Na de Duitsers willen nu ook de Russen geen komkommers meer. Het Productschap Tuinbouw (PT) lanceert een verklaring en de Westlandse burgervader Sjaak van der Tak gaat het vanavond allemaal nog eens uitleggen in Nieuwsuur. Ongetwijfeld eet hij net als Joop Atsma een komkommer op de buis.

Hemelvaartsdag 2011 is een paniekdag. Wie dacht dat de Titanic niet kon zinken ziet het nu gebeuren. De financieel kwetsbare Nederlandse tuinbouw glijdt uit over een paar lullige EHEC-komkommers die er mogelijk niets aan kunnen doen.

Luister naar komkommerteler Peter Poot en hou dan de ogen maar eens droog.

ambacht & natuur versus technologie
De Wasserbomben-crisis van de jaren negentig is er niets bij. Toen wilden de Duitsers geen tomaten meer eten, omdat ze die vonden smaken naar water met een rood velletje er om heen. Veel kritiek was er op de industriële werkwijze van de tuinders, met hun steenwol en grote kassen. Die bijtende kritiek was niet aan dovemansoren gericht. De Nederlanders luisterden naar hun oosterburen en pasten hun bedrijfsvoering aan. Er kwamen weer lekkere tomaten.
Waar het wel aan mankeerde was het goede verhaal. Leg maar eens uit hoe belangrijk het is om hygiënisch te telen en dat steenwol daar nu eenmaal goed geschikt voor is. Nee, het moest er ‘ambachtelijk’ en ‘natuurlijk’ uitzien. Dat leerden de telers van zelfbenoemde deskundigen die zich marketeers noemen. Over high tech en dito quality hielden ze voortaan hun mond.

verklaring Productschap Tuinbouw
Het PT heeft gisteren een statement gepubliceerd waaruit moet blijken hoe betrouwbaar de productiewijze in Nederland is. En ja hoor, de aap komt uit de mouw. Nederlanders telen high tech en high quality. Volkomen terecht. Ook Bertolli zal zijn Italiaanse oma’s uitzwaaien als blijkt dat die enscenering viespeukerij is, maar de werkelijkheid brandschoon.

Nederlandse tuinders zullen voortaan nooit meer kunnen zeggen dat ze op ambachtelijke wijze producten telen. Voorgoed voorbij, die illusie. En misschien maar goed ook, want voedsel produceren is werk voor de vakman.

Wat overeind blijft is dat tuinders mensen zijn. En die kunnen behoorlijk radeloos zijn, want Leiden is in last en ze kunnen alleen maar toekijken hoe hun komkommers blijven staan en hun laatste centjes krediet verdwijnen.

Uit de verklaring:
Nederlandse kasgroenten schoon - 6 redenen:
Verschillende factoren maken dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat besmetting met EHEC-bacterie in onder glas geteelde producten uit Nederland kan optreden:

1. Bemesting: In het productieproces van kasgeteelde vruchtgroenten (o.a. komkommers, tomaten, paprika, aubergines en diverse slasoorten) wordt geen gebruik gemaakt van dierlijke mest waardoor besmetting met deze bacterie hoogst onwaarschijnlijk is.

2. Watergebruik: Besmetting via water is ook uiterst onwaarschijnlijk: in de (vrucht)groenteteelt onder glas wordt vrijwel uitsluitend water gebruikt dat uit
gesloten circuits afkomstig is.

3. Groeimedium: In de vruchtgroenteteelt onder glas wordt op substraat geteeld, o.a. gemaakt van Duits basalt. De irrigatie vindt plaats door middel van druppelsystemen. Door dit systeem vindt ook de bemesting plaats. Het groeimedium, ook wel steenwolmat genoemd, zit verpakt in een plastic omhulsel. Het water met de voeding wordt op het medium gedruppeld en vervolgens geabsorbeerd. Er wordt geen dierlijke mest gebruikt.

4. Teelttechniek: De meeste kasgeteelde (vrucht)groenten worden in/op ‘goten’ geteeld. Deze goten bevinden zich op 30 tot 40 cm van de bodem. De bodem op zich is bedekt met folie of soms beton. Er is geen contact tussen het product en de bodem mogelijk.

5. Logistiek: Nederland heeft een Early Warning Response systeem waaraan handelaren, telersverenigingen en pakstations duizenden meetgegevens verstrekken. Hiermee kunnen controles zeer gericht worden gestuurd. Producten zijn binnen 4 uur traceerbaar tot op telerniveau

6. Voedselveiligheid: Alle teelt- en productielocaties van gecertificeerde Nederlandse bedrijven zijn voorzien van de strengste certificeringen. Alle teeltbedrijven zijn minimaal GlobalGAP gecertificeerd. Ook pakstations en distributiecentra beschikken over de strengste certificeringen als HACCP, BRC, IFS. Binnen deze certificeringen, die jaarlijks middels onafhankelijke audits geaccrediteerd worden, is ruime aandacht voor fytosanitaire hygiënemaatregelen. Daar waar gebruik gemaakt wordt van handenarbeid gelden de strengste persoonlijke maatregelen die contaminatie met menselijke en/of dierlijke bacteriën voorkomen.

Zou deze verklaring net zo goed werken als een blik antislipverf?
Dit artikel afdrukken