2 min
Vrijdagmiddag, we gaan voor een late lunch naar Dordrecht, afspraak met goede vrienden. Altijd gezellig om weer bij te praten, ze maken zulke leuke dingen mee. Net terug uit Rome of Hongarije, of op weg naar Brussel of Londen.
We spreken af bij Villa Augustus, een omgetoverd industrieel complex aan het water in Dordrecht. Het miezert dus we zijn niet zo blij dat de parkeerplaats ver weg is, en dat we niet via een dichtbijzijnde poort naar binnen kunnen, maar dat we helemaal naar de snelweg moeten omlopen. Op de deur hangt met de handgeschreven: Deur dicht doen aub!. Voor ons een reden om direct om te keren, maar we hebben nu eenmaal afgesproken.
De entree komt uit op een soort marktplein met winkelhoekjes, kratten met verse groente en fruit, een bakkerijhoek, en wat stoeltjes en tafeltjes voor een snelle hap.
We kijken rustig rond, want niemand toont interesse, behalve twee bijna bekende Nederlanders die alle mensen bestuderen om gezien te worden.
We lopen het restaurantgedeelte in - groot - om te kijken of C en W er al zitten en ook daar lopen we ongestoord de hele ruimte door, kijken uit het raam naar de moestuin en de kassen, bestuderen het meubilair, zien onze vrienden niet en als we weer weg lopen komt er een jonge dame vragend op ons af, maar ze zegt niets. We gaan weer naar het marktplein en daar stappen ze net binnen.
Reserveren was op deze vrijdagmiddag beslist niet nodig, in de wijde hoeken van het restaurant zijn een paar tafeltjes bezet. We schuiven bij een kapstok tegen een verwarming aan bij het raam.
Laten we vooropstellen: het is heel gezellig, maar dat ligt aan het goede gezelschap en de vrolijke en vriendelijke ober. Villa Augustus dankt de naam aan de vruchtbare maand Augustus, leren we van hem. Ze werken met veel verse producten en maken alles zelf, heet het. Er komt een mandje voortreffelijk brood op tafel en de ober maalt peper en zout door een bakje goede olijfolie. De pret kan beginnen.
Overleg met de kok levert mij dit heerlijke bord - ongebonden saus - met vongole op. Er zijn mij groentetjes uit de tuin in beloofd, maar dat blijkt een mager handje gesnipperde rucola. Het is lekker, maar ontzettend zout. William heeft hetzelfde genomen, maar dan de gebonden versie, ook lekker, minder zout dus. Aan de overkant van de tafel staan twee borden pasta met mosselen, radicchio (ook goed verstopt) en ansjovissaus. Lekker glaasje verdicchio erbij en veel Sourcy water.
De vongole is een voorgerecht, de pasta een hoofdgerecht. Veel is het allemaal niet. Dus gaan we voor een nagerecht, lekker ijs, een miezerig laagje creme brulee, een oud kaasplankje uit de koeling. En dan de koffie. Vooropgesteld: ik ben niet dol op koffie, het moet echt heel goede koffie zijn wil ik er meer dan twee slokken van nemen. En dit is houterig, waterig, bitter en er zit weliswaar een grappig suikerzakje bij, maar.... waar is het chocolaatje? Dat mag toch wel voor 1,90 euro per kopje? Met zijn vieren zijn we klaar voor een dikke 120 euro. We rijden wat teleurgesteld naar huis. Halverwege de rit krijgen we ontzettende trek in lekker eten. Nog voor ik mijn jas uitgetrokken heb staat er al een pan water op het vuur. Een stevige pasta met groente en kruiden uit de tuin en Sardijnse pecorino. Daar hebben we behoefte aan.
Eigenlijk is het uitzicht op de palmkool in de moestuin van Augustus nog het smakelijkste. In de nacht word ik wakker met een bittere foute smaak in mijn mond. MSG-smaak. De zoute vongole zijn in een sapje met MSG gegaard, kan niet anders. Dat verklaart het lekkere door-eetzoutige ervan. En ik ben twee dagen ziek
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Wat een verschrikkelijke draad. Hier zijn wel heel veel (would be) recensenten aan het woord geweest. Ik ben nog nooit naar het bewuste restaurant geweest. En NIEMAND van jullie, noch jullie allen samen, zijn in staat een redelijk beeld te schetsen van de kwaliteit van de plek?
Dat is bedroevend, maar het zegt veel over de restaurantrecensie als literair genre, een vehikel voor het uitstallen van voorkeur en -oordelen, het coquetteren met dameskwaaltjes. We zitten hier middenin in de hoogromantiek, de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie.
Niet fraai.
Villa Augustus bezocht om zelf een goede indruk te krijgen.Voor mij de kwalificatie - redelijk/goed , met 1 groot minpunt.Het personeel dient men zeer dringend een cursus tegeven voor klantvriendelijkheid , presentatie , manieren (bv.niet openlijk gapen naast de gastentafel,gebrek aan interesse of slechte werksfeer?), attent zijn en uitserveren.
Dit zou de sfeer voor de gasten ten goede komen en een opsteker zijn voor het bedrijf.
De ontsporing van deze draad zat 'm niet in jouw persoonlijke integriteit. Die bracht jezelf in het spel toen je Hans een advertentie voor Villa Augustus verweet in een overheidsrapport. Dat was een oninhoudelijk argument, zodat jouw integriteit idd in het spel kwam. Je was er echter zelf - in kan het verloop van de draad moeilijk anders lezen - debet aan.
Vervolgens gingen hier twee oorlogjes door elkaar lopen. Hans wilde het hebben over recenseren en vind het - hij is kennelijk een erg aardige en welwillende man - niet juist om na 1 negatieve ervaring een restaurant al in een publiek medium te bespreken. Over het effect heeft hij gelijk, want deze recensie staat bovenaan in de Google-lijst.
Daarover wilde Hans het hebben. Vervolgens kwam hij met een door o.m. MrOoijer vreemd gevonden stelling dat positieve recensies beter werken dan negatieve. Ik moet bekennen dat ook ik die stelling niet kan volgen, maar hij zorgde voor enige animositeit hierboven. Die ging vervolgens niet meer over wat die stelling betekende, maar voedde zich met boze emoties.
Jou werd verweten dat je je gelijk tegen Hans wilde halen vanwege een positieve opmerking in een overheidsrapport. Vervolgens mocht van jou ook Karine niks meer zeggen omdat ze commercieel werk doet. Onterecht, wat noch Hans' noch Karine's oordeel hebben wat dan ook maar van doen met hun vermeende commerciele gaven of activiteiten. Vervolgens werd iedereen boos op iedereen en zag niemand meer dat er nuttiger dingen zijn om je over op te winden of pret om te maken dan een storm in een glaasje water onder een kaasstolp.
Ik schrik me eerlijk kapot hoeveel woorden daar nu - ook nu - alweer over vuil zijn gemaakt.
Over en sluiten wat mij betreft.
Dick, ik reageerde op de zoveelse aanval op mijn integriteit, niet meer dan dat, niet over de kwaliteit van VA. En de rest leg ik je wel eens buiten dit forum uit. Ik houd er verder over op. En Hanneke Groenteman maakt iedere keer dat er op dit forum weer aandacht besteed is aan VA weer reklame vanwege haar gunstige ervaring. Mag allemaal.
wat een aandacht! ook al op http://www.hannekegroenteman.nl/
nu ga ik echt zo snel mogelijk zelf oordelen!