Ik liet Milieudefensie per telefoon al weten verbaasd te zijn dat Klaas' reactie nu helemaal niet meer over de cijfers gaat. Dat is raar, want via het consumentenprogramma Radar zijn die cijfers gebruikt om de Nederlandse bevolking nou juist te vertellen dat ze giftige groenten en fruit eten. Hogere doelen zijn mooi, maar we hebben het ook over feiten. Milieudefensie benadrukt inmiddels dat Nederlandse telers het beter doen dan hun buitenlandse collega's, maar dat het nog lang niet goed genoeg is. Alle gif moet de wereld uit, om te beginnen uit Nederland. Dát blijkt dus het punt van de campagne te zijn. Zeg dat dan, zou ik zeggen, dan kunnen we het daar over hebben. Een ander punt blijkt te zijn dat de sector en de overheid niet communiceren en geen cijfers geven. Ja, dan gaan dus consumentenbeschermers zelf aan de slag.
Dat zit zo, de wetshandhaver - de VWA - controleert alleen selectief. Alleen waar ze vermoeden dat er iets aan de hand zou kunnen zijn, voeren ze tests uit. Daar krijg je scheve cijfers van en die ziet de overheid liever niet in onoordeelkundige handen. Het resultaat is ernaar. Inmiddels is het wantrouwen van iedereen naar iedereen compleet en verwijt iedereen de ander wat de pot de ketel verwijt.
Gefeliciteerd zou ik zeggen. Die ironie adresseer ik aan zowel Milieudefensie, Natuur & Milieu en Foodwatch als de tuinders, het Productschap, hun Universiteit en hun ministerie.
Hoe kan dat wantrouwen weer gerepareerd worden? De sector die al op het randje staat, heeft er weer een flinke knauw bij. Voorlopig kunnen ze alweer wat minder goed investeren in 'duurzamer eten'.
Lees hier de reactie van Klaas Breunissen:
Kramp over gifmeter is onnodig
Er is iets vreemds aan de hand binnen de groente- en fruitsector. Steeds meer boeren, tuinders en supermarkten eisen voedsel dat voldoet aan de normen van duurzaamheid én waarmee een eerlijke boterham kan worden verdiend.
Toch verzanden discussies over de toekomst van de Nederlandse groente- en fruitsector keer op keer in welles nietes argumenten. De recente discussie rond de Gifmeter is daar een goed voorbeeld van. Het rapport laat onder andere zien dat Nederlandse boeren en tuinders relatief schone groente en fruit leveren in vergelijking met buitenlandse producenten.
In plaats van deze conclusie te aanvaarden en te beschouwen als een stimulans om door te gaan op de goede weg, vervallen veel spelers in de sector in de neiging om tekortkomingen weg te redeneren. Het principe 'Hoe minder residuen hoe beter' wordt aangevallen en vermeende technische onvolkomenheden van de Gifmeter worden aan de kaak gesteld. Een open discussie over de toekomst van de Nederlandse groente- en fruitsector wordt daarmee in de kiem gesmoord.
Het is daarbij belangrijk te weten hoe de Gifmeter tot stand komt. Het rapport is gebaseerd op meten van de Voedsel en Waren Autoriteit (VWA) over resten van bestrijdingsmiddelen. Omdat consumenten deze technische gegevens onmogelijk kunnen begrijpen, hebben Milieudefensie, Stichting Natuur en Milieu en foodwatch de taak op zich genomen om alle cijfers te interpreteren.
Omdat de overheid weigert haar eigen meetresultaten toegankelijk te maken, informeert de Gifmeter consumenten zodat zij hun eigen keuzes kunnen maken. Door te laten zien welke supermarkten goed of slecht scoren, welke soorten groente en fruit goed of slecht scoren en welke herkomstlanden goed of slecht scoren.
