Leer kinderen meer over lekker en gezond eten, het liefst ook op school. In Japan gebeurt dat al, op grote schaal. Het gros van de basisscholen heeft namelijk een diëtist in dienst. Hij of zij vervult tal van taken, met als hoofddoel: kinderen kennis van én liefde voor eten geven. Daarvoor trekt de dietist alles uit de kast. Ze bezoekt samen met de kinderen boeren in de omgeving, begeleidt een schooltuinenproject, doet aan poppentheater, geeft voedingsleer, kookt met de kinderen, bepaalt het schoolmenu (in Japan eten de kinderen tussen de middag een warme maaltijd op school), organiseert maaltijden voor de ouders en geeft individuele begeleiding aan kinderen met allergie of andere aandoeningen. De schooldiëtist is geliefd bij de kinderen op school. En bij de overheid, die grif haar salaris betaalt. Want door het inzetten van haar kennis hoopt Japan de trend van verwestering van het traditionele gezonde eetpatroon, met als gevolg bijvoorbeeld overgewicht bij de jeugd, een halt toe te roepen.

Van mij mag zo’n schooldiëtist ook in Nederland stevig voet aan de grond krijgen. Inclusief een oplossing voor het treurige ‘overblijven’ waarbij ieder kind uit zijn eigen broodtrommeltje met sneue boterhammen eet. En inclusief de glorieuze comeback van de schooltuinen (heel welkom ook, zo’n groentepakket in deze crisistijden).

Het erge is nu dat de Nederlandse Vereniging van Diëtisten het project ‘schooldiëtist´ is gestart, financieel ondersteund door de Nederlandse ZuivelOrganisatie. Helaas, het is een oerstom project. Want wat doen ze? Op de deelnemende scholen komt de dietist op bezoek. Deze dame of heer screent de kinderen op lengte, gewicht en eetgedrag. De brave, dunne kinderen krijgen een pluim en kunnen weer gaan. De eerlijke kinderen die invullen dat ze geen groente lusten, of de kinderen met te bolle buikjes worden eruit gepikt, krijgen een brief voor hun ouders mee en moeten naar de schooldiëtist voor begeleiding.

Wat een misser! Want als er iets GEEN lol in eten geeft, dan is het wel deze aanpak. De schooldiëtist wordt ingezet als boeman, als iemand waar je alleen naar toe moet als je het fout doet. Soort schooltandarts dus. Niks geen leuke lessen, projecten, schooltuinen, proeven, koken, spelen. Van mij mag dit project mislukken. Wil de echte schooldiëtist opstaan?

Karine Hoenderdos, dietist en redacteur van Nieuws over kindervoeding
Dit artikel afdrukken