De Vlaamse TV-zender Canvas bracht gisteravond een uitzending over Franse topwijnen. Ze behoren tot de duurste ter wereld. Hun luxestatus blijkt ervoor te zorgen dat het technisch gemaakte merkartikelen zijn geworden.
Nog maar 10 tot 20 jaar geleden kostte een 'dure' fles van een van de topchâteaux in de Bordeaux 10 tot 15 maal zoveel als een 'gewone' fles wijn. Wie zich €50 of €75 voor een fles wilde permitteren, kon er af en toe van genieten. Inmiddels is het verschil opgelopen tot honderd maal of zelfs een veelvoud daarvan. Een wijnbouwer in de uitzending spreekt zelfs van 1.000 maal en nog meer voor de meest bijzondere wijnen. Voor het publiek zijn ze ook voor speciale gelegenheden financieel buiten bereik geraakt.
'Verkeerd'
Omdat investeerders op zoek zijn naar buitenkansjes met een waardevast onderpand en een hoog rendement, worden de wereldberoemde wijnchâteaux opgekocht door puissant rijke mensen en grote investeringsmaatschappijen. De vraag naar bijzondere wijnen neemt onder een kleine, maar steeds rijkere groep mensen toe. Het aanbod van illustere topmerken - zoals de Châteaux Latour en Lafite - is beperkt. Daardoor zijn de prijzen van de meest gezochte huizen opgelopen tot €1.000 per fles en meer.
Additieven onvermeld
Deze ontwikkeling heeft tot gevolg dat er alle jaren goede wijn moet worden gemaakt. De hoge investeringen van de grote kopers moeten immers renderen. Bovendien zorgt het ervoor dat wijn moet smaken zoals de nieuwe rijken het gewend zijn. Hun smaak lijkt veel op de smaak die ook het brede publiek lekker vindt. Een beetje banaan en een beetje aardbei, net wat zoeter. Die smaken kunnen en worden naar believen toegevoegd uit 'een potje'. De programmamakers filmden de potjes die ze tegenkwamen bij hun rondgang op de beroemde wijndomeinen. Ze concluderen dat er geheel technisch beheerste fabrieksproducten worden gemaakt die los zijn komen te staan van het beroemde 'terroir' dat ze hun naam en faam hebben gegeven.
Het toevoegen van additieven is toegestaan omdat er geen wetgeving bestaat die wijnmakers verplicht hulpstoffen op het etiket te vermelden.
De uitzending laat zien waarom de duurste wijnen ter wereld inmiddels net zo gemaakt worden als de wijnen van de grote kwaliteitswijnmerken, zoals bijvoorbeeld Rosemount en Gallo's, voor het grote publiek. De consument koopt die merken voor circa €7 à €9 euro.
Fotocredits: 'wijnadditieven', still, Canvas
Dit artikel afdrukken
'Verkeerd'
Omdat investeerders op zoek zijn naar buitenkansjes met een waardevast onderpand en een hoog rendement, worden de wereldberoemde wijnchâteaux opgekocht door puissant rijke mensen en grote investeringsmaatschappijen. De vraag naar bijzondere wijnen neemt onder een kleine, maar steeds rijkere groep mensen toe. Het aanbod van illustere topmerken - zoals de Châteaux Latour en Lafite - is beperkt. Daardoor zijn de prijzen van de meest gezochte huizen opgelopen tot €1.000 per fles en meer.
Hun smaak lijkt veel op de smaak die ook het brede publiek lekker vindt. Een beetje banaan en een beetje aardbei, net wat zoeter.Wijnmakers in de uitzending voelen zich de laatste der Mohikanen. Alle wijngaarden om hen heen zijn opgekocht door rijken en beleggers die er eens per jaar komen lunchen en proeven. Ze vinden de ontwikkelingen verkeerd. Heel open is de eigenaar van een zojuist als premier cru geclassificeerd huis. Zijn wijngaarden blijken opeens per hectare €3 tot €4 miljoen op te kunnen brengen, terwijl de buurman aan de overkant het moet doen met €60.000. Ondanks het prijsverschil zijn ze niet slechter.
Additieven onvermeld
Deze ontwikkeling heeft tot gevolg dat er alle jaren goede wijn moet worden gemaakt. De hoge investeringen van de grote kopers moeten immers renderen. Bovendien zorgt het ervoor dat wijn moet smaken zoals de nieuwe rijken het gewend zijn. Hun smaak lijkt veel op de smaak die ook het brede publiek lekker vindt. Een beetje banaan en een beetje aardbei, net wat zoeter. Die smaken kunnen en worden naar believen toegevoegd uit 'een potje'. De programmamakers filmden de potjes die ze tegenkwamen bij hun rondgang op de beroemde wijndomeinen. Ze concluderen dat er geheel technisch beheerste fabrieksproducten worden gemaakt die los zijn komen te staan van het beroemde 'terroir' dat ze hun naam en faam hebben gegeven.
Het toevoegen van additieven is toegestaan omdat er geen wetgeving bestaat die wijnmakers verplicht hulpstoffen op het etiket te vermelden.
De uitzending laat zien waarom de duurste wijnen ter wereld inmiddels net zo gemaakt worden als de wijnen van de grote kwaliteitswijnmerken, zoals bijvoorbeeld Rosemount en Gallo's, voor het grote publiek. De consument koopt die merken voor circa €7 à €9 euro.
