Dat zegt een bericht op VillaMedia van afgelopen week. Een tijdschrift kreeg een waarschuwing en dreigement met een boete van € 30.000 omdat het een artikel had afgedrukt waarin de gezonde eigenschappen van chocolade op de hak werden genomen.
Journalist Toine de Graaf schrijft op VillaMedia:
Een tijdje terug kreeg een hoofdredacteur van een publiekstijdschrift een waarschuwing van de NVWA, met de dreiging van een boete van 30.000 euro bij herhaling van het strafbare feit. In de kolommen was een chocolademerk genoemd. De chocoladefabrikant claimde een positief effect bij diabetes en dit was in het tijdschrift op de hak genomen. Mag niet, op basis van de Europese ‘claimwetgeving’ die wil voorkomen dat consumenten worden misleid met onbewezen beweringen over voeding. Daarom mag een journalist nooit een merk noemen van een voedingsmiddel of -supplement en dit koppelen aan ziekte. Het doet er niet toe of dit op schertsende of wervende toon gebeurt. Trouwens: de tekstsoort doet er evenmin toe. In deze casus had het vergrijp plaatsgevonden in een rubriek, maar als chocolademerk en diabetes aan elkaar waren gelinkt in een interview of column, was dezelfde NVWA-brief op de mat beland. Met één voorbehoud: er moet wel eerst door iemand worden geklikt. De zalmschouwers en mosselbewakers van de NVWA kunnen niet alle tijdschriften, kranten en websites lezen. Maar met een tip gaat men beslist aan de slag.
Het bericht wordt vervolgens nog 'doller'. Dat valt verder te lezen op VillaMedia.
Het is inderdaad schrikken. Het hele verhaal komt erop neer dat journalisten - zeker vanaf 14 december als EU-verordening 432/2012 met goedgekeurde gezondheidsclaims voor voeding van kracht wordt - verdraaid op hun tellen moeten passen als ze willen schrijven over voeding en gezondheid. Zelfs als wetenschap of gerede twijfel wel degelijk een aantekening en openbare discussie daarover rechtvaardigen.
Dit artikel afdrukken
Een tijdje terug kreeg een hoofdredacteur van een publiekstijdschrift een waarschuwing van de NVWA, met de dreiging van een boete van 30.000 euro bij herhaling van het strafbare feit. In de kolommen was een chocolademerk genoemd. De chocoladefabrikant claimde een positief effect bij diabetes en dit was in het tijdschrift op de hak genomen. Mag niet, op basis van de Europese ‘claimwetgeving’ die wil voorkomen dat consumenten worden misleid met onbewezen beweringen over voeding. Daarom mag een journalist nooit een merk noemen van een voedingsmiddel of -supplement en dit koppelen aan ziekte. Het doet er niet toe of dit op schertsende of wervende toon gebeurt. Trouwens: de tekstsoort doet er evenmin toe. In deze casus had het vergrijp plaatsgevonden in een rubriek, maar als chocolademerk en diabetes aan elkaar waren gelinkt in een interview of column, was dezelfde NVWA-brief op de mat beland. Met één voorbehoud: er moet wel eerst door iemand worden geklikt. De zalmschouwers en mosselbewakers van de NVWA kunnen niet alle tijdschriften, kranten en websites lezen. Maar met een tip gaat men beslist aan de slag.
Het bericht wordt vervolgens nog 'doller'. Dat valt verder te lezen op VillaMedia.
Het is inderdaad schrikken. Het hele verhaal komt erop neer dat journalisten - zeker vanaf 14 december als EU-verordening 432/2012 met goedgekeurde gezondheidsclaims voor voeding van kracht wordt - verdraaid op hun tellen moeten passen als ze willen schrijven over voeding en gezondheid. Zelfs als wetenschap of gerede twijfel wel degelijk een aantekening en openbare discussie daarover rechtvaardigen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
In dezelfde lijn ligt de nieuwe CISPA, doe onder enorme druk en lobby erdoor is gedrukt in de USA. De vrijheid van internet is voorbij, de censuur en onderdrukking regeren (privacy was er sowieso al niet meer). De USA worden steeds meer een aanfluiting van de democratie.
Grote voorvechter van CISPA is republikeins senator Mike Rogers, wiens vrouw miljoenen aan deze wet gaat verdienen.
Frank, niemand weet wanneer jij de wet overtreedt, enkel de ambtenaren van de NVWA, die dat geheel en al zelf mogen bepalen. Hoe heet dat ook al weer, als iedereen voortdurend in angst zit dat hij ergens voor gepakt kan worden (we hebben het hier over minimaal 30.000 euro boete), terwijl hij niet precies mag weten waarvoor ...
Dus als ik op mijn site bepaalde supplementen propageer - vanuit de zeer gefundeerde kennis die ik bezit - mag ik niet verwijzen naar merken of winkels die een goed product leveren - of waar dit product verkrijgbaar is (sommige 'medicijnen' zijn wat zeldzamer)?
