Of ik een oordeel wilde geven over Zembla en de keurmerkfraude met vlees, vroegen de regionale kranten en de Telegraaf me gisteren. Wat leerde Zembla Nederland?
Vóór de uitzending over poepvlees met fraude toe viel er weinig meer over te zeggen dan wat algemeenheden. Helaas veranderde daar ná de uitzending weinig aan.
Ernstig
Als een volleerd actievoerder wierf Zembla kijkers voor zijn programma. Vlees zou met poep zijn besmeurd ('bezoedeling' in vaktaal) en varkensslachter VION zou met sterrenvlees frauderen door gewoon varken als stervarken te verkopen. De kranten, radio en TV gingen twee volle dagen op het nieuws in.
Als dat waar is, is het ernstig. Dat zei ik gisteren vóór de uitzending. Maar als het niet of heel anders waar is? Dan is het ook ernstig. Dat zei ik gisteravond ná het zien van de uitzending. Woensdag en donderdag werden reputaties met de grond gelijk gemaakt en het vertrouwen van mensen weggeslagen. Opvallend genoeg zijn de geluiden in de pers vandaag een eind gematigder. Er wordt om 'diepgaand onderzoek' gevraagd. Helaas is dat nodig, want na de opgeklopte verwachtingen liet Zembla het publiek en de samenwerkende partners in de keten van boer tot super verbijsterd en met louter vragen achter.
Zonder aanklacht in de beklaagdenbank
Ik sprak gisteren Marc van der Lee, woordvoerder van VION. Hij vertelde me zijn kant van het verhaal. Half juli begon Zembla te filmen voor een VION-gebouw. VION vroeg of ze wellicht mochten weten wat de filmers wilden en of het bedrijf kon helpen. Het bleek te gaan om een uitzending over detachering van medewerkers. Net als destijds de Keuringsdienst van Waarde rond de champignonteelt in Nederland, was Zembla op zoek naar het verhaal over de arbeidsomstandigheden van de veelal Oost-Europese medewerkers op een tijdelijk contract.
Een maand later draaide de wind. de uitzending kreeg een andere insteek. Of VION wilde reageren op de beschuldiging dat het bedrijf zou frauderen met sterrenvlees. Wat dan de beschuldiging was? Dat er fraude was. Ja, maar hoe en wat dan? Dat kunnen we niet vertellen, antwoordde Zembla steeds. "Waar had ik op moeten reageren?", vroeg Van der Lee me retorisch. Ik kon het hem niet zeggen. Te constateren valt dat hij net als Josef K in Kafka's Proces zonder duidelijke aanklacht in de beklaagdenbank zat. Ieder mogelijk verweer is hem door Zembla ontnomen.
Suggestie en onbegrip
Na alle gekrakeel zag ik donderdagavond de uitzending. Ik vroeg een paar 'gewone kijkers' wat ze ervan vonden. Best overtuigend, was het antwoord. Ik vroeg het een journalist. Wel heel erg dun, geen bewijs, was zijn antwoord. Ik vroeg het slachters. Schandaaljournalistiek van een stel amateurs, was het antwoord.
Ook ik zag wat de journalist en de slachters zagen: amper feiten, een berg suggestie en een boel onbegrip voor hoe een slachthuis en de vleeshandel functioneren.
Er wordt diepvriesvlees gebruikt. Klopt, dat is de normaalste zaak van de wereld. Er zou bedorven vlees worden verwerkt. Maar daar waren geen bewijzen van. Jazeker, er wordt 'gekant' - er worden stukken slecht vlees weggesneden. Maar zelfs die goede oude Rijksdienst voor de Keuring van Vee en Vlees (RVV) zou het goedkeuren als die er met zijn neus bovenop zou staan.
Een medewerker zou de slachtlijn niet mogen stoppen als er een af te keuren varken voorbij komt. Dat klopt. Die wordt namelijk niet goedgekeurd en in een proces aan het einde van de lijn nader bekeken. Het kunnen stoppen van de lijn is bedoeld om bij ongelukken te kunnen ingrijpen. Het is er niet om een varken van de haak te halen. De keurmeester maakt zijn keuzes tijdens het keuren of schort zijn oordeel op. (Nog) niet goed gekeurde dieren gaan aan het einde van de lijn niet door voor verwerking, maar worden in een andere opnieuw bekeken. Zo is het werkproces ingeregeld.
