Er zijn twee meneren, NRC-Handelsblad en Volkskrant, die niet meer vertellen wat ergens te beleven is, maar wat ze zelf hoogstpersoonlijk ervaren. NRC eet uitstekend, maar zegt herhaaldelijk: het mag wat mij betreft wel wat gewaagder.
En waag je wat als chef, dan heeft hoogheid NRC zijn bedenkingen.
Wat moet ik, lezer, met zulks? Het is keizerlijk gedrag van schrijvers, geen journalistiek. Het Parool doet daar af en toe nog wel aan. De verslaggeefster telt het aantal afbeeldingen van een tv-bekende gerant in een eethuis; Julius Jaspers. Zestig keer aan de muren! Daar heb ik wat aan.
Zopas maakte de Volkskrant-eethuizenschrijver er een waanzinnig potje van. Mijnheer eet voortreffelijk in het Kurhaus in Scheveningen, heeft niks aan te merken op de uitstekende bediening, behalve dan dat de obers hem niet op de mond kussen. Maar dan: zulk goed en eenvoudig en lekker eten, dat hoort niet in het Kurhaus.
Dat zegt'ie doodleuk. Aldus toch ontevreden, want het moet interessant vies zijn en de herinnering aan Marlène Dietrich en een allang vergeten violist oproepen. Waar smulden die eigenlijk van?
Mogelijk kan men op Foodlog in gesprek raken over dit heikele, zelfs linke onderwerp.
Fotocredits: Kurhaus, Schevningen, Glyn Lowe Photoworks.
@Dick #13
Die lees ik als totaal overbodig. Maar daarom maakt Van Dinther nog geen potje van zijn recensie – dat vind ik overdreven.
De vraag is, of het niet uit de kast halen van de lang geleden neergestreken illustere gasten in het Kurhaus-restaurant, een gemiste kans is. Je moet wel goed op de hoogte zijn wat de beroemde dames en heren daar hebben gegeten en of het bovendien gerechten zijn die de tijd glansrijk hebben doorstaan en waarmee dit restaurant zich succesvol op de kaart zou kunnen zetten.
Wat als Isaac Stern daar tong Picasso met ananas, banaan en geconfeite gemberwortel heeft gegeten of Marlène Dietrich een Coupe Pêche Melba van vanille-roomijs met halve perziken uit blik, frambozensaus van Hero en afgetopt met een flinke dot geklopte zoete slagroom? Het culinair niveau van restaurants in luxe hotels in Nederland was in die jaren niet zoals in London en Parijs.