2 min
Gisteren ontstond een felle discussie over de smaak van diervriendelijk vlees. De thread is inmiddels alweer zo lang dat hij onleesbaar wordt. Naar de voorpagina dus met het onderwerp om het nog eens helder te maken. Dat hopen we tenminste, want het is een complex onderwerp.
Marketingspecialisten van de WUR adviseren de beleidsmakers van het ministerie van LNV biovlees voortaan niet meer te verkopen omdat het goed zou zijn voor het milieu (zoals in de jaren '70 en '80 van de vorige eeuw) of omdat het logisch is (zoals het ging heten in de 21e eeuw), maar omdat het diervriendelijker is. Ze ontdekten bovendien dat de consument vlees van een varken uit een bedje van stro lekkerder vindt, ook al hadden ze dat nooit getest met een smaakproef.
Hoe dan ook, biovlees is communicatief kennelijk dood en moet de argumenten van de dierenbeweging maar overnemen. De specialisten denken dat het als vriendelijk vermomde biovlees dat op dit moment volgens hen geen commercieel bestaansrecht heeft dan wél wordt verkocht. Helaas is er het voorbeeld van de Volwaardkip, die tenminste niet bio is maar juist diervriendelijk én lekkerder. Toch pakt hij niet onder het publiek. Ondanks zijn razend lage prijspremium en daadwerkelijk uiterst knappe prijs/kwaliteit verhouding.
Geen woord daarover van de marketingspecialisten. Dat de burger diervriendelijkheid zo sympathtiek vindt, maar als ze als consument voor het schap aan haar portemonnee denkt, is voor de specialisten klaarblijkelijk irrelevant. Ook al koopt diezelfde consument wel een dure Gucci-tas, een Ray Ban zonnebril, ieder jaar het laatste mobieltje en laptopje met breedband ook al heeft ze die niet nodig. Dan hebben we het nog niet over een Ralph Lauren Polo of de Audi in plaats van een net zo goeie Skoda.
Dat vond de redactie raar. Ynte van Dam, van de marketingspecialisten uit Wageningen, vond de redactie stemming maken. Hopelijk geven deze paar overwegingen een beetje context. De redactie vindt nog meer raar. Bio moet om verkocht te worden diervriendelijk worden. Grappig. De activistische dierenbeweging gaat van diervriendelijkheid naar CO2-reductie om z'n zin te krijgen: ophouden met dieren eten. De dierenbeweging is logischerwijs tegen bio omdat het niet duurzaam is, want CO2 onvriendelijk. De onhandige voerconversie van dieren (grosso modo 10 kilo plant voor 1 kilo vlees) is bij bio nl. nog onhandiger. Allemaal aan de planten dus. Dat is het argument van Marianne Thieme's Meat the Truth. Ze krijgt er de kranten en dus het hoofd van de consument mee vol. Niettemin zien de marketingspecialisten die LNV adviseren in de gang van bio naar diervriendelijkheid de oplossing, terwijl de dierenbeweging kennelijk al ziet dat dat punt ook niet genoeg is om de consument diervriendelijk te krijgen. Vlees moet een vegetarische Prius worden. In die communicatiecontext, gaven de adviseurs hun advies.
Vraag: wat willen we nou eigenlijk? Biovlees verkopen terwijl het niet verkoopt en uit duurzaamheidsoverwegingen steeds lastiger te verkopen is dat je het überhaupt zou moeten eten in de hoeveelheden waarin we vlees eten? Of zijn we serieus over diervriendelijkheid?
Vlees blijven we eten, we willen het alleen niet weten. Daar zetten dit soort communicatie-adviezen mogelijk alleen maar meer toe aan.
Bio en diervriendelijkheid zijn 2 gescheiden werelden die geen fluit met elkaar te maken hebben. Intellectueel inhoudelijk niet. Maar dankzij de dierenbeweging ook voor het 'Volksempfinden' niet. Marketing en communicatie zijn 2 uiterst complexe vakken.
Andere vraag: is het de Taskforce menens met bio of wil het alleen nog maar zijn doelstellingen halen? Die 5% koopaandeel die al minstens 5 jaar achterloopt en blijft hangen rond de 2%. Voor vlees ligt dat percentage nog lager en da's natuurlijk lullig als je er verantwoordelijk voor bent.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Hans, het ziet er degelijk uit. Het is degelijk uitgevoerd. De vraagstelling wordt door de opdrachtgever relevant geacht. Allemaal juist. Frederieke treft geen blaam.
Het belangrijkste aspect staat er alleen niet in: waarom kopen mensen geen biovlees, terwijl Wakker Dier en de PvdD de publieksperceptie van bio nou juist de afgelopen jaren van de diervriendelijkheidsattributen hebben voorzien die deze scriptie als 'nieuw te communiceren' naar voren brengt?
Het is dus alsof het onderzoek in zalige onwetendheid van de werkelijkheid is uitgevoerd.
Sensorisch onderzoek is overigens vooral niet wat ik voorstel. In deze studie is de imaginaire smaak van een in de mond gelegde moraal gemeten; dat was ook de bedoeling. Natuurlijk smaakt 'beter voor dieren' in mijn hoofd beter. Eten van wreedheden is immers niet fijn.