Er zou gefraudeerd worden bij VION. De baas van de Dierenbescherming reageerde furieus. Maar er was geen spoor van bewijs, behalve dan mensen in een onder spanning staand bedrijf die iets beweren.
De herkenbaarheid van de inspecteurs zou een schandaal zijn. Dat is een regel. Het moet duidelijk zijn wat iemand in zo'n omgeving doet. Mensen moeten herkenbaar zijn. Aan laboratoriumman Wytzes worden foto's van vlees met aangedroogde poep en een rood kruis getoond. Zulke dingen zouden gebeuren als er geen inspectie is. Wytzes sprak er schande van, maar was het geen afgekeurd stuk vlees? Een rood kruis betekent namelijk dat vlees niet door mag voor er nader naar gekeken is.
Er zou één dierenarts aan het werk zijn en die zou geen tijd hebben om de 600 varkens te keuren die ieder uur langs de slachtlijn gaan. In werkelijkheid werken er zes keurmeesters per lijn. Ieder 40 minuten hebben er twee 20 minuten pauze om hun intensieve lopende bandwerk geconcentreerd te kunnen doen. De dierenarts houdt toezicht op het werk dat de keurmeesters doen.
Kul & de harde vleeswereld
VION moest reageren op bewijzen die slechts beweringen waren en aantijgingen die uit onbegrip voortkwamen. De mails met de aantijging van fraude mocht het bedrijf niet zien omdat dan de (ex-) werknemers onthuld zouden worden. Kul. Als Zembla zo dicht op de medewerkers zat, had het de batches na kunnen trekken en met echt bewijs kunnen komen. Het lijkt wel alsof de makers van het programma dat bewust niet deden.
Wel herkenbaar, zeggen mijn contacten, is de hardheid van de vleeswereld. 'Wie niet wil luisteren, krijgt vliegles', zegt men in het vak. Medewerkers zijn veelal gedetacheerd, vaste contracten worden zoveel mogelijk omgezet in flexibele. Het gaat immers niet zo jofel in de varkensslachterij en al helemaal niet bij VION. Klagen of dingen doen die de baas niet bevallen, leveren een enkele reis richting de uitgang op. Daarom is het niet ondenkbaar dat de bewijsmails in werkelijkheid haatmails zijn.
Hoe dat ook zij, Zembla liet volledig na ook maar een indicatie van materieel bewijs te leveren, terwijl het programma suggereert alsof het er met zijn neus bovenop zat.
60% bezoedeling: onwaarschijnlijk
Wytzes, een laboratoriumman, horen we zeggen dat àls er poep op het vlees zit, dat wel 'heel erg' is; we moeten denken dat het misdadig en moedwillig is. Dat het erg is als het waar is, klopt.
Een stem horen we schatten dat het percentage bezoedeld vlees wel op kan lopen tot 60%. De vakmensen die ik sprak laten me weten dat zo'n percentage onwaarschijnlijk is. Hun oordeel is plausibel. We zouden het namelijk terug moeten vinden in medische statistieken, dokters die aan de alarmbel trekken of oplopende verkopen van WC-papier. Dat is niet zo.
Waar rook is, is echter wel degelijk een potentieel vuur. De oplopende bandsnelheden en de steeds sneller afgemeste dieren doen het risico toenemen. Dat zeggen mijn contacten óók. Maar zelfs 40% vinden ze een onrealistische gedachte.
Er is meer vuur. Net als Zembla geven ook mijn contacten aan dat de keuring wel heel erg ver in handen van de belanghebbende slachters is gekomen. Er zou daadwerkelijk te weinig grip op zijn van buiten.
Rol Dierenbescherming
Albert Heijn en Unilever vragen vandaag om opheldering. Dat viel te verwachten. Hoe kon het gebeuren dat er onder het Beter Leven Keurmerk van de Dierenbescherming werd gefraudeerd? Dat hoort niet te kunnen en dat hoeft ook niet als je alle onderdelen van batches telt en controleert via een administratiesysteem waar geen ontsnappen aan is.
