Wereldwijd werd er in 2012 meer vlees geproduceerd en geconsumeerd dan ooit tevoren. Een Duits rapport belicht alle facetten van vlees maken en vlees eten. Het meeste weten we wel, maar door alle aspecten bijeen te brengen, dringt zich één onontkoombare conclusie op: vlees moet weer een luxe-artikel worden.
In de wetenschapsrubriek van Spiegel Online wordt aandacht besteed aan de zojuist verschenen Fleischatlas. Dit rapport is het product van een samenwerkingsverband tussen de Heinrich Böll Stichting, de Bund für Umwelt- und Naturschutz (BUND) en het Franse maandblad "Le Monde diplomatique".
In 2012 werd volgens de FAO wereldwijd meer dan 300 miljoen ton vlees geproduceerd. Gemiddeld was er voor iedere wereldbewoner 42,5 kilo vlees te eten. Bewoners van derdewereldlanden eten nog altijd minder dan wij in het rijke westen, maar ze halen ons langzaam in. In 2006 aten zij nog 30,7 kilo tegen onze 81 kilo. In 2012 staat de teller op 32,7 voor hen (plus 6,5 procent) en 79 kilo voor ons (min 2,5 procent).
Het grootste probleem van de vleesproductie is dat het beslag op natuurlijke bronnen. Voor 1 kilo varkensvlees is 10.000 liter water nodig, voor rundvlees 15.000. Dat zijn schrijnende cijfers in een wereld waar 1,1 miljard mensen niet over veilig drinkwater kunnen beschikken. Om ruimte te maken voor akkerbouw of begrazing worden nog altijd bossen omgehakt. Van de wereldwijde landbouwgronden wordt éénderde ingezet voor de productie van veevoer. In landen waar intensieve veehouderij plaatsvindt (bij ons), neemt de biodiversiteit af, wordt het grondwater vervuild met mest en bestrijdingsmiddelen en wordt bovendien de antibioticaspuit gretig gehanteerd, zo stelt het rapport.
"Behalve de 'Energiewende' is er ook een inhaalslag nodig in de landbouw, een 'Agrarwende'", stelt de voorzitter van BUND, Hubert Weiger. Volgens hem wordt goedkoop vlees eigenlijk drie maal betaald: één keer aan de kassa, dan in de vorm van belastingen waarmee nieuwe megastellen en slachthuizen gefinanceerd worden en ten derde in de vorm van schade aan het milieu en de gezondheid. Hij is voorstander van een echte ecologische en sociale hervorming van de Europese landbouwpolitiek, waarbij subsidies aan strenge milieu- en dierwelzijnseisen gekoppeld worden.
De stijgende vleesconsumptie, groeiende wereldbevolking, onzekere voedselprijzen en scheefgroei tussen waar veevoer en vlees gemaakt worden en waar het gegeten wordt, leidt volgens het artikel tot maar één conclusie: de schnitzel wordt weer een luxe-artikel.
Fotocredits: Schnitzel, uitsnede, Mark Max Henckel
Dit artikel afdrukken
In 2012 werd volgens de FAO wereldwijd meer dan 300 miljoen ton vlees geproduceerd. Gemiddeld was er voor iedere wereldbewoner 42,5 kilo vlees te eten. Bewoners van derdewereldlanden eten nog altijd minder dan wij in het rijke westen, maar ze halen ons langzaam in. In 2006 aten zij nog 30,7 kilo tegen onze 81 kilo. In 2012 staat de teller op 32,7 voor hen (plus 6,5 procent) en 79 kilo voor ons (min 2,5 procent).
Het grootste probleem van de vleesproductie is dat het beslag op natuurlijke bronnen. Voor 1 kilo varkensvlees is 10.000 liter water nodig, voor rundvlees 15.000. Dat zijn schrijnende cijfers in een wereld waar 1,1 miljard mensen niet over veilig drinkwater kunnen beschikken. Om ruimte te maken voor akkerbouw of begrazing worden nog altijd bossen omgehakt. Van de wereldwijde landbouwgronden wordt éénderde ingezet voor de productie van veevoer. In landen waar intensieve veehouderij plaatsvindt (bij ons), neemt de biodiversiteit af, wordt het grondwater vervuild met mest en bestrijdingsmiddelen en wordt bovendien de antibioticaspuit gretig gehanteerd, zo stelt het rapport.
