Vanmorgen stuurde foodloglezer Hans Rutten van het Innovatie-Netwerk me een berekening, die weer een variatie is op de mijne, waarin ik liet zien dat het aantal dode dieren af- in plaats van toeneemt. Hij vond dat ik het aantal dode dieren niet mocht relateren aan het aantal levende. Het aantal dode dieren stijgt procentueel wel degelijk. Ik relateerde ze in mijn berekeningen aan het totaal aantal dieren. Dan blijkt dat er juist meer blijven leven dan er doodgaan. Hans vond dat ik dat niet had mogen zeggen onder de noemer '% groei dode dieren'. Dat klopt. Aan het punt doet het echter niets af: het totaal aantal dieren neemt toe en het aantal dode daarbinnen neemt af.
Dat is nogal wiedes ook. Varkenshouders willen zelf niet meer dode dieren op het totale aantal dat zij produceren, maar juist meer gezonde. Varkenshouders zijn niet gek en hebben juist daarom ook niets te verbergen, al schijnen zowel Varkens in Nood als inmiddels het ministerie van LNV te denken dat ze het liefst geld, en dus dode biggen, over de balk willen smijten. Natuurlijk niet!
Hans schreef het me zo: De percentagegroei volgens de cijfers van ViN laat zien dat de echte groei in het aantal gezonde dieren in de periode 2004/6 2006/8 lag op 1,90% en 3,83%. In dezelfde periode lag de procentuele groei in echte uitval in relatie tot die van het voorgaande jaar op 2,89% en 3,97%. Als ik veehouder was zou ik die 3,97 graag zo laag mogelijk willen hebben, in elk geval lager dan de 3,83!
1) wat doet de sector om de uitval te verminderen? (dit is 100% eigenbelang, dus waarom daar terughoudend in zijn - laat inderdaad zien wat je succes in dezen is)
2) snappen burgers dat dieren dood kunnen gaan voordat ze de slachtlijn binnentreden, en snappen ze dat als er héél veel dieren gehouden voor het vlees er dus ook heel veel dieren 'voortijdig' dood kunnen gaan? Mensen die wel eens een nestje katjes of puppies hebben snappen dat wel, anderen niet.
Mijn probleem met deze Varkens in Nood-campagne is dat ze niet inzien dat het ook in hun belang is om burgers te confronteren met onontkoombare neveneffecten van veehouderij.
Journalist Stef Stevert van het Agrarisch Dagblad legt in onderstaand filmpje uit hoe het komt dat varkenshouders zich naar de slachtbank laten leiden. Hij wist toen nog niet dat het ministerie er inmiddels in mee gaat.
Krijgt de affaire een staart? Dat is aan LNV en de varkenshouders. Hoe langer ze hun mond houden, hoe erger het wordt.
Stef Severt over de berichtgeving van Varkens in Nood from Co Scholten on Vimeo
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Jan van Rongen, aka MrOoijer, plaatste zojuist zijn cijferanalyse.
Wouter, je moet lezen wat ik schreef (en inmiddels keer op keer zei): "Nogmaals, deze cijfers zijn - zoals hier werd aangetoond - discutabel." Maar zelfs als je eraan vasthoudt, kunnen je conclusies al niet zijn wat de Varkens in Nood en de ambtenaar die Verburg rare dingen liet schrijven, eraan verbinden.
Ik begreep van MrOoijer dat hij overwoog nog wat nadere analyses op de cijfers te doen. Hopelijk wil hij er wat tijd voor vrijmaken. Het kost flink wat uren.
We kunnen ons hier helemaal in de wereld van de echte en technisch gebrachte argumenten optrekken, maar dan komen we al snel tot de conclusie dat alle gekken buiten lopen en de 'gewone' mensen in het gesticht zitten. Daarmee wil ik niet zeggen dat we hier ook maar een loopje nemen met het begrip 'zuivere redenering' en de waarheid publicistisch manipuleren. Pertinent niet zelfs.
ho ho , ook bovenstaande tabel houdt geen rekening met het juist aantal significante cijfers. MrOoijer heeft in zijn reactie Rekenwerk ViN toegelicht wat dat betekent. Bovenstaande tabel suggereert ook weer een nauwkeurigheid dit NIET bestaat. Excel is geduldig, maar houdt totaal geen rekening met het juist aantal significante cijfers. Foodlog zou dergelijke wiskunde A foutjes niet meer mogen maken, foei, in de hoek!
Om misverstanden te voorkomen: eventuele verwarrende gedachten die kunnen ontstaan door de biggencijfers in het staatje van Rendac (+5% bij een populatietoename van 15,91% volgens Agrivisioncijfers) moet je vergeten. Zoals de Rendac zegt: de aantallen biggen betreffen de gemelde aantallen. Deze dieren worden in vaten aangeboden, waardoor niet is vast te stellen of de gemelde en opgehaalde aantallen met elkaar corresponderen.
Nav een commentaar van Hannes Minkema maakte ik zojuist een update van deze tekst door een cijfersetje te plaatsen met de platte groeicijfers van alle uitval + de toename van de varkenspopulatie uit geboortes.
Nogmaals, deze cijfers zijn - zoals hier werd aangetoond - discutabel. Als je eraan vast zou willen houden, tonen ze dat:
- bij een toegenomen aantal zeugen en beren hun uitval afneemt
- de uitval onder de slachtdieren sterk afneemt, terwijl er meer komen
- de uitval na het spenen kleiner is dan de toename van de populatie
- het aantal dode geboortes sterk achterbllijft bij de toename van de populatie
- de groei van het aantal dieren voor het spenen sterk toeneemt als gevolg van? (hun toenemende aantal en dus het doodliggen door de moeder van de dieren?)
Bij een hogere fertiliteit, zorgen de dieren dus ook nog eens voor sterkere dieren (meer overlevers). Ik schreef het al cynisch: de conclusie moet zijn dat de moeders op hun zij worden gehouden en er twee kunsttieten in het kraamhok bij krijgen.
Een varkensdierenarts schreef het mij heel anders: er moet meer zorg in de vorm van mensenhanden in de varkensstal komen. Verzorgers zorgen voor een radicale daling van het aantal doodliggers. Het is een kostenprobleem. Daar zouden Varkens in Nood en de minister op moeten wijzen. Er is nl. geen veterinaire aanwijzing dat dat geweldige dier haar jongen niet aan kan. Het is eerder omgekeerd. Zo triest is het: het dier laat zich schier eindeloos 'opvoeren' tot biggenmachine.
Deze opmerking wil ik graag laten hangen: het is een KOSTENPROBLEEM. Meer biggen kun je maar beter niet in een totaal gemechaniseerde houderijvorm willen houden. De kosten van arbeid in relatie tot de meerwinst van het aantal geboorten is het werkelijke vraagstuk. Niet de genetica, maar de grenzen van de mechanisering zijn in het geding.
Hier slaat dus alweer een NGO de plank fors mis: het onderwerp is goed gekozen, het wordt alleen totaal verkeerd gethematiseerd.