Een woordvoerder van de Dierenbescherming liet gisteren aan de Telegraaf weten dat ook hun controleurs niet 'de hele dag in het slachthuis kunnen zijn'. Dat is onzin. Moderne controlesystemen halen zelfs in oktober de fraude nog uit de boeken die in januari gepleegd werd. Daarom werkt het preventief. In het slachthuis zijn, is geen goede controlemethode.
Zo'n reactie is vermoedelijk tekenend voor het begrip dat de organisatie heeft van zijn verantwoordelijkheid en taak. Ik mag het zeggen want ik maakte rond de Ierse vleeskoeien van Jumbo de nodige pijnlijke reacties mee van zowel de Dierenbescherming als de Stichting Beter Leven Kenmerk die - gebaseerd op feiten - doen vermoeden dat de Dierenbescherming dringend hulp nodig heeft bij het opzetten van een professioneel controlesysteem.
Ik weet van professionals dat zij verwachtten dat het systeem kwetsbaar is en een keer zou exploderen. Kennelijk is dit het moment waarop dat pijnlijk duidelijk wordt. Frank Dales, de directeur van de Dierenbescherming, huilt in het programma dan ook krokodillentranen. Op zijn minst vanuit de Ierse affaire wist hij hoe kwetsbaar zijn controlesysteem is. Hij woof het toen weg. Dat mag Nederland best weten.
Het Beter Leven Kenmerk heeft waarde, maar als het die verder wil waarmaken heeft het ook dringend hulp nodig. Zo kan het niet verder.
Een grens overschreden
Zembla heeft een historie. Het programma creëert doorgaans graag lawaai. Nog niet eerder echter ging het zo onbeschaamd en subtiel te werk als actievoerder. En nooit eerder bracht het zo weinig bewijs, terwijl de aanklacht zo groot was. De pers ondersteunde het. Het publiek vindt het overtuigend.
Toch bleek de pers vandaag relatief stil. Ik weet dan ook niet wat de werkelijke conclusie is. Schaamte of het besef dat we de weg kwijt zijn over de manier waarop je aan de goede kant van de vleesstreep moet gaan staan?
Kennelijk dacht de redactie van Zembla dat tegen de vleesindustrie in Nederland inmiddels alles geoorloofd is. Je kunt kritisch zijn op de veeindustrie en slachters, maar hier is een grens overschreden. Als niet waar is, wat Zembla beweert, blijft de imagoschade enorm en zijn de moeizaam opgebouwde relaties tussen boeren, slachters, Dierenbescherming, grootverwerkers en supermarkten zwaar onder druk gezet. De tegenbewijzen zijn immers niet overtuigend te leveren, terwijl het beeld dat er 'van alles mis is met vlees' onder het publiek nu opnieuw en krachtig bevestigd is.
Beangstigend
Kafka's Proces was ooit het schrikbeeld van de progressieven in de 20e eeuw. In de 2e helft van die eeuw leken we het overleefd te hebben. In de eerste helft van de 21e zijn we terug in die wereld van beschuldiging en berechting zonder proces, gevoed door mensen die zich nota bene progressieve journalisten achten. Dat geeft geen goed gevoel voor de toekomst. Ik vind het zelfs beangstigend, tenzij de relatieve luwte van vandaag betekende dat Zembla in stilte is teruggefloten.
NB vanavond vernam ik uit betrouwbare bron dat ZEMBLA op illegale wijze gebruik heeft gemaakt van beelden van de Keuringsdienst van Waarde om zijn reportage vorm te geven. Zembla heeft daar geen melding van gemaakt en geen toestemming voor gekregen.
Fotocredits: still uit de reportage, Zembla
Dit artikel afdrukken
Ernstig
Als een volleerd actievoerder wierf Zembla kijkers voor zijn programma. Vlees zou met poep zijn besmeurd ('bezoedeling' in vaktaal) en varkensslachter VION zou met sterrenvlees frauderen door gewoon varken als stervarken te verkopen. De kranten, radio en TV gingen twee volle dagen op het nieuws in.
