Afgelopen week zei een boerenwatcher die wereldwijd watcht iets buitengewoon verstandigs: is het de moeite wel waard om ons daar druk over te maken?
Nee, Sébastien Abis, de man die dit zei, is geen onbeschaamde hork maar een verstandig politiek analyst. In Le Monde schreef hij afgelopen week dat als we nu al niet in staat blijken om het eten in de wereld goed te verdelen, waarom zouden we dat dan in de toekomst wel kunnen? Nu hebben we namelijk WEL genoeg om iedereen te eten te geven. En toch heeft 1 op de zeven wereldbewoners bijna niks te eten, terwijl 1 miljard zich een Diabetes Mellitus II vreet en de rest daar in meerdere of mindere mate ergens tussenin hangt.
Hoe dat kan? Wij verwende Westerse krengen eten teveel én gooien teveel weg. Dat wisten we al. In het middengebied - tussen die ene miljard veelvraten en die ene miljard hongerigen - worden mensen rijker en gaan ze meer eten. Dat zorgt ervoor dat hun en ons eten duurder wordt en dat er nog minder overblijft dan nu voor de armsten in de wereld terwijl er daar nog meer van zullen komen. Het verdelen van de eetbuit is een zaak van koopkracht. We maken nou eenmaal geen eten voor wie het niet kan betalen. Van wat er wel is, maar niet verkocht kan worden bij gebrek aan koopkracht maken we liever varkens- en kippenvoer of stroom voor een extra Ipad en de straks eindelijk echt helemaal elektrische Prius.
Het omgekeerde is helaas ook waar, met alle honger én opkomende spanningen in de wereld van dien. Die opkomende rijken zijn nl. prima over land te bereiken voor die schandalig armen. Kijk maar naar Afrika. Vanuit het arme midden loop je zo naar het rijker en opstandig wordende Noorden.
Abis zegt dan ook eigenlijk dat een duurzame wereld begint bij het delen van onze welvaart met anderen. Dan stopt de wereldbevolking misschien wel op die acht miljard. Zoniet dan knalt'ie zeker richting de tien miljard en meer. Voor dat gebeurt zijn er waarschijnlijk allang voedseloorlogen ontstaan.
Morgen beginnen dus. Vandaag nog even genieten. Rot hé? En dat is nou waarom ons probleem erger dan gevloekt is.
In de vertaling van Google Translate kunt u de Franse tekst van Abis hier in een redelijk te volgen soort Nederlands lezen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Niet zozeer de verdeling van het voedsel, maar de logistiek om het voedsel te krijgen waar er behoefte aan is, schijnt eerder het probleem te zijn.
Dit is te gemakkelijk. We lopen echt ook tegen fysische en chemische grenzen aan:
- tekort aan fosfaat.
- eindigheid van fossiele brandstof
- eindighed van landbouwgronden.
- etc.
(en ik wil geen mondiaal russisch systeem waarbij we alles 'eerlijk' delen. graag minder mensen, en meer plezier)
@Florine, de logistiek is geen enkel probleem, Coca Cola en Heineken krijgen hun produkt letterlijk tot in de verste uithoeken van de wereld, zolang er voor betaald wordt natuurlijk. In heb in godvergeten uithoek van Kameroen gewoond, waar niemand zich ooit mee bemoeide, tot de koffie- of cacao oogst aanbrak. Op dat moment kwam er één lege vrachtauto om de cacao of koffie te laden, gevolgd door drie volle vrachtauto's, de eerste met bier, de tweede en derde met tweedehands kleren (Humanitas), radio's en héél veel Chinese rommel om het verdiende geld weer zo snel mogelijk terug naar de hoofdstad te krijgen. Voor gestroopt ivoor of een gestroopte gorilla kun je een mooie 4WD voor je hut krijgen, maar de rest van het jaar was de bemoeienis met deze regio's bijna nul.
Armen zijn niet interessant, niet voor een overheid in Afrika, niet voor Westerse landen. Een alleenstaande moeder met een paar ondervoede kinderen is niet interessant, niet voor de Kameroenese overheid en niet ons, die heeft geen enkele koopkracht. Soms zijn ze interessant voor onze PR, zoals in het geval van PlantLab die hun komkommers telen zonder zonlicht. Op hun website zien we opengevouwen magere handen die vragen om eten.
http://www.plantlab.nl/4.0/index.php/social-contribution/
En armen zijn ook geen fun, zoals Wouter opmerkt.
De FAO zegt dat 30 miljard genoeg is om de honger uit te roeien. Kijk dan even naar deze meesterlijk animatie van Infographics:
http://rahrahrah.posterous.com/information-is-beautiful-debtris-the-us-debt
Hèhè, eindelijk komen we er. De huidige duurzaamheidsdiscussie is een ivoren toren discussie (of eigenlijk de behoeftenpyramide van Maslow/ zoek dat nu gewoon eens op op Wikipedia), gevoerd door welvaren consumenten die bovenin de toren zijn gekomen met een levensstijl die ze vervolgens willen veranderen. Maar zolang niemand echt wil gaan verdelen zullen we altijd tegen fysische en chemische grenzen aan werken.
Dus gewoon ophouden met zeuren en je best doen om te verbeteren, zo efficient mogelijk te produceren, misbruik van de 3 P's voorkomen etc.
Of toch het systeem gaan veranderen.
Een antwoord is altijd een goed antwoord zolang iedereen daar tevreden mee is. Duurzaamheid is een onderdeel van ons wensdenken, het nabije paradijs. Is er wel duurzaamheid in het concept zoals wij dat nu zien?
Wanneer we goed rondkijken zouden we dit woord nooit meer op onze lippen moeten krijgen. Zelfs een vluchtige blik naar de werkelijkheid gebied te zeggen dat duurzaamheid een vieze vette leugen is. Voor toekomstvoorspellingen over voedsel kijk naar de OVP, een buitengewoon vruchtbaar stukje grond en toch is er ook honger, naast de welige kuddes is er toch ook steeds weer die honger, honger als "de" regulerende factor in zo'n systeem, in elk soortgelijk systeem. Dood gaat dat wat er bij komt en dat is terecht, immers de draagkracht van het systeem geeft niet meer vrij, de limiet is berijkt. In plaats van gemeimer over die onhaalbare duurzaamheid laten we vooral kijken naar de draagkracht van het systeem.
Trouwens hoe rijker mensen zijn, hoe minder kinderen ze immers krijgen, is dat wel waar? Laten we eens kijken naar de bevolkingsgroei van de US of A. Rijk!? Of is dit ook een ontwikkelingsland?!