"Behalve de 'Energiewende' is er ook een inhaalslag nodig in de landbouw, een 'Agrarwende'", stelt de voorzitter van BUND, Hubert Weiger. Volgens hem wordt goedkoop vlees eigenlijk drie maal betaald: één keer aan de kassa, dan in de vorm van belastingen waarmee nieuwe megastellen en slachthuizen gefinanceerd worden en ten derde in de vorm van schade aan het milieu en de gezondheid. Hij is voorstander van een echte ecologische en sociale hervorming van de Europese landbouwpolitiek, waarbij subsidies aan strenge milieu- en dierwelzijnseisen gekoppeld worden.
De stijgende vleesconsumptie, groeiende wereldbevolking, onzekere voedselprijzen en scheefgroei tussen waar veevoer en vlees gemaakt worden en waar het gegeten wordt, leidt volgens het artikel tot maar één conclusie: de schnitzel wordt weer een luxe-artikel.
Fotocredits: Schnitzel, uitsnede, Mark Max Henckel
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Hans #2: hoe zou je de voederconversie gras-vlees-mens willen veranderen ? Door mensen gras te laten eten ? Of de grasvlaktes omkatten tot graanvelden ? Daar heb je dus weer ladingen fosfaat voor nodig. Meer dan de helft van de graslanden zijn trouwens ongeschikt voor iets anders dan gras. Braak laten liggen ? Je suggesties zijn welkom.
Svp niet klakkeloos getallen overnemen zonder te nuanceren.
79 kg vleesverbruik is geen 79 kg vlees. Maar een equivalent. Zit van alles in: vleeswaren, leer, vlees, botten, vet, shampoo, zeep, etc.
En de gevaren voor de toekomst liggen in de BRIC landen. Daar neemt het vleesverbruik schrikbarend toe.
En niet alle water is gelijk:
1. Green water: consumptive use of rainwater stored in soils as soil
moisture.
2. Blue water: consumptive use of water withdrawn from the
groundwater or surface water.
3. Grey water: pollution of water.
De 2e Agrarische (R)evolutie:
http://event.boell-net.de/OrgClient/Downloads/12106-1.pdf
Landbouwhervorming is in Duitsland geen taboe.
Gister Rinnooy kan nog gezien op Buitenhof?
Middels een reductie EU-landbouwbudget van slechts 10% kan het EU-innovatiebudget verdubbeld worden.
Lijkt me gezien de verslechterende Europese concurrentiepositie geen slechte keuze.
We zullen het in Europa van innovatie moeten hebben, en niet van laag kwalitatieve bulklandbouw die aan het EU-subsidie-infuus hangt.
.. en dan óók nog eens extra protectie nodig heeft middels tolmuren tot 200% op Sambavarkentjes en Tangokoeien, die óók nog eens duurzamer zijn.
.. en waardoor de Europese consumenten óók nog eens een slordige 5 miljard extra kwijt zijn voor hun "gangbare" plofkip en kiloknalvarken.
Maar dat is natuurlijk vloeken in de kerk van Dijkhuizen.
Dijkhuizen duikt voor het plofkipdebat.
In Duitsland wordt 2 dagen lang wél open en bloot over de plofkip en "Agrar-Reform" gediscussieerd:
http://www.boell.de/downloads/oekologie/Kurzbiographien_AgrarInTransition_deutsch.pdf
Ik weet niet waar je naar toe wil: dit is het uitgangspunt van de waterfoodprint:
The water footprints of animal products can be understood from three main factors: feed conversion efficiency of the animal, feed composition, and origin of the feed. The type of production system (grazing, mixed, industrial) is important because it influences all three factors.