Citaat uit Nederlands Tijdschrift voor Fytotherapie, voorjaar 2013 ''Onrust over claimswetgeving":
"De NVF ontving verschillende verontruste e-mails en telefoontjes van leden en de redactie legde daarom twee vragen voor aan het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) dat verantwoordelijk is voor het aansturen van de NVWA op dit gebied:
1. Is het verboden, en zo ja waarom, om met voedingsmiddelen en/of voedingsssupplementen jezelf of een ander (al dan niet tegen betaling) te genezen van ziekten of kwalen (cq deze te voorkomen of te verzachten)?
2. Is het strafbaar, en zo ja waarom,
A (website) als er google ads opduiken naast een artikel over warenwetkruiden dat op normale wijze (niet commercieel gestuurd) onderzoeksinformatie geeft over gezondheidseffecten van kruiden of andere natuurproducten zoals probiotica?
B (tijdschrift) als er onafhankelijke artikelen staan in een tijdschrift over gezondheidseffecten van voedingsmiddelen (knoflook, broccoli, honing) en er advertenties staan in dezelfde editie van dit tijdschrift (cq in een andere editie van hetzelfde tijdschrift) over producten zoals knoflookpillen (enzovoort) die alleen refereren aan de kwaliteit van het product (voedingsmiddel of voedingssupplement) zonder daarbij een claim te uiten?
Het antwoord van het ministerie luidde:
Voedings- en gezondheidsclaims mogen alleen gebruikt worden in relatie tot een product als volledig is voldaan aan de bepalingen van de claimsverordening (EG) 1924/2006. In artikel 1 van deze verordening is vastgelegd wat het toepassingsgebied van deze verordening is. In artikel 1 lid 2 staat dat de verordening van toepassing is op voedings- en gezondheidsclaims die in commerciële mededelingen worden gedaan, hetzij in de etikettering en presentatie van levensmiddelen, hetzij in de daarvoor gemaakte reclame, indien het gaat om levensmiddelen die bestemd zijn om als zodanig aan de eindverbruiker te worden geleverd.
Het is ter beoordeling van de NVWA of bepaalde uitingen commercieel zijn en dus binnen de reikwijdte van de verordening vallen. Omdat de specifieke omstandigheden van elke uiting anders zijn, wordt van geval tot geval gekeken of er sprake is van een commerciële context. Buiten de reikwijdte van de verordening valt in ieder geval wetenschappelijke informatie over de werking van stoffen die niet gelinkt zijn aan de verkoop/commerciële mededeling. Er mag dus wel iets over de werking van een kruid in tijdschrift/boek gepubliceerd worden dat niet past binnen de lijst van toegelaten claims van de claimsverordening, mits niet direct of indirect gekoppeld aan een commercieel product.
Meer specifiek kregen we het volgende antwoord op onze concrete vragen:
Op vraag 1: Deze vraag heeft niets met claims/beweringen over voeding/geneesmiddelen te maken.
Op vraag 2: 2A: De NVWA beoordeelt websites puur op de link die zij daarop ziet. Als er een commerciële link is naar een product van bijvoorbeeld dr. Vogel, dan valt het binnen de Claimsverordening. Maakt niet uit door wie of hoe dat gedaan is, met google e.d.
2B: Informatie over de werking van knoflook in tijdschriften mag, mits niet gelinkt aan product X van bedrijf Y.
Vervolgens heeft de redactie geïnformeerd naar de richtlijnen die vanuit VWS zijn vastgesteld of geaccordeerd voor het vaststellen van een dergelijke link door de NVWA. VWS laat echter de beoordeling of er sprake is van een commerciële link naar een merk/specifiek product geheel over aan de NVWA. Deze ziet dit ruim, getuige haar informatieblad (79) aan ondernemers: ‘Bepaalde uitingen van derden of journalisten over een medische werking van een ongeregistreerd geneesmiddel, kunnen namelijk als reclame gezien worden, zelfs wanneer deze personen geen enkele band met de verhandelaar van het product hebben. Het blijkt dus dat een ‘onafhankelijke derde’ wel geacht kan worden reclame te maken voor een ongeregistreerd geneesmiddel. (…) Het is tevens van ondergeschikt belang of het product de geclaimde geneeskrachtige werking ook daadwerkelijk heeft. De wetgever wil hiermee de consument beschermen tegen onvoldoende werkzame geneesmiddelen en wil daarbij voorkomen dat dergelijke producten in plaats van adequate middelen worden gebruikt.’" (einde citaat).
Met name het gegeven dat VWS het geheel aan de beoordeling van de NVWA overlaat of de uitingen commercieel zijn zonder naar richtlijnen hiervoor te (willen) kijken vind ik verontrustend.
Zie ook villamedia febr 2013.
Gister zag ik de documentaire "de bananenmaffia ":
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1310212
Onthullend, de praktijken van deze multinational om negatieve publiciteit te weren.
En een regelrecht beangstigende bedreiging van de vrijheid van meningsuiting.