Polman will argue this week in a major speech in London that the world economy has to take a new approach to agricultural production. He will say that, based on United Nations figures, the global population will be 9.6bn by 2050 and that the extra 3bn mouths to feed will need an increase in production of 70pc.
"According to the WWF, the world currently lives off 1.3 worlds in terms of use of resources," Polman said. "When you add 3bn people and increased standard of living, that figure rises to three Earths if you live like the US or the UK. That is just not going to work. We need to change things."
Ever increasing food inflation is causing another stress in the system as supply fails to keep up with demand. Polman will say in the speech that the world is moving into "dangerous territory".
Last week, the US department of agriculture said that the ratio of global stocks to demand would fall to "levels unseen since the mid-1970s".
"One of the main things in food inflation is that it has attracted the speculators for short-term profit at the expense of people living a dignified life," Polman says. "It is difficult to understand that if you really want to work for the long-term interests of society." He revealed that he has spoken to the European Commission's commissioner for internal markets, Michel Barnier, about the issue. Polman says that speculators should be forced to disclose their positions.
Polman suggests four practical proposals for change in agriculture – the development of more sustainable farming models to produce more food, a dramatic boost in investment to hit the UN's Food and Agriculture Organisation's target of $83bn (£52bn) a year to meet increasing demand, the ending of "market-distorting" subsidies which promote, for example, the production of unsustainable first-generation biofuels and the freeing up of trade and the end of European Union subsidies that discriminate against poorer nations.
Daar staat (van achter naar voren):
1. stop de subsidies binnen de EU aan bijv. Nederlandse, Franse en Duitse boeren die de markt verpesten voor boeren in armere landen die goedkoper kunnen werken, maar geen poot aan de grond krijgen door het markt-verpestende effect van de gevestigde rijke orde
2. zorg voor wereldwijde liberalisatie van markten zodat plekken waar voedsel het goedkoopste gemaakt kan worden volop in productie komen
3. stop geen geld meer in biobrandstoffen die concurreren met voedsel
4. subsidieer 'duurzame landbouw' zodat we die tenminste goed en goedkoop kunnen inkopen
Er is één dingetje waar de oplettende lezer even op moet letten: waarom is vrijhandel goed en speculatie niet? Dat hoort immers bij een vrije markt.
Polman's positie is duidelijk: het is helemaal niet de bedoeling dat de markt compleet vrij is. Hij wil de goedkoopst mogelijke grondstoffen in kunnen kopen.
De facto zegt hij dan ook, geef mij een vrijbrief, dan zorg ik ervoor dat de wereld te eten heeft tegen een redelijke prijs en kan ook de rest van de economie zich blijven ontwikkelen.
Vraag: hoe gaan die vier maatregelen uitwerken?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Beste Lezers,
Ongetwijfeld wil Unilever zo goedkoop mogelijk producten inkopen. Maar speculatie door middel van financiele producten met wat voor product dan ook is een gevaar, wat vrijwel altijd te kort doet aan de producenten.
Speculatie met financiele producten van goederen en diensten is een doorgeschoten vorm van vrijhandel. De voordelen komen bij financiele partijen in deze wereld terecht die geen enkele binding met het product zelf hebben en alleen op financieel gewin uit zijn. De financiele crisis waar we nu in leven is het gevolg van het volledig loskomen van het product en de waarde van het product door financiele handelingen van die financiele partijen als banken. Door het gedrag van banken moeten we nu als belastingbetalers vele miljarden in banken stoppen om het financiele systeem in tact te laten.
Uiteindelijk gaat het om de verdeling van het geld in heel de keten van procucent tot consument. Financiele speculatie met producten maken het product alleen duurder verder in de keten. Het betekend dat er uiteindelijk minder voor de producent overblijft.
Jos Looije
Bovenstaande lijkt logisch, maar is het niet. Unilever kan 2 strategieen kiezen. Of de wereld afgrazen opzoek naar de goedkoopste partijen. Of samenwerken met partijen en afspraken maken over prijs en kwaliteit. Dit lijkt duurder, maar dat hoeft niet zo te zijn als de kwaliteit constanter is en er minder energie hoeft te worden gestoken in het steeds maar opnieuw leggen van contacten.
Op kleine schaal werkt de vrije markt namelijk soms tegenovergesteld aan de doucheputjesregel (vraag stroomt naar het laagste prijspunt). Zo betalen wij als consument graag wat meer bij die ene slager die altijd zo mooi vlees heeft, of bij die supermarkt waar het naar vers gebakken brood ruikt.
