In Nederland was de Damn Food Waste protestlunch tegen voedselverspilling afgelopen zaterdag een eclatant succes. Op Foodlog loopt de discussie nog volop door. Voedselverspilling is 'hot'.
De getallen zijn schrikbarend. We gooien 50% goed eten weg. Iedereen kan er wat tegen doen en er is ook nog eens politiek momentum om ervoor te zorgen dat het ook gebeurt. Daarom keek niemand er meer van op toen vorige week de declaratie 'Every crumb counts' het licht zag, een gezamenlijke verklaring van vele Europese voedselfabrikanten, branche-organisaties en verpakkers die hun bijdrage willen leveren aan het terugdringen van de voedselverspilling. Een streven dat Europa toch al hoog op de agenda heeft staan: het voornemen om 2014 tot jaar van de voedselverspilling uit te roepen krijgt vindt steeds meer gehoor. Per 2020 moet de verspilling van eetbaar voedsel in Europa met 50 procent zijn gereduceerd.
Niemand weet hoe groot de afvalbergen precies zijn. De getallen die we in de pers horen, zijn schattingen. Daarom zijn ze in Australië eerst maar eens gaan onderzoeken hoe het eigenlijk met hun afvalbergen zit. Op AFN wordt verslag gedaan van een onderzoek naar waar en waarom verspilling optreedt in de productieketens van zowel vers als bewerkt voedsel.
De onderzoekers, van RMIT University (Melbourne), kwamen al snel tot de conclusie dat verpakking een cruciale, gunstige rol speelt bij het terugdringen van verspilling. Volgens de onderzoekers is er sprake van een 'knowledge gap' tussen waarom en hoe verspilling optreedt en wat productontwikkelaars en verpakkingsontwerpers daarvan weten. "Voedselveiligheid is een steeds grotere uitdaging voor zowel beleidsmakers als bedrijven in de ketens van vers en verwerkt voedsel, maar tot op heden had er nog geen significant onderzoek plaatsgevonden naar de rol die verpakkingen spelen in het minimaliseren van voedselverspilling in Australië", zegt onderzoeksleider dr. Verghese.
Het Australische onderzoek schept duidelijkheid. Het laat zien wie de grootste vervuilers zijn en waar het terugdringen van verspilling al een hoge vlucht heeft genomen. Particuliere huishouden zijn de grootste bijdragers in de tonnen voedselafval die jaarlijks op de Australische vuilstorten terecht komen: 2,7 miljoen ton. Uit de industriële en verwerkende sectoren komt respectievelijk: 661.000 ton van de foodservice bedrijven, 312.000 ton van de levensmiddelenfabrikanten, 179.000 van de retail en 83.000 uit de groothandel. Opvallend is bovendien dat de verwerkende sector er in slaagt 90 procent van het afval te herbestemmen. Daar is dus nauwelijks nog sprake van verspilling.
Het onderzoek laat bovendien zien dat de juiste verpakking eten beter beschermt tijdens vervoer, in opslag, bij verkooppunten en voorafgaand aan de uiteindelijke consumptie. Dr. Verghese: “[Verpakkingen] leveren een breed scala aan functies terwijl ze helpen voedselverspilling te verminderen." In Australië weten ze nu wat ze moeten doen: betere verpakkingen maken. Dat helpt op de plek waar het om draait. Thuis!
Fotocredits: 'really?', Tyler Wilson
Dit artikel afdrukken
Niemand weet hoe groot de afvalbergen precies zijn. De getallen die we in de pers horen, zijn schattingen. Daarom zijn ze in Australië eerst maar eens gaan onderzoeken hoe het eigenlijk met hun afvalbergen zit. Op AFN wordt verslag gedaan van een onderzoek naar waar en waarom verspilling optreedt in de productieketens van zowel vers als bewerkt voedsel.
De onderzoekers, van RMIT University (Melbourne), kwamen al snel tot de conclusie dat verpakking een cruciale, gunstige rol speelt bij het terugdringen van verspilling. Volgens de onderzoekers is er sprake van een 'knowledge gap' tussen waarom en hoe verspilling optreedt en wat productontwikkelaars en verpakkingsontwerpers daarvan weten. "Voedselveiligheid is een steeds grotere uitdaging voor zowel beleidsmakers als bedrijven in de ketens van vers en verwerkt voedsel, maar tot op heden had er nog geen significant onderzoek plaatsgevonden naar de rol die verpakkingen spelen in het minimaliseren van voedselverspilling in Australië", zegt onderzoeksleider dr. Verghese.
Het Australische onderzoek schept duidelijkheid. Het laat zien wie de grootste vervuilers zijn en waar het terugdringen van verspilling al een hoge vlucht heeft genomen. Particuliere huishouden zijn de grootste bijdragers in de tonnen voedselafval die jaarlijks op de Australische vuilstorten terecht komen: 2,7 miljoen ton. Uit de industriële en verwerkende sectoren komt respectievelijk: 661.000 ton van de foodservice bedrijven, 312.000 ton van de levensmiddelenfabrikanten, 179.000 van de retail en 83.000 uit de groothandel. Opvallend is bovendien dat de verwerkende sector er in slaagt 90 procent van het afval te herbestemmen. Daar is dus nauwelijks nog sprake van verspilling.