Fotocredits: 'wijnadditieven', still, Canvas
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dit is wat mij betreft prachtige journalistiek van Canvas. Al jarenlang hoopte ik dat iemand het eens zo helder zou aanpakken. Zonder te oordelen.
De suggestie alsof er in de Bourgogne niet gepept en 'ge-ont-terroiriseerd' zou worden is bij mijn beste weten niet helemaal terecht. Weliswaar het zo dat de Bourgogne (met ook daar astronomisch uit de pan gerezen prijzen voor de Clos Vougeots van deze wereld) te klein is voor grote investeerders die een niche zoeken. Ook waar is - zegt mijn gevoel - dat de Bourgogne zich meer richt op de rijke geitenwollensok. Steve Jobs en onze - ook overleden - Eckart Wintzen hadden er hun wijnen kunnen vinden die nog (of misschien wel: weer en anders dan vroeger) ambachtelijk worden gemaakt.
De Bordeaux richt zich op de nieuwe rijke die ergens mee gezien wil worden.
Maar schitterend is de ingehouden suggestie dat al die technisch toe te voegen gisten en andere chemie (want die is er ook; tot verf aan toe - natuurlijke uiteraard) voor een eindproduct met een prijs van €1.000 zorgen dat je ook van Rosemount en Gallo kunt kopen voor een uiterst betaalbare prijs. Minder lang houdbaar, maar wie zit daar nou op te wachten als de wijn toch alleen bedoeld is om te hebben?
Zelfs Michel Rolland, de koning van het moderne wijnmaken, geeft het in de documentaire toe: we maken een topproduct, al doen we het anders dan vroeger. Ook Rosemount maakt topproducten, ze hebben alleen een andere merkpositionering.
Ilya Gort, wijnmaker in de Bordeaux, is het met me oneens. Hij twit me zojuist: "Dick, lieve vriend, dat is toch geen prachtige journalistiek? Dat verhaal rammelt aan alle kanten!"
Hopelijk wil hij jullie hier zijn visie op de zaak komen uitleggen.
Dick, dank voor de link naar Canvas.
Zie zelf ook het verband met de varkenshouderij in de EU?
De nouveau riche (wellicht Russisch of Chinees geld) roer zich al in de wijn wereld. Hoe moet het verder met de voedselvoorziening in de EU?
Al langer intrigeert mij die Wijnwereld. Ik heb er weinig verstand van en ga natuurlijk ook graag voor een koopje... maar wat zijn er tegenwoordig in de supers en elders vele soorten uit vele Landen: Afrika, Chili, Australië Italië en natuurlijk uit Frankrijk . Ik heb ooit vernomen, dat in veel wijnen sulfiet zit. En nu en dan lees je iets over een wijnschandaal... Kan iemand mij een site noemen, met betrouwbare info over wijnen? Van mijn Pa, die drogist was kreeg ik soms een fles Chateua neuf du Pape... (die hij met korting bij een farmaceutisch bedrijf kocht) Het was of een engeltje op je tong etc. Voor mij boven mijn budget. En is de prijs van wijn wel bepalend voor de kwaliteit? groet en bij voorbaat dank
Ik begrijp niet dat dit als goede onderzoeksjournalistiek word betiteld. Werkelijk helemaal niks wordt expliciet gemaakt en alles maar dan ook echt alles is suggestief in deze documentaire. Een kip in een bio wijngaard. Tot wel drie keer in beeld gebracht, wat een informatie...
Ze doen het voorkomen alsof ze bij topdomeinen in de keuken hebben gekeken maar dat blijkt nergens uit. In tegendeel ze zijn bij zeer gemiddelde domeinen op bezoek geweest. Die zeker niet 1000-2000€ per fles kosten.
Goed ze zijn bij Angelus geweest. Wat hebben ze aangetoond? Dat Angelus een eigenaar heeft die een carillon heeft laten bouwen dat volksliederen speelt. Wat zegt dat over de wijn? Misschien is Angelus wel kunstmatig opgepept. Geen idee. Maar het is niet aangetoond
In deze uitzending.
Beetje mopperen over gedoe tussen jaloerse boeren in de appellation St Emilion en enkele satellieten die niet zo hoog gewaardeerd worden. En die op enkele domeinen na helemaal geen grote wijnen voortbrengt. Zo ongeveer elke wijn heet in St Emilion Grand Cru. Zegt niks.
Geneuzel over de Pomerol alsof er nauwelijks bio werkende boeren zijn. Aantoonbaar onzin.
Ze filmen potjes en pakjes maar maken niet duidelijk bij welk domein dit was. Om jullie uit een droom te helpen. Het overgrote deel van de wijnmakers werkt
met industriële gisten en niet spontane vergisting. En ook de goedkope flessen.
Ga eens serieus aan de slag. Laat zien bij welke wijnboeren je bent geweest. Laat zien in welke classificatie ze thuishoren. Hoe ze wijn maken. Maar weinig boeren willen overmatig spuiten of andere zooi gebruiken. Kost allemaal geld. Het merendeel van de wijnboeren
Is trots op een natuurproduct.
En begrijp me niet verkeerd. Ik
Houd geen pleidooi voor overgewaardeerde (€) wijn. Juist niet.