Als dat waar is, is het ernstig. Dat zei ik gisteren vóór de uitzending. Maar als het niet of heel anders waar is? Dan is het ook ernstig. Dat zei ik gisteravond ná het zien van de uitzending. Woensdag en donderdag werden reputaties met de grond gelijk gemaakt en het vertrouwen van mensen weggeslagen. Opvallend genoeg zijn de geluiden in de pers vandaag een eind gematigder. Er wordt om 'diepgaand onderzoek' gevraagd. Helaas is dat nodig, want na de opgeklopte verwachtingen liet Zembla het publiek en de samenwerkende partners in de keten van boer tot super verbijsterd en met louter vragen achter.
Zonder aanklacht in de beklaagdenbank
Ik sprak gisteren Marc van der Lee, woordvoerder van VION. Hij vertelde me zijn kant van het verhaal. Half juli begon Zembla te filmen voor een VION-gebouw. VION vroeg of ze wellicht mochten weten wat de filmers wilden en of het bedrijf kon helpen. Het bleek te gaan om een uitzending over detachering van medewerkers. Net als destijds de Keuringsdienst van Waarde rond de champignonteelt in Nederland, was Zembla op zoek naar het verhaal over de arbeidsomstandigheden van de veelal Oost-Europese medewerkers op een tijdelijk contract.
Een maand later draaide de wind. de uitzending kreeg een andere insteek. Of VION wilde reageren op de beschuldiging dat het bedrijf zou frauderen met sterrenvlees. Wat dan de beschuldiging was? Dat er fraude was. Ja, maar hoe en wat dan? Dat kunnen we niet vertellen, antwoordde Zembla steeds. "Waar had ik op moeten reageren?", vroeg Van der Lee me retorisch. Ik kon het hem niet zeggen. Te constateren valt dat hij net als Josef K in Kafka's Proces zonder duidelijke aanklacht in de beklaagdenbank zat. Ieder mogelijk verweer is hem door Zembla ontnomen.
Suggestie en onbegrip
Na alle gekrakeel zag ik donderdagavond de uitzending. Ik vroeg een paar 'gewone kijkers' wat ze ervan vonden. Best overtuigend, was het antwoord. Ik vroeg het een journalist. Wel heel erg dun, geen bewijs, was zijn antwoord. Ik vroeg het slachters. Schandaaljournalistiek van een stel amateurs, was het antwoord.
Ook ik zag wat de journalist en de slachters zagen: amper feiten, een berg suggestie en een boel onbegrip voor hoe een slachthuis en de vleeshandel functioneren.
Er wordt diepvriesvlees gebruikt. Klopt, dat is de normaalste zaak van de wereld. Er zou bedorven vlees worden verwerkt. Maar daar waren geen bewijzen van. Jazeker, er wordt 'gekant' - er worden stukken slecht vlees weggesneden. Maar zelfs die goede oude Rijksdienst voor de Keuring van Vee en Vlees (RVV) zou het goedkeuren als die er met zijn neus bovenop zou staan.
Een medewerker zou de slachtlijn niet mogen stoppen als er een af te keuren varken voorbij komt. Dat klopt. Die wordt namelijk niet goedgekeurd en in een proces aan het einde van de lijn nader bekeken. Het kunnen stoppen van de lijn is bedoeld om bij ongelukken te kunnen ingrijpen. Het is er niet om een varken van de haak te halen. De keurmeester maakt zijn keuzes tijdens het keuren of schort zijn oordeel op. (Nog) niet goed gekeurde dieren gaan aan het einde van de lijn niet door voor verwerking, maar worden in een andere opnieuw bekeken. Zo is het werkproces ingeregeld.
Er zou gefraudeerd worden bij VION. De baas van de Dierenbescherming reageerde furieus. Maar er was geen spoor van bewijs, behalve dan mensen in een onder spanning staand bedrijf die iets beweren.
De herkenbaarheid van de inspecteurs zou een schandaal zijn. Dat is een regel. Het moet duidelijk zijn wat iemand in zo'n omgeving doet. Mensen moeten herkenbaar zijn. Aan laboratoriumman Wytzes worden foto's van vlees met aangedroogde poep en een rood kruis getoond. Zulke dingen zouden gebeuren als er geen inspectie is. Wytzes sprak er schande van, maar was het geen afgekeurd stuk vlees? Een rood kruis betekent namelijk dat vlees niet door mag voor er nader naar gekeken is.
