Eethuisrecensent Mac van Dinther schrijft in een recensie dat je in het Kurhaus lekker eet, maar het daar niet eenvoudig goed hoort te zijn. Hoezo niet? - vraagt Wouter Klootwijk zich af.
Wat is er in de eethuisbesprekerij gevaren? Ik heb het over in kranten afgedrukte meningen over eten buiten de deur.
Er zijn twee meneren, NRC-Handelsblad en Volkskrant, die niet meer vertellen wat ergens te beleven is, maar wat ze zelf hoogstpersoonlijk ervaren. NRC eet uitstekend, maar zegt herhaaldelijk: het mag wat mij betreft wel wat gewaagder.
En waag je wat als chef, dan heeft hoogheid NRC zijn bedenkingen.
Wat moet ik, lezer, met zulks? Het is keizerlijk gedrag van schrijvers, geen journalistiek. Het Parool doet daar af en toe nog wel aan. De verslaggeefster telt het aantal afbeeldingen van een tv-bekende gerant in een eethuis; Julius Jaspers. Zestig keer aan de muren! Daar heb ik wat aan.
Zopas maakte de Volkskrant-eethuizenschrijver er een waanzinnig potje van. Mijnheer eet voortreffelijk in het Kurhaus in Scheveningen, heeft niks aan te merken op de uitstekende bediening, behalve dan dat de obers hem niet op de mond kussen. Maar dan: zulk goed en eenvoudig en lekker eten, dat hoort niet in het Kurhaus.
Dat zegt'ie doodleuk. Aldus toch ontevreden, want het moet interessant vies zijn en de herinnering aan Marlène Dietrich en een allang vergeten violist oproepen. Waar smulden die eigenlijk van?
Mogelijk kan men op Foodlog in gesprek raken over dit heikele, zelfs linke onderwerp.
Fotocredits: Kurhaus, Schevningen, Glyn Lowe Photoworks.
Dit artikel afdrukken
Er zijn twee meneren, NRC-Handelsblad en Volkskrant, die niet meer vertellen wat ergens te beleven is, maar wat ze zelf hoogstpersoonlijk ervaren. NRC eet uitstekend, maar zegt herhaaldelijk: het mag wat mij betreft wel wat gewaagder.
En waag je wat als chef, dan heeft hoogheid NRC zijn bedenkingen.
Wat moet ik, lezer, met zulks? Het is keizerlijk gedrag van schrijvers, geen journalistiek. Het Parool doet daar af en toe nog wel aan. De verslaggeefster telt het aantal afbeeldingen van een tv-bekende gerant in een eethuis; Julius Jaspers. Zestig keer aan de muren! Daar heb ik wat aan.
Zopas maakte de Volkskrant-eethuizenschrijver er een waanzinnig potje van. Mijnheer eet voortreffelijk in het Kurhaus in Scheveningen, heeft niks aan te merken op de uitstekende bediening, behalve dan dat de obers hem niet op de mond kussen. Maar dan: zulk goed en eenvoudig en lekker eten, dat hoort niet in het Kurhaus.
Dat zegt'ie doodleuk. Aldus toch ontevreden, want het moet interessant vies zijn en de herinnering aan Marlène Dietrich en een allang vergeten violist oproepen. Waar smulden die eigenlijk van?
Mogelijk kan men op Foodlog in gesprek raken over dit heikele, zelfs linke onderwerp.
Fotocredits: Kurhaus, Schevningen, Glyn Lowe Photoworks.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik lees de recensies van Van Dinther altijd met veel plezier. Een tijdje geleden werd Van Dinther geweigerd bij een restaurant, omdat die geen zin hadden in een recensie van hem. Toen is hij aan de overkant van de straat gaan eten, waar het uiteraard veel beter was dan het bij het oorspronkelijke restaurant had kunnen zijn. Ik heb toen een mailtje gestuurd naar de brievenrubriek van de VK, waarin ik schreef dat veel meer uitbaters de azijnpisser Van Dinther moesten weigeren. Die werd niet geplaatst, ik kreeg wel een mailtje van Van Dinther terug. Hij vertelde dat hij helemaal geen azijnpisser was (dat denkt volgens mij niemand van zichzelf), maar dat hij een goed afgewogen oordeel probeerde te geven. Ik heb me dood gelachen.
Ansichtmateriaal rakelt heikel kinnesinne-azijnvérpis-vuurtje weer op. Niet doen.
Dick, niet doen dan. Wat vind jij van de recensie? Daar staat: je eet lekker bij Smeets in het Kurhaus, maar het is niet goed voor 42 en een halve euri én uitzicht op de golven.
Ik lees ook de stukjes van Mac met veel plezier. en ik snap ook niet altijd zijn conclusies, zoals heel goed gegeten, maar dan toch een 6 als cijfer. Maar ja, ik neem het zoals het is, een persoonlijke mening van één persoon. En die mening kan afwijken van die van mij....
Kortom, ik zie de stukjes vooral als vermaak, niets meer of minder. Maar dat een restaurant daar anders over denkt kan ik me ook voorstellen.
Net buiten het Kurhaus zit een goede Rodizio (Churrasco), een BBQ op zijn Braziliaans dus, met echte Brazilianen en echte picanha en zelfs cupin, wat ik in Nederland nog nooit gevonden heb.(en die hoeft niet te voldoen aan de verwachting van de geschiedenis.......)