NRC Handelsblad verdient alle lof voor het overnemen van een verkorte Nederlandse vertaling van Brown's artikel The New Geopolitics of Food in de Opinie & Debat editie van afgelopen zaterdag (pp. 40-41). Het artikel verscheen in april jl. in Foreign Policy. In januari verscheen in hetzelfde blad een eveneens zeer lezenswaardig tekst onder de titel The great food crisis.
somber beeld
Brown schetst een somber beeld. Landen die het geld hebben, zoals China, Saoedi-Arabie en Zuid-Korea, kopen of leasen grond in arme werelddelen. Op basis van de toen bekende gegevens schreef ik in 2009 dat het in 2008 ging om 8 miljoen hectare. Naar schatting van de Wereldbank ging het in 2010 al om 60 miljoen hectare, een areaal dat bijna 30 maal zo groot is als Nederland. Kostbare gronden worden uitgeput. Water wordt stroomopwaarts vastgehouden zodat het stroomafwaarts niet meer beschikbaar is voor de arme lieden die daar iets proberen te verbouwen. In landen als Soedan en Ethiopie leidt het tot honger voor de lokale bevolking, die bovendien van het 'geleende' land waar niemand iets om gaf plots werden verjaagd terwijl ze daar zelfvoorzienend iets op verbouwden.
Nu eten wij hier wat daar verbouwd werd. Hier verbouwen we inmiddels komkommers, tomaten en taugé, luxeproducten die tuinders hier niets opleveren omdat er teveel van is. Ons graan hebben we de deur uitgedaan. Een deel van hun graan van daarginds voeren wij bovendien aan onze beesten hier.
De landen die dat graan nu maken realiseren zich dat ze er steeds meer geld voor kunnen krijgen. Als de tarweprijs met 75% stijgt, merken wij daar vooralsnog weinig van. Bij ons betekent het dat een brood 10% duurder wordt. In New Delhi wordt het echter tweemaal zo duur. Dat zal voor spanningen op wereldschaal zorgen. Er komen meer rijken, maar er komen ook de nodige armeren bij die het niet beter maar slechter krijgen dan nu. Het voedsel dat in hun landen wordt verbouwd verdwijnt naar het buitenland. Argentinië, Rusland en Vietnam beginnen zich te realiseren dat het voor onrust op de thuismarkt zorgt en zetten de exporten stop.
Dergelijke reacties om de eigen bevolking te beschermen voor armoede en opstand, zorgen ervoor dat ook in onze contreien de prijzen voor voedsel sterk omhoog gaan omdat er tekorten op internatonale markten ontstaan. Hogere voedselprijzen gaan ten koste van de rest van de economie en zorgen voor teruggang in onze welvaart.
Volgens Brown zijn internationale samenwerking en een idee van wereldburgerschap nodig om crises te voorkomen. Die ontbreken echter, zegt hij. Eten is de nieuwe olie en we gaan er om vechten.
Da's niet best. Klopt het, zijn we op weg naar voedseloorlogen?
landbouw in Europa over 20 jaar
Op farmingfirst.org vind je overzichtelijke gegevens over het eerlijk en kloppend voeden van de wereld. Onze toekomst moeten we denken vanuit ons voedsel, zegt de site met zoveel woorden. In Nederland en Europa lijken we ons dat nog nauwelijks te realiseren. Ik denk dat het de hoogste tijd is om na te denken wat we hier zelf over een jaar of 20 willen verbouwen, wat we willen exporteren, wat we willen importeren en hoe we daar komen. Een belangrijke vraag daarbij is: doen we dat vanuit een Europa-is-zelfstandig-en-moet-zijn-eten-zelf-kunnen-maken gedachte of vanuit de gedachte dat Europa een faire partner moet zijn in een wereldburgergemeenschap en daarin moet geven en nemen? Die vragen zouden de basis moeten zijn voor de discussie over het nieuwe gemeenschappelijk landbouwbeleid.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Excuus! Foutje gemaakt in de code waardoor er niet gereageerd kon worden.
Naast #EHEC zijn er heel andere vraagstukken om voorlopig niet te vergeten.
Koppel dit nu eens met fosfaat tekorten en Brown, zou wel eens gelijk kunnen krijgen. Persoonlijk denk ik niet dat zijn tijdschaal klopt. Ik denk eerder aan 40-60 jaar en niet 20 jaar.
Maak dat eens helder. Via twitter meldde boerenmanb Herman Mertens al dat het om 10 jaar zou gaan. Da's tekort, wat mij betreft. Ik voel in mijn buik dat de elites over ca. 15-20 jaar door gaan krijgen dat de wind waait zoals Brown schetst. Dat zal een verandering op gang brengen. Oorlogen zijn misschien van later orde, maar de strijd om bronnen niet. Die is zelfs al begonnen.
Maar nu wat preciezer dus: komt er oorlog? Zo nee, waarom is dat onzin? Zo ja, wanneer en hoe begint het?
Meer dan uitstekend artikel!
Met name de onderlinge verwevenheid van productstromen (groente, graan,vlees) is exact weergegeven.
Ik wil niemand beledigen, maar in mijn beleving heeft de gehele landbouwsector in NL/B nauwelijks een benul van hoe verweven wij zijn met de internationale wereldmarkt. En wat voor positieve en nagatieve gevolgen en oorzaken daarbij spelen.
Huib, dit is een tekstje in nauwelijks 3 woorden! Ik ben op zoek naar de verdieping:
1. WAT WILLEN WE IN EUROPA?
2. WAT WILLEN WE VOOR DE WERELD?
3. IS DAT TE REGELEN?
4. ZO NEE, WAT DAN? ZO JA, WAT DAN?
En inderdaad: we maken ons druk over de luxe glastuinbouwteelt in het Westland. Get real!