Het is alsof je industriële grootmarketeers hoort praten over de ambachtelijke uitstraling om hun product anders te kunnen 'positioneren'. Deze varkensmarketeers vergeten alleen dat die flink wat zakken geld meenemen om het op de schappen van de grootsupers te krijgen. Zo wordt nep echt, want consumenten hebben geen keuze. Supers wel. En bovendien is een Zaans of Veghels varken in een mum van tijd 'gepositioneerd' en gekopieerd - kwaliteit maakt immers, ik citeer, toch niks uit. Het gaat alleen maar om woorden en uitstraling. Dan kan de super er ook zelf iets opplakken. Weg streekvarken, waar de boer en het varken wat aan hebben.
Ik ben met stomheid geslagen na het lezen van de redenering van de varkensboeren. Als je je met smaak, kwaliteit en structuur niet kunt onderscheiden, dan moet je dus Slow Food gaan maken maar het niet echt doen, concluderen ze.
Is er hier iemand die deze redenering kan volgen? Wakker Dier is alvast op zoek naar het grootste liegebeest. Grote kans dat dit varken nog voor het uit de ideeënbus wordt gelicht al sneuvelt.
Ik zal zelf maar vast zeggen wat ik ervan vind. Als er zulke ideeën leven is het erg. Als ze serieus naar buiten komen en in de krant worden gezet, moet het wel heel erg gesteld zijn met de Nederlandse varkenshouderij.
Jongens, alsjeblieft, pas nou toch op met deze onzin en blijf bij jezelf.
Het berichtje zoals het gisteravond in de krant verscheen:
Streekproduct biedt kansen voor varkenshouderij
Regionale uitstraling van producten biedt kansen voor de varkenshouderij. Dat concludeert het netwerk
De mogelijkheden voor varkensvlees om te onderscheiden in de markt door kwaliteit, smaak en structuur is lastiger, concludeert het netwerk. Mogelijkheden tot onderscheid van 'gewoon' varkensvlees moet gezocht worden in nieuwe rassen, houderijsystemen en verpakkingstechnieken.
Verbetering van afzet van varkensvlees door gezondheidsclaims is volgens het netwerk niet eenvoudig. "Probleem bij de vermarkting van 'gezonde' voeding is dat pas na zeer uitgebreid wetenschappelijk bepaalde gezondheidsaspecten geclaimd mogen worden. En als dat mag, is het nog de vraag win hoeverre de consument dit serieus oppikt en in hoeverre hij bereid is hiervoor te kiezen."
Bron: AGD
foto: verpakking van Lidl, met daarin salami van Duits schuurvarken dat gevoerd werd met een wetenschappelijk op rendement en vleesaanzet uitgekiende voermix, verkocht met een plaatje van oudras Spaanse Iberico's die eikeltjes eten (en die voor iedereen herkenbaar anders smaken en waarvan het vlees er totaal anders uitziet). Ik pikte het uit de Liegebeest-verkiezing
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
"Als je je met smaak, kwaliteit en structuur niet kunt onderscheiden, dan moet je dus Slow Food gaan maken maar het niet doen, concluderen ze. "
Nou, nee. Er staat dat er kansen zijn om met kwaliteit te onderscheiden. Elders staat er zelfs "Kwaliteit, smaak en textuur’ zijn in veel gevallen de beste manier om je te onderscheiden in de markt. Veel succesvolle concepten in de markt hebben daadwerkelijk een onderscheidende smaak dan wel een aantoonbaar betere kwaliteit. In het geval van varkensvlees [kan er gezocht] worden naar nieuwe rassen, houderijsystemen, verpakkingstechnieken etc. om daadwerkelijk onderscheidend te worden. Opereren vanuit een ketenstructuur staat hierbij centraal."
Zo'n streekproduct a la Gijs/Jan Robben/Livar is een heel andere, mogelijke richting. In samenwerking met slagers of andere verwerkers kan het ok best uitdraaien op "echte" streek. Oude recepten laten herleven is zo Slow Food als maar kan zijn. En niet zomaar kopieerbaar.
