Aldus een uitspraak van landbouweconoom Marcel Mazoyer, professor aan de Landbouwhogeschool van Parijs/Grignon van vorige week.
Hij voegt er een opmerking aan toe die ogenschijnlijk niet logisch is door te stellen dat de EU terug moet naar een 'eerlijk prijsbeleid' voor de Europese landbouwproducten. Het lage prijsbeleid voor voedsel en de weerstand tegen landbouwsubsidies, hetgeen Mazoyer het 'Britse model' noemt, is geen model voor de Europese landbouw, zo stelt de econoom. Als Europese boeren gedwongen worden steeds beneden de kostprijs te produceren zullen zij óf verdwijnen óf gedwongen worden om steeds goedkopere arbeidskrachten aan te trekken.
Consumenten mogen dus kiezen: meer betalen voor kleinschalig geproduceerde producten of doorgaan met het industriële model (steeds minder betalen voor een product waar steeds meer waarde aan wordt toegevoegd na de oogst) en onze boeren kwijtraken.
Omdat het industriële model waarschijnlijk zal prevaleren, is dit het einde zijn van iedere ambachtelijkheid in onze voedingsbasis, cq. van een productbesef dat van de uitzondering en specifieke situaties iets bijzonders maakt. Zoiets als het zout in de pap dus.
bron: Agriholland.nl
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
In alle niet-gesubsidieerde branches zie je dat kleinschalig geproduceerde kwaliteitsproducten in Europa blijven bestaan. De bouw van grote schepen is weg uit Nederland, maar in de jachtbouw doen we het ongesubsidieerd nog goed. De kledingindustrie in Twente is weg, maar er de topmode bloeit als nooit te voren. DAF is weg, maar er bestaat Spyker en Donkervoort. Het stoppen van landbouwsubsidies zal niet het einde van goede, Europese landbouwproducten betekenen, integendeel, het zal de positie waarschijnlijk versterken. Als driekwart niet kan overleven, dan is dat een Darwinistisch feit waar je niet al te hard om moet huilen. Juist het vasthouden aan verouderde businessmodellen verzwakt de positie van de boeren.
Klopt, zowel in theorie als in het echt.
'Echt' eten wordt een (zeer) elitaire, cq. exclusieve aangelegenheid. De besten zullen overleven en er zelfs heel goed van kunnen leven (de eerste voorbeelden zijn er al, ook in Nederland). Spaar ons de John Nossiter's die met hun Mondovino-films de traditie alleen om de traditie heilig verklaren. Zonder kwaliteit is traditie niets en slechts een ontwikkelingsfase.
Er is alleen wel een heel interesssant MAAR te benoemen. Het is jammer dat op de weg van A naar B die je schetst een aantal van de boeren die kunnen overleven omdat ze een topproduct maken maar nog niet weten hoe ze daar de prijs voor moeten vragen, cq. kunnen realiseren er onderwijl mee zullen stoppen, cq. geen opvolging hebben.
Daarmee zal kennis verdwijnen die in vele honderden jaren is opgebouwd, niet documenteerbaar is omdat het een kennisvorm is die naast 'weten' een belangrijke inituïtieve component 'doen' heeft. Vermoedelijk kan kennistechnologie deze kennisdip voor een groot deel oplossen, maar is het gat tussen die twee werelden te groot. Alleen al vanwege de - slecht betaalde ;-) - werkdruk van de kant van de boer.
Dat kaasje van €30 of de paté van €45 die wij duur vinden, zijn in werkelijkheid alleen maar 'kostbaar'. De Noord-Europese boer of ambachtsman werken eraan voor bedragen die waarschijnlijk ergens tussen de € 10 en € 20 bruto per uur liggen én moeten daarvoor het volledige ondernemerswerk op zich nemen.
Zou het niet handig wezen te bepalen wat zinvol is om te behouden omdat het kwaliteit heeft en die kwaliteit een platform te geven?
Dick, sorry, maar het artikeltje gaat mij heel snel en kort door de bocht. Volgens mij heb ik uren puzzelen nodig om het helemaal te doorgronden.
Ja, het lijkt mij dat subsidies op den duur contra-productief werken. Ik vermoed dat ik het eens ben met Wouter. Maar inderdaad, er is ook een overgangstijd waarin misschien vele producenten van uitstekende producten zullen sneuvelen.
Dat platform zie ik ook wel zitten, je hebt het er vaker over en bent er in Frankrijk druk mee bezig.
Maar de grote massa moet ook eten... Hoe produceer je daar hoogwaardig, ruim verkrijgbaar, divers eten voor? Die platforms en kwaliteitsinitiatieven, streekproducten, noem maar op zijn prima, maar 'het volk' moet ook gewoon eten. Dag in dag uit. Hoe zorg je voor voldoende kwaliteitsaanvoer? Of dwaal ik nu te ver van het oorspronkelijke onderwerp?
Nee hoor, je slaat de spijker op zijn kop Mariëlla! Als de elite in een Spijker of Donkervoort rijdt, rijdt de massa in een Opel. In food-termen betekent dit dat de er een enorme divide gaat ontstaan tussen gepimpt industrie-voedsel en elitair echt eten. Voor het laatste moet je een flinke buidel meenemen. Dat is dus ook niet bestemd voor een grote groep mensen. Maw de Jamie-trend - die we met z'n allen omarmen - en de werkelijkheid liggen ver uit elkaar. Hoeft niks mis mee te zijn als je de uitwassen maar op tijd corrigeert. Dàt bereikt Jamie ook, maar de realiteit is ver verwijderd van de droom die hij en het bedrijf achter hem direct propageren.
En dus? Hoe bereiken we dat AL ons voedsel van betere kwaliteit wordt? Oké, ik weet het antwoord waarschijnlijk wel: dat zal zo goed als nooit meer lukken.... Of zie ik het te somber?
(En nu ga ik genieten van een elitair flesje Trimbach bij een simpele zuurkoolschotel... ;-) )