Een 'stevige structuur', 'mineraal', 'vegetaal', 'natte steen'. Wijntaal is voor de gemiddelde consument eerder abacadabra dan verhelderend. Wie houdt wie voor de gek?
De Britse Telegraph bericht over een recent onderzoek naar de termen die gebruikt worden om de smaak van wijn te omschrijven. Consumenten zeiden vooral hevig in de war te raken van de termen die slijters, wijnschrijvers en wijnmakers gebruiken.
Het onderzoek werd uitgevoerd onder 1000 wijndrinkers door het onderzoeksbureau One Poll. Belangrijkste ontdekking: meer dan de helft van de respondenten zei dat de omschrijvingen hen niet hielpen de smaak te begrijpen. Alle termen die ze voorgelegd kregen kwamen van de etiketten of websites van vooraanstaande wijnen of uit de recensies van bekende wijnschrijvers.
Uit een totaallijst van 43 woorden en zinsneden om wijnen te omschrijven moesten de proefpersonen de meest en minst 'helpende' aangeven - helpend in het overbrengen van de smaak van de wijn.
Welke smaak zou je kunnen verwachten bij een wijn die een 'firm skeleton' - stevig skelet - heeft, of 'old bones' - oude botten? Hoe smaakt 'nervy' - pezig, 'wet stone' - natte steen, 'tongue spanking' - een 'pak voor je tong', 'haunting' - beklemmend, 'spring hedgerows' - voorjaarshaag en 'brooding' - broedend? Ook termen als 'vegetal' - vegetaal, 'chunky' - brokkig, 'canny' - uitgekookt en 'minerality' - mineraliteit werden als nietszeggend en verwarrend genoemd met betrekking tot de smaak van de wijn.
Wat waren dan de termen die wel helpen een idee te krijgen van de smaak? Fris, 'zesty' - pittig en 'peachy' - perzikachtig. Daar konden de proefpersonen zich tenminste een voorstelling bij maken.
De wijndrinkers vonden de wijnspeak behalve verwarrend ook pompeus (45 procent). En 2 op de drie klaagden dat ze nooit de geuren in de wijn bespeurden die het etiket noemde. Geen wonder dat maar een derde van de ondervraagden de wijntermen 'behulpzaam' vond.
Tijd voor een andere aanpak? Volgens Justin Howard-Sneyd, een consultant die bij het onderzoek betrokken was: "Waarschijnlijk hebben wij zelf in het verleden ook de fout gemaakt opgeblazen taal te verkondigen, maar is dit een een wake-up call voor de hele wijnindustrie om het anders te doen."
Fotocredits: Bolle etiliche, uitsnede, scaramuzzino
Dit artikel afdrukken
Het onderzoek werd uitgevoerd onder 1000 wijndrinkers door het onderzoeksbureau One Poll. Belangrijkste ontdekking: meer dan de helft van de respondenten zei dat de omschrijvingen hen niet hielpen de smaak te begrijpen. Alle termen die ze voorgelegd kregen kwamen van de etiketten of websites van vooraanstaande wijnen of uit de recensies van bekende wijnschrijvers.
Uit een totaallijst van 43 woorden en zinsneden om wijnen te omschrijven moesten de proefpersonen de meest en minst 'helpende' aangeven - helpend in het overbrengen van de smaak van de wijn.
Welke smaak zou je kunnen verwachten bij een wijn die een 'firm skeleton' - stevig skelet - heeft, of 'old bones' - oude botten? Hoe smaakt 'nervy' - pezig, 'wet stone' - natte steen, 'tongue spanking' - een 'pak voor je tong', 'haunting' - beklemmend, 'spring hedgerows' - voorjaarshaag en 'brooding' - broedend? Ook termen als 'vegetal' - vegetaal, 'chunky' - brokkig, 'canny' - uitgekookt en 'minerality' - mineraliteit werden als nietszeggend en verwarrend genoemd met betrekking tot de smaak van de wijn.
Wat waren dan de termen die wel helpen een idee te krijgen van de smaak? Fris, 'zesty' - pittig en 'peachy' - perzikachtig. Daar konden de proefpersonen zich tenminste een voorstelling bij maken.
De wijndrinkers vonden de wijnspeak behalve verwarrend ook pompeus (45 procent). En 2 op de drie klaagden dat ze nooit de geuren in de wijn bespeurden die het etiket noemde. Geen wonder dat maar een derde van de ondervraagden de wijntermen 'behulpzaam' vond.
Tijd voor een andere aanpak? Volgens Justin Howard-Sneyd, een consultant die bij het onderzoek betrokken was: "Waarschijnlijk hebben wij zelf in het verleden ook de fout gemaakt opgeblazen taal te verkondigen, maar is dit een een wake-up call voor de hele wijnindustrie om het anders te doen."
