De Britse premier David Cameron wil het huidige uitkeringsstelsel bij ziekte en arbeidsongeschiktheid herijken. Hij vindt dat het huidige systeem mensen met langdurige, maar behandelbare, gezondheidsproblemen te weinig aanmoedigt daar iets aan te doen. Hij heeft daarom Dame Carol Black, adviseur van het Department of Health, gevraagd om uit te zoeken of het haalbaar zou zijn uitkeringen te korten van mensen die zich niet willen laten behandelen.
Belastingbetalers
"Sommige mensen hebben drugs- of alcoholproblemen, maar weigeren behandeling. In andere gevallen hebben mensen gewichtsproblemen waar wat aan te doen valt - maar in plaats van te werken verkiezen ze te leven van een uitkering. Het is niet eerlijk hardwerkende belastingbetalers de uitkeringen op te laten brengen van mensen die de hulp en behandeling weigeren waarmee ze weer een werkend bestaan zouden kunnen opbouwen", aldus Cameron op de BBC News UK.
Volgens opgave van de regering gaat het om zo'n 100.000 mensen die nu een uitkering ontvangen. In totaal krijgen in Groot-Brittannië 2.5 miljoen mensen een Employment and Support Allowance (ESA) uitgekeerd. Voor toekenning is een keuring noodzakelijk. Circa 60% van de huidige uitkeringsgerechtigden krijgt de uitkering al langer dan 5 jaar, meldt de BBC.
'A little stupid stunt'
Het plan roept een storm van protest op. Volgens voormalig alcoholist en politiek adviseur Alastair Campbell is Cameron 'zielig' en neemt hij het probleem van verslaving niet serieus. Diverse kranten noemen het plan 'a stupid little stunt'. Cameron krijgt het verwijt dat echte wereldleiders wel wat beters hebben om zich mee bezig te houden, onder verwijzing naar Merkel, de Oekraïnecrisis en de problemen van Griekenland. Vertegenwoordigers van belangengroeperingen bestrijden dat dikke mensen niet geholpen zouden willen worden. "Velen hebben alle mogelijke diëten al geprobeerd en zijn nog steeds te dik. Dus denken dat ze niet geholpen willen worden, is niet waar", citeert de Daily Mail. De politieke oppositie schrijft Camerons initiatief op het conto van de 'ideologische minachting voor degenen met een uitkering' die eigen is aan deze regering. Alle mogelijke middelen om het uitkeringsbedrag omlaag te brengen worden met twee handen aangegrepen, stelt Ukip deputy chairman Suzanne Evans.
Geen individuele verantwoordelijjkheid
Onder gezondheidsexperts raakt inmiddels de gedachte geaccepteerd dat afvallen en afkicken weliswaar behandelbaar zijn door minder te eten of het verslavende middel niet meer nemen, maar dat het werkelijke vraagstuk daarmee niet is opgelost. De vraag is immers waarom mensen daar zoveel moeite mee hebben en hoe het mechanisme dat hen daar van afhoudt kan worden doorbroken. Dat blijkt een buitengewoon taai maatschappelijk vraagstuk, waarvan de verantwoordelijkheid maar voor een beperkt deel op de schouders van een individu kan worden gelegd. Premier Cameron lijkt daar echter minder moeite mee te hebben.
Fotocredits: 'No Wasted Chair Space', Tony Alter
Dit artikel afdrukken
Belastingbetalers
"Sommige mensen hebben drugs- of alcoholproblemen, maar weigeren behandeling. In andere gevallen hebben mensen gewichtsproblemen waar wat aan te doen valt - maar in plaats van te werken verkiezen ze te leven van een uitkering. Het is niet eerlijk hardwerkende belastingbetalers de uitkeringen op te laten brengen van mensen die de hulp en behandeling weigeren waarmee ze weer een werkend bestaan zouden kunnen opbouwen", aldus Cameron op de BBC News UK.