Er zou één dierenarts aan het werk zijn en die zou geen tijd hebben om de 600 varkens te keuren die ieder uur langs de slachtlijn gaan. In werkelijkheid werken er zes keurmeesters per lijn. Ieder 40 minuten hebben er twee 20 minuten pauze om hun intensieve lopende bandwerk geconcentreerd te kunnen doen. De dierenarts houdt toezicht op het werk dat de keurmeesters doen.
Kul & de harde vleeswereld
VION moest reageren op bewijzen die slechts beweringen waren en aantijgingen die uit onbegrip voortkwamen. De mails met de aantijging van fraude mocht het bedrijf niet zien omdat dan de (ex-) werknemers onthuld zouden worden. Kul. Als Zembla zo dicht op de medewerkers zat, had het de batches na kunnen trekken en met echt bewijs kunnen komen. Het lijkt wel alsof de makers van het programma dat bewust niet deden.
Wel herkenbaar, zeggen mijn contacten, is de hardheid van de vleeswereld. 'Wie niet wil luisteren, krijgt vliegles', zegt men in het vak. Medewerkers zijn veelal gedetacheerd, vaste contracten worden zoveel mogelijk omgezet in flexibele. Het gaat immers niet zo jofel in de varkensslachterij en al helemaal niet bij VION. Klagen of dingen doen die de baas niet bevallen, leveren een enkele reis richting de uitgang op. Daarom is het niet ondenkbaar dat de bewijsmails in werkelijkheid haatmails zijn.
Hoe dat ook zij, Zembla liet volledig na ook maar een indicatie van materieel bewijs te leveren, terwijl het programma suggereert alsof het er met zijn neus bovenop zat.
60% bezoedeling: onwaarschijnlijk
Wytzes, een laboratoriumman, horen we zeggen dat àls er poep op het vlees zit, dat wel 'heel erg' is; we moeten denken dat het misdadig en moedwillig is. Dat het erg is als het waar is, klopt.
Een stem horen we schatten dat het percentage bezoedeld vlees wel op kan lopen tot 60%. De vakmensen die ik sprak laten me weten dat zo'n percentage onwaarschijnlijk is. Hun oordeel is plausibel. We zouden het namelijk terug moeten vinden in medische statistieken, dokters die aan de alarmbel trekken of oplopende verkopen van WC-papier. Dat is niet zo.
Waar rook is, is echter wel degelijk een potentieel vuur. De oplopende bandsnelheden en de steeds sneller afgemeste dieren doen het risico toenemen. Dat zeggen mijn contacten óók. Maar zelfs 40% vinden ze een onrealistische gedachte.
Er is meer vuur. Net als Zembla geven ook mijn contacten aan dat de keuring wel heel erg ver in handen van de belanghebbende slachters is gekomen. Er zou daadwerkelijk te weinig grip op zijn van buiten.
Rol Dierenbescherming
Albert Heijn en Unilever vragen vandaag om opheldering. Dat viel te verwachten. Hoe kon het gebeuren dat er onder het Beter Leven Keurmerk van de Dierenbescherming werd gefraudeerd? Dat hoort niet te kunnen en dat hoeft ook niet als je alle onderdelen van batches telt en controleert via een administratiesysteem waar geen ontsnappen aan is.
Een woordvoerder van de Dierenbescherming liet gisteren aan de Telegraaf weten dat ook hun controleurs niet 'de hele dag in het slachthuis kunnen zijn'. Dat is onzin. Moderne controlesystemen halen zelfs in oktober de fraude nog uit de boeken die in januari gepleegd werd. Daarom werkt het preventief. In het slachthuis zijn, is geen goede controlemethode.
Zo'n reactie is vermoedelijk tekenend voor het begrip dat de organisatie heeft van zijn verantwoordelijkheid en taak. Ik mag het zeggen want ik maakte rond de Ierse vleeskoeien van Jumbo de nodige pijnlijke reacties mee van zowel de Dierenbescherming als de Stichting Beter Leven Kenmerk die - gebaseerd op feiten - doen vermoeden dat de Dierenbescherming dringend hulp nodig heeft bij het opzetten van een professioneel controlesysteem.
