Om het de consument makkelijk te maken verzonnen we logootjes. Dan hoefden ze niet meer na te denken en wisten ze dat het OK was als ze die producten kochten. Op pakjes, doosjes en ander plastic staat dus wat het is en vind je op de verpakking een keurkmerkje dat je laat weten dat het echt is. Bij een beroemde Utrechtse viszaak hoeft het logootje niet meer. Ze schrijven gewoon wat letters op een bord en dan is het ook OK.

Neem nou Kibbeling met MSC, het duurzame viskeur. Wat is dat voor kibbeling? Kibbeling is toch van allerlei vissoorten al was het vroeger van kabeljauw-wangetjes? Hoe moet ik nou weten of ik echt niet belazerd of moet ik de vishandelaar toch weer geloven op z'n ogen? Ik wil gewoon weten welke vis erin zit.

En daar heb ik geen zin in, want daarom hadden we een logo. Kijk ook naar de rest van het aanbod. Ook fruit van je moeder - al zullen ze wel uit zee ('mer') hebben bedoeld - is MSC. Wat kan er wel niet allemaal in Fruits de Mer salades zitten dat helemaal niet gecertificeerd kan zijn omdat het dat niet wordt?
Ik zou willen dat ook de grootste voorvechter van MSC in Nederland - die bekende viszaak - zich aan de spelregels zou houden. En anders moet'ie gewoon zeggen 'bij mij is alles ok en je moet me maar geloven'.Maar het is van tweeën één. Heb je zo'n logo, dan moet het er wel opgeplakt zitten. Anders heb ik er geen fluit aan want ik ben een domme consument die niet nadenkt.

En als ik het wel doe, dan weet ik dat er gekibbeld wordt over kibbeling, want als'ie echt MSC is, is'ie van Pollock. En daar is gedonder over. Daarom hou ik niet van een MSC ravigotesausje over alles. De ik die wel nadenkt, wil het wel weten. Voor al die miljoenen die zonder na te denken dik 40 ouderwetse guldens komen betalen voor een kilootje kibbeling. Dat tikt aan en is de reden dat gewone mensen niet groen doen.



image
Dit artikel afdrukken