Wat me verbaast in het bericht is dat het LEI maar liefst een dubbeltje van die kosten niet in kaart kan brengen. Dat is meer dan 10% en maar liefst een derde van wat de teler krijgt. Het zou z'n boterham kunnen wezen. Aan uitval kan het niet liggen, want de teler heeft zijn gloeiende best gedaan om geen slechte vruchten naar de super en de groentenboer te sturen. Wat gebeurt er dan onderweg? Rollen er paprika’s van de vrachtwagens?
Ze verdwijnen op mysterieuze wijze naar de paprikahemel. Of houdt iedereen ons voor de gek? Is het onmogelijk geworden in die duistere groentehandel de werkelijke marges boven water te halen?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Zitten in dat niet verklaarde verschil niet de telersprovisie en andere kosten en de marge die de veiling of tussenhandel berekent aan hun afnemers? Ik vind het trouwens een onduidelijk tabelletje.
€ 0,89 per paprika ? Waar ? Ik zie ze overal 'stoplicht'-aanbiedingen van 3 stuks voor minder dan 1 euro.
Ik snapte het tabelletje ook niet en ben verder gaan zoeken.
Het komt volgens mij uit dit LEI-rapport
Prijsvorming glastuinbouw
Op blz. 21 vind je een toelichting op de manier waarop is gerekend.
Het komt er op neer dat er is uitgegaan van de consumentenprijs en op basis van de "bekende" marges in de verschillende stappen in de keten is teruggerekend naar de telerprijs.
Vervolgens concludeert de auteur:
"De inkoopprijs van de veiling zou gelijk moeten zijn aan de telersprijs, maar dat is niet het geval. Het niet verklaarbare verschil tussen de consumenten en de telersprijs impliceert dat er of ergens winst gemaakt wordt of dat er kosten over het hoofd worden gezien. Het is niet geheel duidelijk hoe de kosten van de distributiecentra verantwoord zijn. Verder veronderstelt de berekening dat er slechts één groothandelaar in de distributie van glasgroente betrokken is."
Mijn samenvatting: het LEI snapt de prijsvorming in de keten ook niet.
Groet, RvO
Ik sluit me aan bij de laatste conclusie van RvO.
(en het is best complex in de praktijk. Een paar voorbeeldjes, inkoopkorting die pas aan het einde van het jaar wordt verwerkt, meebetalen aan promoties, grote verschillen tussen grote en kleine producenten, verkoopbonussen, etc etc.)
PS een gemiddeld onderzoekje kost 50.000 tot 100.000 euro's. Rapport is meestal de standaard deliverable.
Dus eigenlijk kan je dit soort algemene cijfers gelijk stellen aan de kwalitatieve informatie van het LEI. Heel veel gemiddelde cijfers en kostprijsberekening per product, maar iedere tuinder of boer heeft zijn eigen kostprijs afhankelijk van zijn of haar persoonlijke situatie.
Hebben we dan iets aan bovengenoemde cijfers? Maakt het iets duidelijk of juist niet?