Wat is er in de eethuisbesprekerij gevaren? Ik heb het over in kranten afgedrukte meningen over eten buiten de deur.

Er zijn twee meneren, NRC-Handelsblad en Volkskrant, die niet meer vertellen wat ergens te beleven is, maar wat ze zelf hoogstpersoonlijk ervaren. NRC eet uitstekend, maar zegt herhaaldelijk: het mag wat mij betreft wel wat gewaagder.

En waag je wat als chef, dan heeft hoogheid NRC zijn bedenkingen.

Wat moet ik, lezer, met zulks? Het is keizerlijk gedrag van schrijvers, geen journalistiek. Het Parool doet daar af en toe nog wel aan. De verslaggeefster telt het aantal afbeeldingen van een tv-bekende gerant in een eethuis; Julius Jaspers. Zestig keer aan de muren! Daar heb ik wat aan.

Zopas maakte de Volkskrant-eethuizenschrijver er een waanzinnig potje van. Mijnheer eet voortreffelijk in het Kurhaus in Scheveningen, heeft niks aan te merken op de uitstekende bediening, behalve dan dat de obers hem niet op de mond kussen. Maar dan: zulk goed en eenvoudig en lekker eten, dat hoort niet in het Kurhaus.

macvdmskurhaus


Dat zegt'ie doodleuk. Aldus toch ontevreden, want het moet interessant vies zijn en de herinnering aan Marlène Dietrich en een allang vergeten violist oproepen. Waar smulden die eigenlijk van?

Mogelijk kan men op Foodlog in gesprek raken over dit heikele, zelfs linke onderwerp.

Fotocredits: Kurhaus, Schevningen, Glyn Lowe Photoworks.