Lees ook
Wouter Klootwijk, afgelopen zaterdag in Distrifood:

Hoera, weer een keurmerk. Het Weet Wat je Eet keur (Beter voor gezondheid en milieu) is nog een probeerseltje, kijken of het aanslaat bij consumenten, maar Marc Jansen, kwaliteitsman van de bond van kruideniers juicht de komst al vast toe. Het nieuwe logo wordt getest op een paprika en een tomaat en de milieubeweging staat er volkomen achter. Voor de paprika en de tomaat met het keurmerk zijn maar drie bestrijdingsmiddelen gebruikt tijdens de teelt en van elk bestrijdingsmiddel minder dan de wet toelaat. Nee, eeuwig kritische consument, vraag dat nou eens niet, laat ons het feestje vieren. Vraag nou even niet waarin een keurmerkpaprika zich dan onderscheidt van andere paprika’s want hij onderscheidt zich niet. Je moet het anders zien. Je koopt een tomaat waar je iets zeker van weet. Slechts drie bestrijdingsmiddelen. Want wie zegt dat er op keurmerkloze tomaten geen tien zitten?

Voor een keurmerk moet de teler betalen en wat het kost rekent hij door aan de detaillist. Logisch. En de detaillist op zijn beurt verhaalt de extra kosten plus een klein winstje op zijn klanten maar die is blij want zekerheid – weten wat we eten - is ons alles waard.

Dat is het mooie van keurmerken: iedereen gelukkig. Het MSC keurmerk voor milieuvriendelijk gevangen vis levert de visgroothandel meer op dan het kost (‘het is vooral een marketingtool’ zei een grote Nederlandse groothandelaar handenwrijvend van genoegen tegen mij op een persbijeenkomst in Brussel) en ook de detaillist maakt er een welverdiend extra winstje op. Consumenten die er bij stil staan of het goed is voor de wereld wat ze in de winkel kopen, vinden het prachtig. Ze hoeven niet te weten de het hele MSC gewoon een commerciële certificatenhandel is. Ze willen met een gerust geweten Captain Iglo eten, daar gaat het om. En een goed geweten mag wat kosten.

Daarom zijn we ook zo in ons sas met het Ik Kies Bewust keurmerk. Zelfs voedingsprofessor Katan, niet de achterlijkst denkbare consument, gelooft er in. Hij zegt het zelf in NRC-Handelsblad (12 juli): ‘Als je een supermarktkarretje vol laadt met producten met het Ik kies bewust-logo heb je gezondere boodschappen dan bij een kar vol spullen zonder logo.’ Zo moeten we het hebben, zo willen we het zien en zelfs hij stinkt er in. Dat je vreselijk ongezond Ik kies bewustwaren kunt eten en heel gezond logoloos door het leven kan heeft geen belang, het gaat om de toegevoegde emotionele waarde van het keur. Je moet er heilig in geloven, iets meer voor betalen en gelukkig mee zijn. De Kiesbewust-kerk.

Er is nog iets aardigs aan keurmerken. Neem weer die drievoudig bespoten tomaat. Nu er een nieuw keurmerk voor is wantrouw je tomaten zonder dat keur. Telers van logoloze tomaten zullen dat ondervinden en vragen het keurmerk ook aan. Binnen de kortste keren zal op alle tomaten en alle paprika’s het merk staan. Allemaal een tikje duurder geworden. De certificatenverstrekking is de snelst groeiende industrie van Nederland en omstreken en iedereen vaart er wel bij, materieel dan wel emotioneel.

Alleen die drie bestrijdingsmiddelen, gek eigenlijk. Ik koop al jaren tomaten waar alleen lieveheersbeestjes overheen hebben gelopen om luizen te vangen. Maar geen keurmerk op te bekennen.
Dit artikel afdrukken