De rechter oordeelde anders. Afval op de vloer van een groentenafdeling van een super is onvermijdelijk en daarom niet de verantwoordelijkheid van de winkelier.
We zijn het misschien vergeten, maar niet alleen het verkeer en de teken uit eikenbossen, ook winkels zijn gevaarlijk. Druiven kunnen vallen en daarom mogen ze dat ook van de rechter. Risicoloos leven is een illusie. Wie erin gelooft moest maar beter niet geboren willen worden.
Wie bang is voor vallende druiven beneme zich het leven. Ook kan er weleens een blaadje sla vallen. Wie er bang voor is, neme een touw, pil of pistool. Het is weer radijsjestijd. Jammer dat ze nergens meer naar smaken, maar er kan er wel zomaar eentje vallen van het bosje dat een collega consument naast je uit het schap pakt. Als je op je achterhoofd valt, is het goddank meteen gebeurd.
Wij hebben het in ieder geval nooit gedaan. We zijn gek geworden. Tis tijd dat we ten hemel varen.
Ik neem nog een komkommer, schreef Sylvia Witteman gistermorgen.
"16-jarigen hebben dan minder te gamen, bellen en drinken en er blijft meer over voor het eten zelf." Wederom, u bedoelt?
Lekker leeg en hightech, dat weet je, daar zal ik nooit van gecharmeerd geraken. Het leidt naar onthechting en achteloosheid. Precies waar de slecht betaalde tuinder mee moet afrekenen. Wie wil er wat voor een computer betekenen?
Dus, wat mij betreft: Lang leve het praatje met de cassière. En de bakkersvrouw, natuurlijk.
Maar niet zeuren over zo'n druif, da's waar.