Het gebeurde in Luik. Een vrouw van 65 viel in een supermarkt over een druif die op de grond lag. Ze gleed uit en scheurde verschillende spieren. Ze stelde super GB aansprakelijk want het was op zijn winkelvloer gebeurt. GB had vloer niet goed schoongemaakt, vond ze. Ik las erover in een vakblad voor winkeliers en voedingswarenmakers.

De rechter oordeelde anders. Afval op de vloer van een groentenafdeling van een super is onvermijdelijk en daarom niet de verantwoordelijkheid van de winkelier.

We zijn het misschien vergeten, maar niet alleen het verkeer en de teken uit eikenbossen, ook winkels zijn gevaarlijk. Druiven kunnen vallen en daarom mogen ze dat ook van de rechter. Risicoloos leven is een illusie. Wie erin gelooft moest maar beter niet geboren willen worden.
Wie bang is voor vallende druiven beneme zich het leven. Ook kan er weleens een blaadje sla vallen. Wie er bang voor is, neme een touw, pil of pistool. Het is weer radijsjestijd. Jammer dat ze nergens meer naar smaken, maar er kan er wel zomaar eentje vallen van het bosje dat een collega consument naast je uit het schap pakt. Als je op je achterhoofd valt, is het goddank meteen gebeurd.Het leven van een consument is gevaarlijk en de winkelier gaat vrijuit. We moeten de druif, elkaar en God ervoor verantwoordelijk stellen. Misschien onze vader en moeder wel.

Wij hebben het in ieder geval nooit gedaan. We zijn gek geworden. Tis tijd dat we ten hemel varen.
Ik neem nog een komkommer, schreef Sylvia Witteman gistermorgen.

Dit artikel afdrukken