Stadslandbouw is meer dan gezellig met de buren de gezamenlijke moestuin wieden of vlierbloesems plukken om er siroop van te maken. Je blijkt er ook nog slank van te worden.
Terwijl Amsterdammers klagen over het loeien van koeien, staan in Rotterdam de varkens van het Varkenshuis zonder gedoe midden in de buurt. Straks gaat die buurt, die er zelf voor zorgt, ze ook nog zelf opeten. In Rotterdam, van oudsher de stad van geen woorden maar daden, wemelt het van de stadslandbouw-inititatieven: van gezamenlijke moestuinen tussen de flats tot volledige akkers op daken van gebouwen, met schapenkuddes, bijenkasten, streekmarkten en restaurants die de lokale oogst verwerken. In de Maasstad werkt het anders dan aan het IJ. Vooruitlopend op de landelijke Dag van de Stadslandbouw op zaterdag 27 april, wordt de 25e in de Rotterdamse Doelen dan ook het congres 'Dag van de Stadslandbouw' georganiseerd.
Stadsbouwlandbouw dient geen praktisch nut. Het verbindt mensen met hun voedsel, stellen de voorstanders. Het is niet duurzaam (er wordt water en mest verknoeid en de producten zijn vervuilder), het zorgt niet voor meer voedsel, noch in de stad, noch op aarde (de rendementen zijn lager en de kringlopen minder gesloten). Meer groenten eten, met je handen in de aarde wroeten, leren waar de radijsjes en sla vandaan komen, een groenere en schonere leefomgeving en niet te vergeten het sociaal verband zorgen echter voor positieve effecten, zeggen de voorstanders.
Dat blijkt te kloppen. Het verbinden van mensen met hun eten heeft een bewezen gezondheidseffect. Uit wetenschappelijk onderzoek dat werd gepubliceerd in The American Journal of Public Health blijkt dat stadstuinieren tot een verbetering van de BMI van mensen leidt. Het onderzoek, door onderzoekers van de University of Utah, toont aan dat de BMI van 198 stadstuinders ('community gardening participants') in Salt Lake City significant afnam in vergelijking met 3 controlegroepen (niet stadslandbouwende buren, broers/zussen en echtgenoten). De onderzoekers concluderen: "De gezondheidsvoordelen van community gardening zouden wel eens verder kunnen strekken dan het bevorderen van de groenten- en fruitconsumptie van de tuiniers. Gezamenlijke stadstuinen zouden door de publieke gezondheidsautoriteiten die op zoek zijn naar de kenmerken van een buurt die een positief gezondheidseffect hebben als een waardevol element overwogen kunnen worden." Om het eenvoudig te zeggen: van stadslandbouw word je slanker.
Fotocredits: Dakakkers, Rotterdam, facebook
Dit artikel afdrukken
Stadsbouwlandbouw dient geen praktisch nut. Het verbindt mensen met hun voedsel, stellen de voorstanders. Het is niet duurzaam (er wordt water en mest verknoeid en de producten zijn vervuilder), het zorgt niet voor meer voedsel, noch in de stad, noch op aarde (de rendementen zijn lager en de kringlopen minder gesloten). Meer groenten eten, met je handen in de aarde wroeten, leren waar de radijsjes en sla vandaan komen, een groenere en schonere leefomgeving en niet te vergeten het sociaal verband zorgen echter voor positieve effecten, zeggen de voorstanders.
Dat blijkt te kloppen. Het verbinden van mensen met hun eten heeft een bewezen gezondheidseffect. Uit wetenschappelijk onderzoek dat werd gepubliceerd in The American Journal of Public Health blijkt dat stadstuinieren tot een verbetering van de BMI van mensen leidt. Het onderzoek, door onderzoekers van de University of Utah, toont aan dat de BMI van 198 stadstuinders ('community gardening participants') in Salt Lake City significant afnam in vergelijking met 3 controlegroepen (niet stadslandbouwende buren, broers/zussen en echtgenoten). De onderzoekers concluderen: "De gezondheidsvoordelen van community gardening zouden wel eens verder kunnen strekken dan het bevorderen van de groenten- en fruitconsumptie van de tuiniers. Gezamenlijke stadstuinen zouden door de publieke gezondheidsautoriteiten die op zoek zijn naar de kenmerken van een buurt die een positief gezondheidseffect hebben als een waardevol element overwogen kunnen worden." Om het eenvoudig te zeggen: van stadslandbouw word je slanker.
Fotocredits: Dakakkers, Rotterdam, facebook
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Er staat in het oorspronkelijke stuk niet dat de BMI "significant afnam", er staat dat die lager was. De interpretatie-fout in en over deze studie komt doordat de eerste testgroep niet a-select tot stand is gekomen ten behoeve van de studie. Een logische causale keten is: bewust bezig met eten ->> doet aan stadstuinieren. Andersom ligt minder voor de hand en is ook niet aangetoond.
Zullen we eens ophouden dit soort slechte wetenschap hier te publiceren?
Jan
Over wetenschap gesproken. Nu staat hierboven weer dat groenten geteeld in de stad meer vervuild zouden zijn, terwijl dit door bodemexpert Paul Romkens (zelfde instituut als waar onderstaande 'stadsecoloog' vandaan komt) danig wordt genuanceerd. Zie het verslag van de bodemlezing die hij in 2011 bij de gemeente Rotterdam heeft gehouden. Of kom naar ER Groeit op de Publieksdag van de Stadslandbouw, daar beantwoordt Hans Groenendijk van DCMR al uw vragen in de workshop 'Tot de bodem' (en kun je genieten van de gezellige, sociale aspecten van stadslandbouw). In het gemeentelijk bodembeleid staat 'reguliere' landbouwgrond overigens te boek als 'zeer licht verontreinigd'.
Groente uit de stad zou niet gezond zijn, aangezien de lucht in de stad viezer is dan er buiten en Rotterdam is de stad met de slechtste luchtkwaliteit in Nederland.
Stads tuinieren=extra beweging en je eigen te veel geteelde groente's e.d. eten of verdelen of thuis zelf verwerken. Alleen hierdoor zal dit effect al op treden.
@Jordi Kolenbrander: bodem en luchtkwaliteit blijven terugkerende veel gestelde vragen. Ik vind de luchtkwaliteit in Rotterdam zorgwekkend maar vooral voor mijn longen en die van de kinderen die opgroeien in de stad.