Doordat de overheid, maar ook de sector, deze verantwoordelijkheid onvoldoende neemt, hebben Milieudefensie, Stichting Natuur en Milieu en foodwatch deze taak op zich genomen. Dat doen wij vanuit de overtuiging dat consumenten ervan verzekerd moeten kunnen zijn dat groente en fruit in winkels schoon zijn. Daarmee zijn zowel de consument als de sector gediend.
Klaas Breunissen, coördinator Duurzaam Voedsel bij Milieudefensie
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Het nieuwste rapport over pesticiden, onvruchtbaarheid en kanker is (alweer) shockerend (zie ook mijn posts op 'wind uit de zeilen voor gifmeters' op Foodlog) :
30 van de 37 geteste pesticiden in de EU blijken dit te veroorzaken.
Zie EHP 2011.
Pesticiden worden niet getest op hun hormonale invloed. Een tekortkoming in het toelatingsbeleid
Deze interessante discussie nog eens overdenkend kwam ik tot nog enkele punten.
Over maatschappelijke risicobeoordeling:
Het is niet zo maar toegestaan risico's te vergelijken.
Sommige zaken zijn publiek bezit, zoals de lucht, (drink)water, verkeersveiligheid. Het hoort tot de fundamentele rechten van de mens om op dat vlak geen of zeer beperkt risico te lopen. Althans dat is de impliciete achtergrond van onze samenleving. Want al die zaken zijn immers omontkoombare omgevingsfactoren. Je kunt niet de keuze maken om maar niet in te ademen of geen water te drinken.
Als maatschappij zijn we via de uitwerking van alle maatschappelijke krachten er op uit gekomen dat risico's van een per miljoen redelijk acceptabel zijn. Geheel arbitrair natuurlijk, maar niet kiezen is op dat vlak onmogelijk.
Mensen hebben recht om niet blootgesteld te worden aan veel grotere risico's, zelfs al maken ze privé geheel andere keuzes. Want privékeuzes worden niet van buitenaf opgelegd. Iedereen kan een eigen afweging maken waarbij het voordeel van roken, drinken, etc afgewogen wordt tegen de nadelen.
Gevolg is dat mensen (geheel terecht) luidkeels mogen eisen dat hun leefomgeving veilig is met een sigaar in de mond en een borrel in de ene en een zak patat in de andere hand.
De rol van de veiligheidsfactoren van 100, 1000 of 10.000 is besproken. Heel snel leidt dit tot de conclusie dat er DUS sprake is van onnodig strenge veiligheidsnormering. Dat overschrijding van de MRL dus geen probleem is. Maar die marges zijn al "opgesoupeerd" door het feit dat mensen qua DNA en fysiologie voor hooguit 95% overeenkomen met ratten of muizen.
Ik vind dan ook beslist dat Natuur en Milieu een punt heeft als ze wijst op normoverschrijdingen. Op zijn minst zijn telers een verklaring schuldig.
Wouter de Heij benoemt op zijn weblog de variatie in gehaltes als oorzaak van limietoverschrijdingen. Interessant. Maar die variatie is maar deels terug te voeren op toeval.
Hij noemt het voorbeeld van appels aan een boom die verschillende doseringen middel ontvangen. Dat klopt, en het heeft te maken met de eigenschappen van dat product. Voor andere producten kan dat heel anders uitwerken. Aardappels, wortelen, etc groeien in de grond en lopen daarmee minder risico. Tenzij het gaat om systemische middelen {deze worden op het blad gespoten maar via de sapstroom wordt het middel herverdeeld ovr de hele plant]
Maar er zijn ook veel factoren waar de teler wel degelijk invloed op heeft.
Spuitmachines moeten regelmatig gekeurd worden. Hierbij wordt op een testbaan met bekerglazen bekeken hoe de vloeistofafgifte is. Maximale afwijking is 15% meer of minder dan het gemiddelde.
Belangrijke bron van afwijkingen binnen één partij (met name in de akkerbouw) is het overlappen. Zowel links/rechts van de machine als aan het eind van een werkgang is er een grens van waar wel of niet middel terecht komt. Bij die aansluitingen treedt standaard overlap op - omdat het alternatief is dat er kans is dat ergens geen middel komt. Op niet rechthoekige percelen is overlap ook onvermijdelijk. Dwz plaatselijk een dubbele dosering.
