U bent het nl. als u denkt dat goed eten vers is en zelf klaargemaakt.
Luddieten ontlenen hun naam aan hun 18e eeuwse voorman Ned Ludd. Zijn volgers waren lieden die het liever zonder techniek deden en de Industriële Revolutie wilden terugdraaien. Handwerk zou beter zijn. Veel natuurlijker. Het zou menselijk zijn en een betere maatschappij opleveren.
Het klinkt heel vertrouwd en typisch vroeg 21e eeuws. De moderne hippe Luddiet weet niet dat hij zo ouderwets is als de pest en realiseert zich niet dat mensen sinds ze stopten met jagen dankzij steeds meer technologie eindelijk romantici konden worden. Dat zeggen de niet-Luddieten.
De media zijn luddiet en wij dus ook: eten moet vers en slow zijn, anders is het eigenlijk niet goed. Of bent u ontsnapt aan de greep der beïnvloeding en heeft u een originele mening?
Gisteren stuurde Nick Trachet me een tekst van Rachel Laudan, de auteur van de Gastronomica Reader. Laudan rekent af met het 200 jaar geleden ook populaire natuurlijkheidsactivisme.
Er staan woorden in haar tekst in die je niet van een culinair schrijfster zou verwachten. Misschien zou je de hele tekst wel niet verwachten.
Zou u mij een ongelofelijk plezier willen doen en haar stuk (het zijn een paar pagina's, maar zeer de moeite waard) of de regels in de volgende kolom lezen en aangeven wat er voor gevoelens in uw hoofd opkomen?
If we assume that good food maps neatly onto old or slow or homemade food, we miss the fact that lots of industrial foods are better. Certainly no one with a grindstone will ever produce chocolate as suave as that produced by conching in a machine for 72 hours. And let us not forget that the current popularity of Italian food owes much to two convenience foods that even purists love, factory pasta and canned tomatoes. Far from fleeing them, we should be clamoring for more high-quality industrial foods.
Nostalgia is not what we need. What we need is an ethos that comes to terms with contemporary, industrialized food, not one that dismisses it; an ethos that opens choices for everyone, not one that closes them for many so that a few may enjoy their labor; and an ethos that does not prejudge, but decides case by case when natural is preferable to processed, fresh to preserved, old to new, slow to fast, artisanal to industrial. Such an ethos, and not a timorous Luddism, is what will impel us to create the matchless modern cuisines appropriate to our time.
U weet het toch wel hè, 2010 is het jaar van het conservenBIcentennium?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Laatste reminder. Zonet heb ik naar twaalf personen de bevestiging gestuurd voor de kreeft en oesterproef middag. Mocht er verder nog behoefte zijn om bij ons in Wageningen langs te komen, stuur me dan even een e-mail. Er zijn nog een paar plekjes.
Een kleine reminder. De Top/foodlog- kreeft en oesterproefmiddag volgende vrijdag staat nog steeds op de agenda. Mochten er nog mensen zijn die het leuk vinden om langs te komen in onze (nieuwe) keuken dan kan dat. We hebben nog een paar plekjes beschikbaar. Graag wel even via de e-mail aanmelden.
Wouter, leuk, ik zal me aanmelden, fijn dat foodlog weer vaker uit cyber stapt (wat was de kippenproeverij vorig jaar goed!). Ik herinner me ook dat er een idee leefde om een peperproeverij te organiseren? In december doen of zo?
De kreeft en oester proef/snoeperij is definitief gepland op : vrijdag 1 oktober , 15.00 hr tot maximaal 18.00 (uitloop met drankje naar 19.00). Locatie: agrobusiness park 10, 6708 PW Wageningen. Routebeschrijving is te vinden op www.top-bv.nl
Op dit moment hebben we 4 aanmeldingen (@ Dick, meld je je ook even aan :-) )
Zoeken naar de vraag die Dick wellicht bedoeld, kom ik hier terecht. Eergisteren, laat. Een vraag die ik bedoelde voor Robin, maar waar Dick zich over ontfermde.
Willem: 'Het gaat m.i. niet om de rotzooi an sich, maar om de processen, en vooral de mensen, die daar achter zitten. Die moet je aanpakken. En dus de vraag: hoe doe je dat dan?'
Dick: 'Misschien gaat de grootste zet wel uit van consumenten en niet van bedrijven. Die gaan immers uit van koopvee en denken dat zij in hun eentje moeten beslissen over wat er op het schap komt. Misschien moeten we ze dat wel afleren door veel actiever te laten zien en horen wat we willen. Kunnen we dat? Dat is dan de vraag.
Zou het nou ook luddiet zijn om die vraag NIET te stellen?'
Een eerder gevoerde discussie. Kort antwoord: veel mensen (alle?) gedragen zich ook als koopvee. De macht van de aanbieders van rotzooi is ontieglijk groot, qua invloed op koopgedrag. Daar helpt geen nadenkend Foodlogpubliek tegen. Ook geen liberaal gedachtegooed!
Ik hou er niet altijd van, maar goede regels, opgesteld door een goede overheid, zou wonderen kunnen doen.
Het vervolg ken ik: die goede overheid is een utopie (?).