Ik weet van professionals dat zij verwachtten dat het systeem kwetsbaar is en een keer zou exploderen. Kennelijk is dit het moment waarop dat pijnlijk duidelijk wordt. Frank Dales, de directeur van de Dierenbescherming, huilt in het programma dan ook krokodillentranen. Op zijn minst vanuit de Ierse affaire wist hij hoe kwetsbaar zijn controlesysteem is. Hij woof het toen weg. Dat mag Nederland best weten.
Het Beter Leven Kenmerk heeft waarde, maar als het die verder wil waarmaken heeft het ook dringend hulp nodig. Zo kan het niet verder.
Een grens overschreden
Zembla heeft een historie. Het programma creëert doorgaans graag lawaai. Nog niet eerder echter ging het zo onbeschaamd en subtiel te werk als actievoerder. En nooit eerder bracht het zo weinig bewijs, terwijl de aanklacht zo groot was. De pers ondersteunde het. Het publiek vindt het overtuigend.
Toch bleek de pers vandaag relatief stil. Ik weet dan ook niet wat de werkelijke conclusie is. Schaamte of het besef dat we de weg kwijt zijn over de manier waarop je aan de goede kant van de vleesstreep moet gaan staan?
Kennelijk dacht de redactie van Zembla dat tegen de vleesindustrie in Nederland inmiddels alles geoorloofd is. Je kunt kritisch zijn op de veeindustrie en slachters, maar hier is een grens overschreden. Als niet waar is, wat Zembla beweert, blijft de imagoschade enorm en zijn de moeizaam opgebouwde relaties tussen boeren, slachters, Dierenbescherming, grootverwerkers en supermarkten zwaar onder druk gezet. De tegenbewijzen zijn immers niet overtuigend te leveren, terwijl het beeld dat er 'van alles mis is met vlees' onder het publiek nu opnieuw en krachtig bevestigd is.
Beangstigend
Kafka's Proces was ooit het schrikbeeld van de progressieven in de 20e eeuw. In de 2e helft van die eeuw leken we het overleefd te hebben. In de eerste helft van de 21e zijn we terug in die wereld van beschuldiging en berechting zonder proces, gevoed door mensen die zich nota bene progressieve journalisten achten. Dat geeft geen goed gevoel voor de toekomst. Ik vind het zelfs beangstigend, tenzij de relatieve luwte van vandaag betekende dat Zembla in stilte is teruggefloten.
NB vanavond vernam ik uit betrouwbare bron dat ZEMBLA op illegale wijze gebruik heeft gemaakt van beelden van de Keuringsdienst van Waarde om zijn reportage vorm te geven. Zembla heeft daar geen melding van gemaakt en geen toestemming voor gekregen.
Fotocredits: still uit de reportage, Zembla
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Fijn dat je navraag deed bij VION, Dick. Intrigerend in dit goede artikel is: "Waar had ik op moeten reageren?", vroeg Van der Lee me retorisch. RETORISCH?
Marc, als je meeleest, hoe had het programma er uitgezien als je had mogen twitteren of foodloggen in Juli: "VARA's #zembla team onderzoekt onze vleesfabrieken, help hen bij juiste context stuur uw mail naar zembla@vara.tv; zet aub@vion.nl in de cc.". Je kon natuurlijk ook een ter zake kundige wetenschapper in huren voor een genuanceerd advies in de trant van "sla ze op hun bek". Maar ik denk -en het is afgezaagd, dat zonlicht de beste desinfectant is en transparantie helpt het in Nederland kennelijke lastige discours rond vlees.
Ik vond het ook wat dun en zoekend, Veerman. Niet geheel onbegrijpelijk dat tipgevers anoniem willen blijven. Er zal geverifieerd moeten worden.
Maar sla jij nu niet een beetje door naar de andere kant?
Heb jij Dijksma's kamerbrief gelezen? Geheel toevallig nét voor de uitzending.
Wat vind je daar dan van?
Al 5 jaar misstanden in slachterijen, terwijl de (N)VWA in die tijd steeds verder werd uitgekleed. Dat is niet anders dan vragen om ellende.
Ik blijf erbij dat dit zaken zijn die je kunt verwachten als je slagers hun eigen vlees laat keuren. Principieel fout, zo'n constructie met KDS, waar VION en EKRO dan ook nog eens in het bestuur zitten. Handzak broekzak. Dat is toch idioot!