Technische oplossingen kunnen hier positief helpen.
Ook de keuze aan middel en de dosering bieden keuzemogelijkheden voor de teler.
Een vriend van mij zit in een studieclubje. Hij had maar de helft aan middel gespoten van een andere teler. Beiden waren stellig dat ze het absolute minimum aan middel toepasten.
beste lezers, ik heb niet alles gelezen en ik kreeg deze link doorgestuurd om er eens op te kijken.
Waar het nu weer over gaat is: zijn nederlandse telers instaat om zo met chemische middelen om te gaan dat het niet meer terug te vinden is in het voedsel. Ik ben van mening dat het ze prima lukt!!
IN de jaren dat ik mee werk aan deze campange is er wel het een en ander veranderd, namelijk dat supermarkten eisen zijn gaan stellen die boven wettelijk zijn en dat ze beter kijken wat ze inkopen. Dit laatste is voor telers lastig maar in een overvloedige markt (heel veel aanbod) kan de koper uitzoeken.
Nederlands geteeld is het schoonst van allemaal en heel vaak residu vrij) maar de supermarkt heeft liever geen schone groenten en fruit maar slechts dat wat de meeste marge oplevert.
Daarnaast zijn ze ook nog wel een mis met het 'land van herkomst" waardoor het geregistreerd wordt als Nederlands. Dat Milieudefensie een dubbele moraal heeft en alle gif het land uit wil hebben is natuurlijk niet nieuw dat hebben ze al jaren.
Moet je dan de overheid niet controleren? De overheid heeft toch als taak om transparant op de veiligheid van haar inwonders te letten en dan past de WOB procedure die elke keer gehouden moet worden om deze cijfers vrij te krijgen niet.
Wat is mijn punt in de discussie?
Als leraar gewasbescherming wijs ik mijn cursisten er telkens op dat het mogelijk is residu-vrij te telen. (ik weet dat er teelten zijn waarbij dat wel heel erg moeilijk is maar niet onmogelijk) Zij moeten in de beslissing om middelen toe te passen dus rekening houden met de afbraak en daar is niets mis mee, alleen dat de kennis op dit terrein zeer laag is (ook bij fabrikanten en adviseurs) OOk zijn er alternativen die inzetbaar zijn maar die komen niet uit de chemische koker en zijn bij adviseurs niet bekend, de meeste adviseurs op bedrijven komen 'gratis' advies brengen en leveren de producten die nodig zijn. Ook dat aspect mis ik in de discussie.
De boer en tuinder heeft veel vakkennis nodig om producten te laten groeien en is daar ook nogeens afhankelijk van het weer. Dit weet ik als geen ander omdat ik toch heel dicht op de praktijk sta. Alle discussie over de waarde van MRL ten spijt De Nederlandse teler is een top teler en de meeste groente en fruit zijn schoon. Waar geen residu gevonden wordt heeft een teler ook geen last van MRL.
Daar waar wel residu gevonden wordt zal nog eens goed naar spuitschema's gekeken moeten worden. Dit is een praktijk benadering die pas de laatste jaren opgang gekomen is (mede door de aktie "weet wat je eet" en die nog niet is uitgekristaliseerd dus rustig door werken dan komen we er wel degelijk.
Da's nou jammer. Peter Leendertse publiceert hier zojuist zijn visie op het onderwerp.
Ik denk dat de laatste woorden nog niet gesproken zijn. Eerst moet het publiek eens in begrijpelijke maar daarom niet minder ware taal worden uitgelegd hoe het nu eigenlijk zit.
En nu zet ik voorlopig dit gif-onderwerp helemaal uit mijn hoofd. Hier staat voorlopig mijn laatste stukje proza. Voldoende activiteit zo op de zondagochtend. Mocht PT, CBL of welke organisatie meer willen weten: ik ben goed vindbaar :-)