Vervolgens is echter wel degelijk hardop geconstateerd dat het diervriendelijk vlees als lekkerder wordt gezien. Er is zelf geconstateerd dat de consument bij biovlees bereidingstips moet krijgen omdat het nou eenmaal heel makkelijk is om lekker en ethisch OK vlees te verprutsen. Dat zou dodelijk zijn voor vervolgaankopen, zegt de scriptie.
En dat nieuws kwam in een volstrekt serieus blad voor de vleeswereld: Meat & Meal. Van daaruit verspreidde het zich verder in de professionele pers
Frederieke Vermeer moet je beoordelen op het uitvoeren van een scriptie vlgs de regels van de onderzoekskunst. De begeleiders op het stellen van de relevante vragen, het daarin counteren van de opdrachtgever, het bepalen van wie je het beste welk onderzoek kunt laten doen, onder welke voorwaarden én het begeleiden van het leven dat het uiteindelijke onderzoeksproduct gaat leiden in het publieke domein. M.n. als het nogal zichtbaar zal zijn.
Ik geloof dat ik daarmee wel zo ongeveer gezegd heb wat ik er nog over wilde schrijven: ik vind het wonderlijk dat WUR-vertegenwoordigers dat niet zien.
Een onderzoeksinstelling moet zich realiseren dat 'maar een studentenscriptie op een deelaspect' van deze zichtbaarheid niet 'zomaar een studentenscriptie op een deelaspect is' als die een eigen leven gaat leiden.
Aan deze woorden mag je overigens de conclusie verbinden dat studenten wanneer ze worden uitgenodigd om onderzoek uit te voeren waarvan de resultaten zichtbaar zullen zijn, goed tegen hun opdrachtgever beschermd moeten worden. Ik kan me nl. heel goed voorstellen dat Frederieke wel degelijk de relevante vraag heeft gezien: de overgang van iets vinden van biovlees naar het kopen daarvan.
Dat is een al heel lang bekende vraag, beter bekend als het contrast tussen de willige geest van de Burger en het zwak van de Consument voor goedkoop vlees. Dit onderzoek en het feit dat de WUR en zijn opdrachtgever het relevant vinden en als zodanig naar buiten brengen/laten komen (hoe dat gegaan is weet ik niet), laat mij schrikken. Het feit dat die vraag te ingewikkeld zou zijn, vind ik nl. geen excuus om een serieuze student op een zo zichtbaar terrein irrelevant, cq. 'zijspoor'-onderzoek te laten doen.
"Ze ontdekten bovendien dat de consument vlees van een varken uit een bedje van stro lekkerder vindt, ook al hadden ze dat nooit getest met een smaakproef."
Maar hier geraak ik toch niet over uit.
ik denk ook niet dat 'we', ik in ieder geval ons distantieren van de scriptie, snel er helemaal doorheen lopend ziet het er gewoon goed en degelijk uit. Dat er een aanpak wordt gekozen (zonder sensorisch onderzoek) die men hier jammer vindt is niet anders, een student laat prima zien wat en hoe je zaken onderzoekt, en komt ook met resultaten. Niet het hele radarwerk nee, maar een stapje (zoals Ynte al aangaf), of meerdere.
Gelukkig zijn er nog onderzoeksprojecten als Welfare Quality waar onderzoek gedaan kan worden dat zowel sensorisch, vragenlijsten focusgroepen, op lokatie in het veld enz enz gebeurt. Schreeuwend duur wellicht t.o.v. student werk, maar anders kan je niet de verschillende factoren combineren en onderzoek doen waar je 10 jaar ervaring voor nodig hebt.
Dick, het is inderdaad zo dat studentenscipties integraal deel uitmaken van een opleiding en dat wat er in wordt gesteld ook iets zegt over wat de studenten binnen kort tijdsbestek ook meenemen naar het beroepsleven.
Dus a) ik sluit me aan bij Hans zijn standpunt dat "de charme van betrokken high brow amateurs van 'de begintijd' er niet mag afgaan", b) dat Wageningen of universiteiten moeten begrijpen dat wat hun studenten publiceren ook ietszegt over hun opleidingen.
Hans, je zegt "PS "redactie" en Dick, ik sluit me bij Ynte aan dat jullie wel wat media-trekjes krijgen (te vroeg in een post kwalificaties hanteren als 'onzin-onderzoek' e.d.)."
Dat ben ik niet met je eens - het heeft niks met 'mediastatus' te maken. Waarom niet, leg ik over een paar dagen uit, want ik was al van plan er een posting aan te wijden. Naast Ynte van Dam en Martin Woestenburg gaf me vandaag een derde goed geinformeerde persoon rond Wageninger gebruiken aan dat het wellicht wat te overdreven is om een studentenscriptie zo serieus te nemen en meteen zo duidelijk positie te kiezen. Jij bent nu de vierde. Als drie reacties al een patroon vormen, vormen vier dat zeker.
Vooruit, alvast een tipje, dan weet jij al genoeg: studentenscripties zijn ook Wageningen, zeker als ze bestemd zijn voor een zo serieus orgaan als de bio Taskforce en begeleid zijn door serieuze docenten.