Idem dito bij TrustFeed. De directie meldde onlangs doodleuk dat het te duur zou zijn om korrelmaïs effectief op aflatoxine te testen.
Krijg je aflatoxinemelk en aflatoxine-eieren van.
Hoe staat het intussen eigenlijk met die controle op dat aflatoxine in veevoer?
Ik zou ook wel eens meer willen weten van wat er in de voedersector gebeurt.
Dat is uiteindelijk tegenwoordig de basis van ons vlees, onze eieren en onze melk.
Zo goed als oncontroleerbaar en nog minder gecontroleerd.
Hebben we inmiddels nog niet genoeg gezien dat zelfregulering tot rampen leidt?
Fatsoenlijke onderzoeksjournalistiek is helaas een schaars goed geworden.
Onafhankelijke journalisten zo mogelijk nog meer.
Een ondankbare , onzekere en slecht betaalde rol, boodschapper van slecht nieuws.
Dan is het veel lucratiever om aan public relations te doen.
Bij gebrek aan zelfreinigend vermogen in de sector en de politiek een essentieel element in de democratische balans in onze maatschappij.
Zonder antibioticasyndicaat en en antibiotica-alarm zou ons vee nog steeds
550 ton antibiotica slikken, om maar wat te noemen.
Inderdaad, Peter: zonlicht is een goede desinfectans.
Krokodillentranen bij de Dierenbescherming? Wat dacht je van het CBL?
Meet je niet met 2 maten, Veerman?
Er is maar één goede reactie op de riooljournalistiek van Zembla. De gang naar de rechter en VARA aansprakelijk stellen. Opzettelijke aantasting van goede naam van personen, bedrijven, en in dit geval zelfs een bedrijfstak door suggestieve kritiek op geaccepteerde slachtmethoden die de volksgezondheid ernstig schade toe zouden brengen, zonder overtuigend bewijs, is een ernstige zaak. Daarnaast vraag ik me af of de NVJ (Nederlandse Vereniging voor Journalisten), als ze daar lid van zijn, tegen Sander Rietveld ( Samenstelling en regie), Norbert Reintjens (Research) en Manon Blaas (Eindredactie) geen correctieve maatregelen moet nemen. Journalistieke vrijheid is een zeer hoog goed; daar mee omgaan als in deze documentaire in mijn ogen een ernstige overtreding van de gedragscode.
Dick, ik ben blij dat jij het realisme terugbrengt in de poepzaak. Ook ben ik blij dat Marc van der Lee Foodlog heeft gekozen om zijn verhaal te doen. Want wij hebben toch niets te verbergen? Als boeren niet en als slachters toch ook niet?
Daarom is het goed dat feiten en emoties worden ontrafeld.
Houd de vraag mij nog wel bezig: zou de aanpak van Peter Jens (transparantie en zelf het voortouw nemen) de uitzending van Zembla/imagoschade hebben voorkomen? Ik zou denken van wel. Maar dat vraagt wel MOED.
Het was nu alsof de hele vleessector in de kramp schoot. Alleen een schriftelijke reactie. Deze casus moet eens grondig geanalyseerd worden. Het had volgens mij anders aangepakt kunnen worden.
Nog een vraag. Hoe zit het nu met Zembla. Kunnen zij ongestoord hun niet/journalistiekwaardige praktijken doorzetten? Of gaat de Raad van de Journalistiek dit nu ook eens bekijken? Of is dat ook een club zonder ballen?
Belderbos, in reactie op je lange verhaal:
- kun je precies aangeven waar ik maten anders zou toepassen?
- kun je aangeven waarom het CBL krokodillentranen huilt in of rond deze uitzending?
Jazeker, ik ken het rapport dat Dijksma naar de Kamer stuurde. Het werd gemaakt door Rob Dortland die op mijn verzoek dit voorjaar voor een groep NOS-journalisten bereid was uit te leggen hoe het systeem van controle op controle bedoeld is en kan werken. Je moet het alleen wel goed organiseren. Ik had het bijna het bijna in de - al veel te lange - tekst opgenomen.
Het rapport Dortland heeft overigens betrekking op middelgrote en kleinere slachterijen. Wat jij, Belderbos, niet zult willen horen is dat het daar minder gesteld is met de hygiëne dan in grote.