Het onderzoek laat bovendien zien dat de juiste verpakking eten beter beschermt tijdens vervoer, in opslag, bij verkooppunten en voorafgaand aan de uiteindelijke consumptie. Dr. Verghese: “[Verpakkingen] leveren een breed scala aan functies terwijl ze helpen voedselverspilling te verminderen." In Australië weten ze nu wat ze moeten doen: betere verpakkingen maken. Dat helpt op de plek waar het om draait. Thuis!
Fotocredits: 'really?', Tyler Wilson
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Verpakken of niet. Wat mij betreft, ik heb niks tegen verpakken, maar het ligt eraan wat het is. Ook ik eet soms weleens wat groente, voornamelijk bonen en mais, uit blik. Vlees koop ik altijd verpakt bij de supermarkt, kaas is verpakt wat ik heel soms koop, sommige groentes zoals peultjes en sugarsnaps zijn altijd verpakt, ook koop ik weleens van die zakjes met voorgensneden roerbakgroente, heerlijk van alles door elkaar, hoef je zelf niks los te kopen en overhouden wat je niet meer gebruikt, want dat gooi je dan weer weg, zonde. Soms is het goed, soms heb ik er een hekel aan, bijv als ik witlof voor mijn man wil hebben, ik eet het niet, dan heb ik slechts 2,5-3 ons nodig, maar als het alleen verpakt is wordt het per pond verkocht. Nu vind mijn man het geen probleem om 2 dagen later nog eens witlof te eten, maar ik varieer toch liever. Dus verse groente en fruit koop ik graag los, zodat ik zelf kan bepalen hoeveel ik nodig heb. Komkommers met zo'n plasticje eromheen vind ik ook onzin, ja het beschermt ze wat beter, maar het is wel onnodige afval. Dta is mijn andere probleem met verpakkingen, krijg je portieverpakkingen in mooi plastic, maar dat gooi je weer weg is slecht voor het milieu, kan je beter een halve paprika weggooien, in de groene kliko uiteraard. Maar aan die kant heb je dan were veel huishoudens die geen groene kliko hebben, flatgebouwen bijv. Die zouden een interne stortplaats oid moeten hebben waar je groente en fruit kan storten, zoiets als je in moderne flats ook je vuilniszakken in zo'n koker vanuit je huis kan dumpen.
Verpakken heeft voor en nadelen, van mij mag er best meer verpakt worden per portie, als het voordelen geeft om verspillen van voedsel tegen te gaan, mits dat ten goede komt van het milieu, niet als je daardoor meer plastic en ander afval krijgt wat nog slechter voor het milieu is.
Ik ben een paar maanden geleden nog in australië geweest, precies over dit onderwerp.
In australië lopen ze zeker 10 jaar achter t.o.v. nederland wat beterft verpakte groente en fruit. 80-90% van de groente en fruit wordt los en onverpakt verkocht. Australiers associeren verpakte en verwerkte groente/fruit met een lagere kwaliteit. Onverpakt associeren ze met direct van de boer en vers.
Er moet dus een cultuuromslag plaatsvinden voordat de australiers aan de verpakte groente en fruit gaan.
Door de juiste evenwichts gasconditie in de verpakking te creëren (niet de standaard MAP verpakking dus) kun je de houdbaarheid soms wel met een factor 2 verlengen.
Nee hoor, meneer Veerman 42, ik heb nooit geschreven dat ze hangen. Dit maakt u ervan.
Dick, was het maar zo eenvoudig. Verpakken heeft meerdere functies die door elkaar lopen. Vergelijk het met kleding, dat als voornaamste functie heeft om ons tegen de elementen te beschermen. En om onze schaamte te verhullen. Maar niemand - op brandweerlieden, wereldreizigers en nog wat zonderlingen na - koopt kleding omwille van de functies. Verpakking idem dito. Wordt 'zogenaamd' ontworpen om voedsel te bewaren en te transporteren. Maar intussen wordt de verpakking gebruikt als lokmiddel, inclusief subliminale boodschappen die ons onderbewustzijn triggeren.
Tristram Stuart is mijn held. Heb ooit een lezing van hem bijgewoond en was 'mesmerized'. Maar zijn betoog gaat imho niet over verpakken, maar over het weggooien en verspillen van voedsel. Andere tak van sport. Of niet ?
Het is wat jammer dat deze discussie verzandt. Het gaat om de vraag wat duurzaam is: vers per portie verpakt of ouderwets houdbaar, in een blikkie of een zakje en eeuwig houdbaar. De industrie gooit immers bitter weinig weg dat niet op de een of andere manier al hergebruikt kan worden. En over wat we nou mogen van onszelf: wel of niet wat verspillen hier en daar?
Ergens hieronder zag ik tot mijn verbazing zelfs tieten boven het fornuis hangen. Alstublieft zeg. Dit gaat over serieuze zaken. Luister eens wat Tristram Stuart erover heeft te zeggen.