Volgens opgave van de regering gaat het om zo'n 100.000 mensen die nu een uitkering ontvangen. In totaal krijgen in Groot-Brittannië 2.5 miljoen mensen een Employment and Support Allowance (ESA) uitgekeerd. Voor toekenning is een keuring noodzakelijk. Circa 60% van de huidige uitkeringsgerechtigden krijgt de uitkering al langer dan 5 jaar, meldt de BBC.
'A little stupid stunt'
Het plan roept een storm van protest op. Volgens voormalig alcoholist en politiek adviseur Alastair Campbell is Cameron 'zielig' en neemt hij het probleem van verslaving niet serieus. Diverse kranten noemen het plan 'a stupid little stunt'. Cameron krijgt het verwijt dat echte wereldleiders wel wat beters hebben om zich mee bezig te houden, onder verwijzing naar Merkel, de Oekraïnecrisis en de problemen van Griekenland. Vertegenwoordigers van belangengroeperingen bestrijden dat dikke mensen niet geholpen zouden willen worden. "Velen hebben alle mogelijke diëten al geprobeerd en zijn nog steeds te dik. Dus denken dat ze niet geholpen willen worden, is niet waar", citeert de Daily Mail. De politieke oppositie schrijft Camerons initiatief op het conto van de 'ideologische minachting voor degenen met een uitkering' die eigen is aan deze regering. Alle mogelijke middelen om het uitkeringsbedrag omlaag te brengen worden met twee handen aangegrepen, stelt Ukip deputy chairman Suzanne Evans.
Geen individuele verantwoordelijjkheid
Onder gezondheidsexperts raakt inmiddels de gedachte geaccepteerd dat afvallen en afkicken weliswaar behandelbaar zijn door minder te eten of het verslavende middel niet meer nemen, maar dat het werkelijke vraagstuk daarmee niet is opgelost. De vraag is immers waarom mensen daar zoveel moeite mee hebben en hoe het mechanisme dat hen daar van afhoudt kan worden doorbroken. Dat blijkt een buitengewoon taai maatschappelijk vraagstuk, waarvan de verantwoordelijkheid maar voor een beperkt deel op de schouders van een individu kan worden gelegd. Premier Cameron lijkt daar echter minder moeite mee te hebben.
Fotocredits: 'No Wasted Chair Space', Tony Alter
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#25 Albert: mooi opgezocht :) Voor het gehele vergelijk zou je dan ook nog de uitkeringsniveau's erbij moeten halen. In de blogs van Asha ten Broeke uit #11 bleek dat het krap aan kon om in NL 'gezond' (volgens de Schijf van Vijf) te eten, maar dat je dan verder nauwelijks geld over hebt én je heel wat af moet fietsen. Als je niet heel goed kan lezen/rekenen koop je al gauw iets te duurs en zit je over je maximale geldbedrag. M'n (vroeger) alleenstaande onderbuurvrouw met 2 kinderen bleek geen pleisters/zwachtels etc in huis te hebben toen ze haar hele hand had opengehaald; zoiets kopen was 'te duur', oftewel zulke aanschaffen moesten vermeden worden. Ze at dan maar vaak het goedkoopste wat er te krijgen was, en dan kom je toch gauw uit op een eenzijdig dieet van brood en patat.
Wel ken ik intelligente mensen, studenten, mensen zonder werk en weinig geld, die houden geld over elke maand terwijl ze goed eten. Die gaan echter wel stad en land af, skippen na marktdagen overgebleven fruit/groente, weten waar de bakker z'n brood weggooit om het daar weer weg te halen, en hebben een goedkope kamer of wonen anti-kraak. Kunnen 1x per jaar op vakantie en af en toe nog uit. En zijn verder wel aardig gezond. Dán heb je niks te klagen. Maar daar moet je wel creatief en intelligent voor zijn, dat zijn niet alle uitkeringstrekkers.
Graag wil ik even wat mythes ontkrachten over prijsnivo's. Uiteraard weet ik niet waar de Aldi's in Groot-Brittannië allemaal staan (het lijkt me toch, dat ze vooral in de armere wijken aanwezig zullen zijn). Maar op deze webstek kun je de prijzen voor levensmiddelen bij verschillende Britse supermarkten vergelijken. De Britse Pond (GBP) kost 1,35€. Daar gaan we:
Een appel gaat al weg bij de Aldi voor 14 pence per stuk (zal omgerekend 1 GBP/kg zijn).
