, en wereldburger. Nationaliteit zegt me niets. Mijn vertrek wordt niet bepaald door Foodlog, maar door een, in mijn ogen, steeds minder Europese benadering door Nederland van de mondiale ecologische problematiek. Qua samenstelling is Nederland een zeer ge-urbaniseerd klein land, met een kleinschalige kunstmatige natuur. Dat biodiversiteit hier in conflict komt met een bijzonder sterke agri, die zowel binnen Europa als in de wereld een belangrijke rol kan, en ook (droogte, overbevolking, opwarming, oorlogen) moet spelen, is eigen aan de totale infrastructuur en planologische mogelijkheden. Uitbreiding van woon- en werkgelegenheid plus infra voor mobiliteit bepalen dat ook in extreme mate.
Die problematiek dient op EU-grootte gebalanceerd te worden op basis van de zeer grote natuurgebieden die er wel zijn. En zoals in de EU gebieden voor urbanisatie, industrie of distributie (b.v. Botlek, Antwerpen, Hamburg, Le Havre etc.) sociaal-economisch noodzakelijk blijven, heeft het kleine Nederland zich op innovatieve wijze door de eeuwen heen (ontpoldering) sociaal-economisch gespecialiseerd tot een uniek agri-land.  Dat lokaal in evenwicht te brengen met de droom van een parklandschap waar biodiversiteit domineert, is niet realistisch.
Dat dient grootschalig te gebeuren binnen EU-verband samen met landen die al grootschalige natuur beheren. Dat biedt de mogelijkheid tot een EU-compensatiestrategie, en sterker EU-natuurbeheer.  Een kleinschalig eco-nationalisme, dat emissies veroorzaakt in landen buiten de EU door Nederlandse (over)consumptie niet eens meerekent, komt daardoor hypocriet over. Natuurbeheer en een restrictief EU-importbeleid, zijn economisch nauw met elkaar verweven.