Fotocredits: Bolle etiliche, uitsnede, scaramuzzino
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik had nog een knipsel liggen uit de Gelderlander. Stukje er uit:
'Hoeveel woorden bij elkaar zijn de laatste honderd jaar besteed aan de kwaliteiten van rinse appelstroop? Achtenveertig ongeveer. Nee wel meer, maar telkens dezelfde achtenveertig in verschillende combinaties. Meer dan genoeg. Maar hoeveel aan wijn? Meer dan zevenhonderd miljoen verschillende combinaties van woorden in drukwerken en een niet te meten hoeveelheid kletspraat over de tafel heen en bij de open haard.
Het hoort er bij, het is noodzaak. Voor wijn zonder verhaal betaal je niet half wat ze vragen voor wijn met een geschiedenisje. Zonder klets lust een wijngek hem niet eens. En hij laat zich welgevallen dat deze wijn naar gras smaakt ‘met neiging naar brandnetel’.
Een persbericht van een importeur van wijnen. Hij heeft nieuwe prikwijn uit Frankrijk. Bijzondere prik die u en ik niet kunnen kopen, wat op zich een kopzorg minder is. Hij wordt uitsluitend geschonken in restaurants en alleen, om het hoogst interessant te maken, in ‘de tien beste restaurants van Nederland’. Daar bestelt de gast hem natuurlijk alleen als er wat ongewoons bij verteld wordt. Haal ik alvast uit het persbericht. De wijn smaakt zout! Alleen zeg je dat zo bruut niet. ‘De wijngaarden genieten een frisse zeewind die zich in de wijn vertaalt in een ziltig smaakje.’ Klinkt smerig. Maar daar komt de kletsmeier aan tafel het goed maken met de geur van vers brood. ‘Deze cuvee is zowel fris en ziltig als zacht en rijp. Alsof je op een terras zit achter een schaal verse, met frisse citroen besprenkelde oesters en je vaag de versgebakken baguettes ruikt van de bakker die net zijn deuren open gooit.’ Ober, doe nog maar zo’n flesje, dan zal als het ware ook de schoenmaker de luiken openen, beetje looizuur er doorheen lijkt me ook heerlijk.'
En als je wilt lachen: ik ben helemaal geen wijndrinker, geen enkele alcohol trouwens, maar wijn vind ik altijd en eeuwig ruiken en smaken naar BIER en bier heb ik toen ik klein was(dreumes van 4-6 jaar oud)weleens een slokje van gehad. Die smaak zit zo in mijn geheugen dat ik wijn er ook gewoon naar vind smaken, LOL!!! Zou leuk zijn als ik de smaak en reuk op een etiket zou moeten zetten dus..........
Talloze aanvaringen had ik met wijnkenners. Kenners? Omdat ik het jargon niet beheers en de begrippen lekker en vies niet mogen aan tafel. Soms flap ik r iets uit dat toevallig kan, vindt dan de kenner. Ruikt naar karnemelk, zei ik. De wijnwijze tegenover mij aan tafel, die de fles had besteld, na bestuderen van de wijnkaart, lachte welwillend. Dat klopt, zei hij, dat is het kenmerk van deze wijn (ik denk dat hij de druif noemde waar het bocht uit kwam). Toen gebeurde het. Verdomd, je hebt gelijk, zeiden de anderen aan tafel, karnemelk, getverderrie. De wijnwijze werd woedend. Het hoort zo en dat karnemelkige is helemaal niet vies. Nee, bij karnemelk vinden wij het ook niet vies, maar voor 68 euro?
Sindsdien, als we met de ploeg onderweg moeten schaften en de ober wil ons graag een fles open maken, vragen we om wijn die NIET naar karnemelk ruikt. Paniek in de tent.
Jaja, drijf er maar de spot mee. Harold Hamersma is mijn favoriete wijnzeiker. Hij weet wijn zo goed te beschrijven dat ik weet wat ik ga proeven, cq. zelden teleurgesteld ben als ik ruik en proef waar ik zin in krijg toen ik zijn woorden las. Het heeft dus toch zin, ook al heeft het dat niet voor iedereen.
Overigens, de op één na mooiste wijnterm die ik ken is 'natte hond'. De allermooiste is 'natte hond aan de Noordzee'. Proeft en ruikt u m al?
Taal die wijnkenners gebruiken is helemaal niet bedoeld om leken op de hoogte te brengen. Integendeel. Het is een typische vorm van expertinees, of ambtoe, of zo'n andere ingewijdentaal, bedoeld om onderscheid te maken tussen osm en de anderen.