Een, zo op afstand bekeken, sympathieke onderneming, waarvan het management zich in een kleinigheid vergist. En die vergissing (ik kan ook zeggen dat ze doelbewust een potje liggen te misleiden, maar waarom altijd zo onaardig meteen) zou wel eens het gevolg kunnen zijn van de op niks gestoelde verering door Slow Food van Het Streekproduct.
De supermarktorganisatie Plus (prima winkels) heeft met Streekselectie een ‘exclusief leveringscontract’ afgesloten voor het streekmerk Gijs. In Distrifood staat een foto van een hoge ome van de Plusorganisatie met in zijn handen een onsje verpakte gekookte ham. Ham van Gijs.
En alles tegelijk wordt overhoop gehaald. Gijs is gezond, duurzaam en van betere kwaliteit, zegt Streekselectie in Distrifood. Graag, zou ik zeggen, doe mij kwaliteit, en dat gezond hou je maar liever
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Wie kent niet het al sinds eeuwen beroemde spinazie-geitenkaastaartje uit de IJsselvallei dat vorige week het beste nieuwe Streekgerecht werd. Uitgekozen door topbiokok Eric van Veluwen als hoofd van de jury. Zoals iemand van de organsatie al zei: gewone streekgerechten zijn truttig en saai (welke zijn dat eigenlijk?) daarom hebben we nieuwe nodig.
De verzonnen streek. Zelfs producten die weer/nog wel vakmanschap hebben, zijn dus al opgenomen in de Fantasiewereld van authenticiteit en ambachtelijkheid. Dat is alvast makkelijk, want als het aanslaat moet het gekopieerd kunnen worden door grootproducenten.
Beste wouter, ge hebt gelijk. Volkomen. Maar de basis aan dat fenomeen is en blijft het gegeven, dat eerste levensbehoeften commercieel geëxploiteerd ‘moeten’ worden. België was een van de weinige landen waar voor de basisproducten brood en melk een vaste maximumprijs was vastgesteld, en socialisten dat eerder wilden uitbreiden, maar binnen eu-verband sneuvelde dit concept in 2004. Negatief benaderd: we zijn dus overgeleverd aan de leugen en bedrog, die in de levensmiddelenconcurrentie de commercie moeten beïnvloeden. Positief: de drang om een beter product te leveren zou er gestimuleerd door moeten worden.
Het grootste gevaar blijft, waar ook wij over struikelen, begripsbepaling en misbruik van taal.
Wat is worst ? Is dat een product met minimaal 75 procent vlees en 24 procent vet en 1 procent toevoegingen om hygiëne en houdbaarheid te betrachten ?
Of is worst een product dat appelleert aan ‘grootmoeders tijd’ met slimme marketing en minimaal 8 procent onduidelijke stoffen van dierlijke, organische afkomst, sojameel, water, bindmiddelen, anti-oxicanten, kleurstoffen etc. en toch als ‘worst’ verkocht mag worden ?
Weer moet de verloedering van voedsel gezocht worden in de kwalitatief noodzakelijke aanpassingen om kwantitatief honderden miljoenen Europeanen te ‘vreten’ te geven uit een trog met brei. Er zit geen fundamenteel verschil tussen de wijze waarop de varkens in de bio-industrie gevoed worden en de burger afhankelijk is van zijn ‘supermarché-trog’. Een onomkeerbaar proces. Wij gelijken wel een milieuvereniging die angstvallig het zuivere en oorspronkelijke wilt bewaren, maar daar nimmer in zal slagen.
Blijft over: scherp protesteren en ageren tegen taalmisbruik. en dat doet foodblog.
Misschien moet Dick een klein hoekje van het scherm inruimen voor de ‘Leugentrofee’ van de week’. Anti-recame werkt. Mopperen niet.
Voor u een plaatje uit de hemel van het eerlijk (!) koken (gisteren klaargemaakt: vitelotte noir of zwarte truffelaardappel met eigen rucola, getruffeerde olijfolie en fleur de sel): http://picasaweb.google.nl/kookmarieke/Marieke/photo#5240571333505565026
Behartenswaardig: "Anti-recame werkt. Mopperen niet." Inderdaad, het moet met humor en sarcasme.
'Neppers' is bedoeld om ze te verzamelen. Eens in het kwartaal (het moet geen lawine worden) zo'n trofee met bijbehorend persbericht is gauw geregeld. De hele collectie 'neppers' uit ons verleden zijn we aan het uitzoeken om ze allemaal in dat katern te hangen.
Wouter, kun je een voorbeeld geven van een streekproduct? Op de site van Slow Food loopt momenteel een poll over de definitie van een streekproduct, dus ik denk dat er nog niet echt een consensus is over de betekenis van het woord. Op wikipedia praat men over producten die jij niet als streekproducten zou benoemen, maar waarbij het gaat om producten die hun oorsprong hebben in een bepaalde regio/streek.
Met vis is het makkelijker natuurlijk, die komt niet overal voor, maar koeien lopen wel overal, en dan zou kaas dus nooit een streekproduct kunnen zijn (tenzij hij gerijpt is in de grotten die je in geen andere streek vindt, de unieke omstandigheden?). Het hangt volledig af van je definitie, ga je voor streekrecept (daarvan maak ik een streekproduct), of ga je voor een product dat bepaald wordt door geografische factoren als klimaat, grondwater, aarde, etc...
Mijn eigen definitie:
Kleinschaligheid is een essentieel onderdeel, maar streekgebonden recepten/verwerkingswijzen (en nee, die kun je niet van de ene op de andere dag uitvinden!) of streekgebonden producten (nergens anders op deze manier te maken, door onze zilte wind) kunnen wat mij betreft uitgewisseld worden.
Hoeksche Waard Chips, Noord-Limburgse Ovivo pasta, inderdaad niet.
Maar Oosterscheldekreeft, Duindoornwijn uit de Wadden, Drents Heideschaap en Limburgse Stroop wat mij betreft wel.
Stroop ook? Ja, (appel/peren)stroop ook, als dat een lange voorgeschiedenis in die regio heeft (met bijbehorende rassen). Die rassen en pannen kan ik ook meenemen naar Duitsland, maar toch vind ik het een streekproduct...
Ewout, we hebben het hier lang geleden over streekproducten gehad. Nick Trachet definieerde toen wat dat zijn.