Als ik te hard ben, zal ik dat graag corrigeren. Heel graag zelfs, want ik gun ze wat, de Nederlandse varkenshouders die - samen met hun dieren - overal aan het kortste eind trekken.
Maar, Wouter, ik kan er niet in lezen wat jij ziet. Regionale uitstraling staat voorop, met verder helemaal niets. Misschien, heel misschien kun je iets met smaak en nieuwe rassen. Daar moet 'onderzoek' naar komen. Maar van 'regionaliteit' moeten ze het dus hebben. Met niets 'echts' eronder. De boeren hebben zelf iets te vertellen en dat laten ze lopen. Ze zijn al echt. Hun dieren ook en ook de zorg waarmee ze ermee omgaan. Dat is wat waard, maar ze vergeten hun verhaal.
Ik begeleid op dit moment een kwalitatief marktonderzoek. Voorlopige eerste conclusie: een forse groep Nederlandse consument prikt radicaal door streeknep heen. Het moet heel geloofwaardig overkomen om stand te houden. Zelfs per ongeluk 'underdesigned' verpakkingen en uitstralingen worden al gewantrouwd.
Waarom kopen ze het ondanks de gevoelde nep toch wel eens en zijn er eerste successen? Het is weer eens wat anders en dat kun je een keertje proberen. Een avontuurtje dus. Dat kan leiden tot vervelende huwelijken.
Wanneer is iets echt en wanneer nep? Als de varkensboeren beweren en aantonen dat hun product uit een bepaalde regio komt, dan kun je hen moeilijk van neppen beschuldigen. De vraag is dan of het wat toevoegd aan het bestaande aanbod. Dat zal dan nog moeten blijken lijkt mij. Op basis van het artikeltje in het AGD ben ik niet overtuigd, maar ik ken de club niet die er achter zit dus het is moeilijk uitspraken doen. De associatie met Slow Food lijkt mij in eerste instantie ver gezocht.
Overigens wel stevige uitspraken op basis van kwalitatief onderzoek Dick: ´een forse groep Nederlandse consumenten prikt radicaal door streeknep heen´. Welke groep? hoe groot is die? Maar wat me nog het meest integreert is dat je schrijft ´het moet heel geloofwaardig overkomen om stand te houden.´ Wat is het nu, moet het geloofwaardig zijn of alleen zo overkomen?
@Dick, Regionale uitstraling is bijvoorbeeld dat je in Gelderland een goede Gelderse rookworst maakt van varkens uit de eigen provincie. Niet veel nep aan. Je zou er zelfs een verhaal over dierenwelzijn aan kunnen verbinden (geen vervoer etc.).
Vroeger was jouw stelling overigens altijd dat consumenten juist niet door verpakkingen of reclame heenprikken. En zeker niet radicaal. Een hoop boze postings kunnen dus naar de prullenbak...
Precies, Rene, ze komen al uit een regio (al zitten de meeste in Brabant). Alleen verdwijnt hun varken in de grote centrale slacht en dan weet niemand meer waar het vandaan komt.
Annechien Ten Have en Wyno Zwanenburg - om maar twee bekende varkenshouders te noemen - kunnen zo hun naam en woonplaats op een varken plakken. Dan komt het alvast weer bij iemand vandaan en wordt het betrouwbaar omdat je er als het ware kunt gaan kijken (waarom niet, met een camera kan bovendien alles). Ik zou het trouwens wel leuk vinden: een varken van een vrouwelijke varkenshouder.
Hoe groot die forse groep is? Dat is nu nog een natte vinger in de lucht. Deze durf ik wel aan: zo'n 15-20% van de bevolking. Niet veel? Dat deel van de totale bevolking bestaat nou juist voor het grootste deel uit de groepen die snakken naar iets nieuws en het geld ervoor over hebben.
Pin de onderzoekers er niet op vast, deze cijfers komen vanuit mijn inschatting en onderzoekservaring. Over de uitkomsten van de onderzoekers zelf zal ik hier zeker rapporteren.