'Verkeerd'
Omdat investeerders op zoek zijn naar buitenkansjes met een waardevast onderpand en een hoog rendement, worden de wereldberoemde wijnchâteaux opgekocht door puissant rijke mensen en grote investeringsmaatschappijen. De vraag naar bijzondere wijnen neemt onder een kleine, maar steeds rijkere groep mensen toe. Het aanbod van illustere topmerken - zoals de Châteaux Latour en Lafite - is beperkt. Daardoor zijn de prijzen van de meest gezochte huizen opgelopen tot €1.000 per fles en meer.
Hun smaak lijkt veel op de smaak die ook het brede publiek lekker vindt. Een beetje banaan en een beetje aardbei, net wat zoeter.Wijnmakers in de uitzending voelen zich de laatste der Mohikanen. Alle wijngaarden om hen heen zijn opgekocht door rijken en beleggers die er eens per jaar komen lunchen en proeven. Ze vinden de ontwikkelingen verkeerd. Heel open is de eigenaar van een zojuist als premier cru geclassificeerd huis. Zijn wijngaarden blijken opeens per hectare €3 tot €4 miljoen op te kunnen brengen, terwijl de buurman aan de overkant het moet doen met €60.000. Ondanks het prijsverschil zijn ze niet slechter.
Additieven onvermeld
Deze ontwikkeling heeft tot gevolg dat er alle jaren goede wijn moet worden gemaakt. De hoge investeringen van de grote kopers moeten immers renderen. Bovendien zorgt het ervoor dat wijn moet smaken zoals de nieuwe rijken het gewend zijn. Hun smaak lijkt veel op de smaak die ook het brede publiek lekker vindt. Een beetje banaan en een beetje aardbei, net wat zoeter. Die smaken kunnen en worden naar believen toegevoegd uit 'een potje'. De programmamakers filmden de potjes die ze tegenkwamen bij hun rondgang op de beroemde wijndomeinen. Ze concluderen dat er geheel technisch beheerste fabrieksproducten worden gemaakt die los zijn komen te staan van het beroemde 'terroir' dat ze hun naam en faam hebben gegeven.
Het toevoegen van additieven is toegestaan omdat er geen wetgeving bestaat die wijnmakers verplicht hulpstoffen op het etiket te vermelden.
De uitzending laat zien waarom de duurste wijnen ter wereld inmiddels net zo gemaakt worden als de wijnen van de grote kwaliteitswijnmerken, zoals bijvoorbeeld Rosemount en Gallo's, voor het grote publiek. De consument koopt die merken voor circa €7 à €9 euro.
Fotocredits: 'wijnadditieven', still, Canvas
Ouderen, desalcoholiseren (nodig in warme gebieden), vanilleren of juist frisser maken, houdbaar maken zonder sulfiet, smakelijker maken met luchtbelletjes, de smaak op maat maken van dezelfde vloeistof voor bijv. de Engelse en Nederlandse markt (die heel verschillend zijn in hun voorkeuren voor die Australische Chardonnay, die onder hetzelfde etiket in die Amsterdamse wijnbar dan ook heel anders smaakt dan in die Londense): het vergt allemaal VOLUME. Voor weinig geld, zal er nog meer lekker smakende wijn op de markt komen.
En met stukjes van die technieken die ook op kleine schaal toepasbaar zijn, maken de artiesten onder de wijnmakers soms pareltjes. Het merendeel moeten zich echter verkopen op 'het verhaal'.
Het is een bijzondere markt waar de rest van de agrimarkt veel van kan leren. Ook qua organisatie- en ketenstructuur, overigens.