In de handel en landbouw zie je dat ook vaak. Groothandels betalen juist meer dan de geldende handelsprijs omdat ze graag zaken doen met vaste partijen. Dat geldt zover ik weet bijvoorbeeld voor de één ster varkens van Albert Heijn. Ook als ik mijn luxe Texelaarlammeren naar de grootslachter in Sluis breng, leveren ze meer op dan de handelsnotering. Omdat zo'n producent er baat bij kan hebben om niet zelf de hele markt af te sjouwen op zoek naar passende kwaliteit.
Wellicht gaat deze theorie niet op voor grootmachten zoals Unilever omdat die lever koste wat kost het goedkoopste willen. Maar dan krijg je dus incidenten zoals de varkenscrisis, waar een iets beter ketenbeheer een hoop had kunnen voorkomen. Als Unilever juist op dat laatste belangrijke deel kwaliteitscontrole wil bezuinigen, moeten wij dan willen dat zij ons eten fabriceren?
Kortom, de wereldprijs zou je niet moeten beschouwen als de maximaal te betalen prijs voor een product, maar als een basisprijs waarvoor je het altijd kwijt kan. Op basis van deze prijs gaan producent en afnemer afspreken wat voor verdere kwaliteitsgaranties ze geleverd willen hebben en leggen die extra kosten vast.
In 2007/8 werd er ook veel gespeculeerd met voedsel. Uitendelijk kwamen grote hoeveelheden graan op havenplaatsen te liggen rotten, omdat het te duur was om er fysiek - ipv alleen op papier - wat mee te doen. Iemand moet daar gruwelijk veel geld aan verloren hebben.
Speculatie is net als een piramidespel. Het is onmogelijk dat iedereen er wat aan verdient.
Veel retweets vanmorgen op dit item. Niettemin is de activiteit in dit draadje nog beperkt. Ik hoop dat het aanwakkert, want het onderwerp is een van de belangrijkste in de geschiedenis van de toekomst die zich nu aan het vormen is. Paul Polman ziet wat mij betreft heel goed hoe de hazen gaan lopen:
1. de 'oude' wereld maakt bulk en is daarvoor te duur; doordat het de middelen 'opvreet' die nieuwe gebieden in veel hogere producties kunnen brengen remt de oude wererld de productie-groei van voedsel en remt het welvaartsspreiding
2. speculatie ontwricht het systeem. a) het maakt grote spelers kwetsbaar omdat het hun inkopen te duur kan maken - met faillissementen als gevolg binnen enkele maanden - zodat we het risico lopen dat grote etenswarenmakers verdwijnen voor er iets voor in de plaats komt, b) omdat hge kosten voor eten zorgen krimp in de rest van de economie en de welvaartsspreiding die nodig is om mensen overal ter wereld en zodanig inkomen te laten verdienen dat ze eten kunnen kopen. Als ze het niet kunnen betalen is nl. niemand bereid het te maken. En honger ... leidt tot nemen en oorlog.
Niettemin: Polman toont zich een socialist en liberaal tegelijk. Hoe kan dat? Wat betekent het? Heeft hij dat zelf al verteerd? Ik denk het niet.
Paul Polman zegt in hetzelfde interview:
"There is still too much pressure on short-termism in terms of the drivers of success. It is interesting, because the same consumer who is demanding change is encouraging that behaviour because it is their money and their pension funds that are chasing that shorter-term return. The average holding of a Unilever share in 1960 was 12 years; 15 years ago it was about five years, now it is less than a year, sometimes half a year. Our stock is not an exception."
Hiermee is direct aangegeven dat niet het belang in het bedrijf maar acuut winstbejag de drijfveer is van veel beleggers.
Ik vind het onjuist van Dick om te stellen dat speculeren bij een vrije markt hoort. Zeker niet als het gaat om grondstoffen. Er is destijds, 2007/2008, een onderzoek naar speculatie gedaan en er werd niet veel relevants gevonden. Als ik me goed herinner werd er alleen gezocht bij bedrijven die ook in die handel actief zijn en vergaten ze de buitenstaanders.
Je moet aan beurshandel in grondstoffen een afname en leveringsplicht koppelen om ongewenste speculanten buitenspel te zetten. Hilarisch zou het worden als een of andere yup, drie hoog in Amsterdam, bij het ontwaken 's middags 1000 ton tarwe voor het portiek heeft liggen.
Als je dat hele interview leest geeft Polman aan dat productie eveneens lokaler plaats moet vinden, dus vind ik dat Dick het enigszins uit het verband trekt. Verstorende subsidies verhinderen dat er op goedkopere plaatsen productie plaatsvind. De dumppolitiek van de overschotlanden.
De vraag hoe het uitwerkt? Als Unilever oprechte plannen heeft om eerlijke handel en productie/consumptie op "best haalbaar evenwicht" basis te gaan doen hebben ze vele malen meer mijn vertrouwen als welk politiek kopstuk ooit.