Peren kosten 12p/stuk.
Aardappels kosten daar 64p/kg.
Broccoli kost 45p/stuk.
IJsbergsla kost 45p/stuk.
Dit is niet het gehele assortiment daar, maar ik moet zeggen dat het assortiment groente en fruit klein is. Is in NL niet veel anders bij de Aldi.
Als je pech hebt, zit er alleen een Tesco in de buurt. Die biedt wel veel meer keus. Daar zien we het volgende:
Appels vanaf 1,29GBP/kg.
Peren vanaf 1,64GBP/kg.
Aardappels 70p/kg.
Broccoli 1,40GBP/kg.
IJsbergsla 49p/stuk.
Het is er inderdaad iets duurder dan de goedkope Nederlandse supermarkt (Dirk) die mijn referentie is. Maar het zijn dus geen appels van een GBP per stuk, behalve misschien als je ze bij de Britse variant van de AH Togo haalt...
Ook in Nederland zijn er arme mensen die hun kinderen met de laatste centen naar de patatzaak op de hoek sturen. Met prijsnivo's heeft dat niets te maken.
Jos #21 Het gaat soms ook om mensen met schulden/betalingsverplichtingen, die in een positie zitten dat ze daar niet 1-2-3 meer uitkomen. Andere factoren zoals niet vooruit kunnen kijken, geld wat aan roken opgaat etc. Tis niet dat alle mensen met een uitkering ook direct bij de Voedselbank mogen aankloppen, daar zijn meer problemen voor nodig.
80 euro voor 5 mensen is wel heel knap overigens! In m'n studententijd zat ik op 30-35 euro voor mezelf, als er mensen kwamen eten ging dat erover heen. Heel in het begin toen ik op pizza en blikvoer leefde kon ik 't van 20 euro doen. Mijn moeder kon vroeger ook goedkoop voor 10 man koken, groot inkopen, joekel van een vriezer, altijd de goedkoopste groenten (seizoensgroente), nog een moestuintje en elke dag minstens 2 uur bezig met eten klaarmaken, vaak langer als er brood gebakken moest worden etc. Ain't nobody got time for that now!
Bredere aanpak, op alle rlevante fronten lijkt de enige manier, eens. En ja £1 voor een appel is duurder dan £0.70 voor een mars bij je locale koffieshack in Engeland (noem het wat je wil, costa whatever). Maar in de (super)markten is dat meer £1 vooreen kilo inderdaad ( afhankelijk wanneer en waar ze vandaan komen). Die negatieve spiraal is essentieel in het probleem maar laten we aub reeel blijven, die is vrij snel 'bewuster' te maken als je het laat zien. @Otto en @albert hebben terechte voorbeelden. @Theo, hoe moet ik het dan noemen? De locale turkse markt?
@Astrid en Otto, ik denk dat wij het wel eens zijn. Hoewel het verhaal van Otto in #18 me een beetje stug in de oren klinkt (maar ja, een konijn dat twee felle lampen op zich af ziet komen, blijft ook stokstijf zijn noodlot afwachten...), ben ik wel bekend met ander onderzoek dat een negatieve spiraal laat zien voor mensen die in benarde posities zitten. (Vooral slecht slapen speelt daarin een sleutelrol.)
Om zonder meer een korting op uitkeringen in te stellen voor mensen die te dik zijn, lijkt me averechts werken. Maar als het onderdeel is van een breder pakket aan maatregelen, waarin problemen integraal worden aangepakt (sociale omgeving, slaapproblemen, leren bewegen, leren koken, leren boodschappen doen, doelen stellen in het leven, ruzies bijleggen) dán kan het een goede stok achter de deur zijn. Laat Cameron Jamie Oliver tot zijn Minister van Volksgezondheid benoemen. Bij wijze van spreken.