Dat zou je denken als je in The Times leest over het bezoek van een Times-journalist, een kok en een voedingswetenschapper aan een Engelse vestiging van discounter Lidl.
De vraag is: zou je daar wel gezond eten kunnen kopen? Tot hun verrassing kan dat. Het was wat mij betreft dan ook een rare vraag: waarom zouden ze daar dan geen aardappels, groenten, vlees en fruit hebben?
Veel interessanter zijn de opmerkingen van het drietal over het hoe en waarom van de lage prijzen. Zo'n 30% lager dan die van de kwalitatieve supermarktketen Waitrose. How does Lidl achieve its low prices? The company is cautious about explaining this, not wanting to reveal too much about its buying policies to rivals. But nearly all of its less perishable products are the same in every European store – bought in from specialised producers around Europe, and made into Lidl brands. That means massive economies of scale.
The company says that it tries to buy in products from the countries that specialise in their production – its excellent prosciutto ham, for example, is made by certified Italian Parma ham producers. Lidl also says most of its fruit, vegetables and meat are from each store’s home country,but this wasn’t particularly obvious on our visit.
Lidl claims that most of its savings are achieved by simplicity: having the minimum staff, having each staff member trained in various roles, cutting down on all the other costly extras that supermarkets have that make people feel “special”. It’s German efficiency.
Dat laatste lijkt me prima. Het eerste ook, hoewel onze keuze als consumenten en het spannende van dingen die je nog niet kent dus verdwijnt. Eten wordt saai. Tot overmaat van ramp blijken we straks ook nog maar met een paar makers van Prosciutto Crudo te zitten. En van ... en van .... en al helemaal van ...
Groots en meeslepend zal het zijn. Goedkoop en toch échte spullen. Alleen geen keuze meer. Waar je ook gaat in Europa, het zal allemaal hetzelfde zijn. Er valt niks meer te ontdekken. Dodelijk saai.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
"Goedkoop en toch échte spullen."
Ik voorspel dat de toekomst anders zal zijn dan wat je hier stelt, Dick. Voeding wordt sowieso duurder, dat meldde je zelf al.
Enkele dagen terug beweerde ik al "bij die boeren is de citroen totaal uitgeperst; de consument van zijn kant kan niet blijven extra consumeren. Dus hogere winsten kunnen nog enkel behaald worden door de consument hogere prijzen te laten betalen."
En die bewering lag in de lijn, die jij eerder reeds schetste : "Je hoort het geluid hier regelmatig: biologisch en fair trade worden óók gebruikt om extra marge te maken."
"How does Lidl achieve its low prices?"
Het bedrijf ligt openlijk onder vuur voor de manier waarop het met personeel en leveranciers omgaat. In Duitsland voert Lidl onder de noemer 'Fairglobe' zelfs FairTrade- en bioproducten. Dat leidde daar al tot hevige controverse.
Steven, ik ben bang dat ik het ernstig met je eens ben:
- goed eten (met smaak) wordt heel veel duurder
- er komt massa prosciutto waar 'het volk' best blij mee is
De vraag is vooral wat de boer en ambachtsman er zelf aan (kunnen) doen om in die markt voor goed eten terecht te komen ipv in de prullenbak met de uitgeknepen citroenen. In de huidige serieuze retail zijn de 'goede' producten voorbehouden aan de kleine ketens en specialiteiten winkels, die door hun organisatiegraad - hoge kosten en veel tussenhandel - zijn voorbehouden aan het Porsche en Landrover Sport publiek. Daar win je de oorlog niet mee.
Dick, boerenmarkten en dergelijke zijn de oplossing. Ik ben altijd blij wanneer ik van een echte boer kan kopen. Ik betaal de gewone prijs, maar hij krijgt het tenminste zelf!
Op de markt van Halle (Vlaams Brabant, net ten Zuiden van Brussel) lijkt het wel of alle tuinders er hun grootmoeder neerpoten op zaterdagochtend, om de "klein' groente" te verkopen. Ze bieden andere rassen aan (ratten, ossentongen bij de aardappels)dan de grootdistributie en ze zijn nog eens blij om buiten te komen. Hetzelfde met boerenboter, karnemelk en veel veel pootplantjes.
Nick, dat hoor ik je graag zeggen. Maar in Hasselt hebben we het toch lastig om de boeren te overtuigen op die markt te gaan staan. Ze voelen zich geen goede/slimme verkopers, en zijn het vaak ook niet... Dus wat is het alternatief? Bij hun op het bedrijf gaan kopen? Voedselkilometers-à-volonté?
Oplossing: sterke boerenorganisatie! Die het liberale én het coöperatieve durft koppelen. Er zal toch een systeem van gecentraliseerde aankoop moeten blijven bestaan. Wat met de idee van een boerensupermarkt-in-eigen-beheer? Tien jaar geleden hebben ik hier al mee an de kar proberen te trekken om zo'n initiatief op de rails te zetten. Midden in de Hasselte binnenstad. Probleem: geen financiële middelen. Willen boeren een meerprijs-door-rechtstreekse-verkoop, dan zullen ze ook moeten durven investeren. Subsidies zijn hier geen alternatief.
Ik blijf erbij: boeren zitten wereldwijd in eenzelfde soort wurggreep. En de tendens die in de fairtrade-sector nu bezig is, belooft wat dat betreft niet veel goeds: "FAIR TRADE?: Fairtrade coffe-pickers make more money for the big supermarkets".
Supermarktgiganten maken extra winst met minimale extra steun aan kleine boeren en verwerven zelf weer extra financiële ruimte om de prijzenslag te voeren en ... ach, dit lijkt een vicieuze cirkel. Hellup!?
Sombermammen, supermarkten hoeven niet per definitie saai te worden. Delhaize!. Als ik in Belgie ben neem ik een trein later naar huis om mijn rugzakje te kunnen vullen met spullen van Delhaize.
In Frankrijk raakte ik vorig jaar verzeild in een supermarkt van een concerntje waar ik niet eerder van had gehoord, Ecomarche. Eco is in dit geval de afkorting van economisch, maar wat een keur een lekkere spullen die ook nog eens (het deed r niet zoveel toe) eko waren.
Twee weken geleden hield Aldi een Spaanse week. Ik heb er een vrachtwagen lekkernijen weggehaald. Vonden ze niet gek bij Aldi, nee blij waren ze, want niemand kocht er wat van. Blikjes inktvis in olie, flessen garpacho, beter dan ik zelf kan maken, en potjes witte tonijn in olie. Allemaal voor geen geld.
En waarom was ik de enige die er van kocht? Omdat, zei een mededeelzame cassiere, niemand dit kent.
Zal ik nu ook een sterk verhaal over Lidl vertellen? Ik heb verhalen!